پلتفرم های نوآوری باز

واسطه های نوآوری باز به عنوان راهی برای شناسایی و بهره برداری از فناوری ها و نوآوری ها در نظر گرفته می شود که سازمان ها باهدف حل مسئله ها و نیازهای خود از مسیر خارج سازمان از آن ها بهره برداری می کنند. نیاز به وجود واسطه ها درگذشته بدلیل توجه سازمان ها تنها به توانمندی های درونی خود جهت حل مسئله های پیش آمده یا ارائه محصولات و برنامه های جدید چندان احساس نمی شد اما با ورود رویکرد نوآوری باز و استفاده سازمان ها از آن در جهت ارائه محصولات و خدماتی باکیفیت و رقابت با سایر سازمان ها، اهمیت به کارگیری و ایفای نقش واسطه ها بیش از پیش نمایان شد. در این مقاله قصد داریم چندین نهاد مختلف فعال در زمینه واسطه نوآوری باز را با یکدیگر مقایسه کنیم. روش پژوهش از نوع مروری و از دسته الگوبرداری جهت بررسی نهادهای مورد مطالعه است. تعداد نهاد واسطه مورد بررسی در این پژوهش 11 مورد است که از دو بخش خصوصی و دولتی انتخاب شده اند. در انتخاب نهادهای واسطه سعی شده از واسطه های پیشرو در سطح بین المللی و از کشورهای مختلف باشند. این نهادها از کشورهای آمریکا، چین و اتحادیه اروپا انتخاب شده اند. در این پژوهش علاوه بر معرفی نهادهای واسطه ، فرآیندهای درونی و کارکردهای آن ها نیز مورد بررسی قرار گرفته است. سپس واسطه های مورد بررسی براساس شاخص هایی با یکدیگر مقایسه شده اند. از نتایج بررسی ها مشخص می شود که نهادهای واسطه علاوه بر فعالیت مستقیم در حوزه واسطه گری خدمات جانبی مختلفی جهت تسهیل فرآیند حل مسئله سازمان ها انجام می دهند. در نهایت درس های استخراج شده کلیدی از بررسی واسطه ها جهت راه اندازی یک نهاد واسطه بومی ارائه شده است.

هدف: شناسایی عوامل کلانی که بر موفقیت نوآوری باز در اکوسیستم کسب وکارهای دیجیتال مؤثرند، هدف این پژوهش است. روش: بعد از شناسایی اولیه عوامل مؤثر از پیشینه، با استفاده از نمونه هفتاد نفری از صاحب نظران، پیمایشی در اکوسیستم کسب وکار دیجیتال انجام شده است. جامعه پژوهش شامل کلیه خبرگان سازمانی و کارشناسان فعال در کسب وکارهای دانش بنیان دیجیتال است. در این پژوهش، برای سنجش روایی واگرا، از تحلیل عاملی اکتشافی استفاده شده است. صحت و معناداری روابط میان این متغیرها و تأیید مدل اندازه گیری و ساختاری، به کمک تحلیل عاملی تأییدی یا معادلات ساختاری مبتنی بر PLS و با استفاده از نرم افزارهای SPSS و Smart PLS بررسی شده است. یافته ها: سازه های برون زای مدل، روی هم 62 درصد از واریانس سازه موفقیت در نوآوری باز را شرح می دهد و به ترتیب سازه ها ی محیط مقرراتی و نظارتی، پشتیبانی مالی و نهادهای واسطه در موفقیت نوآوری باز، بیشترین ارتباط و اهمیت را دارند. همچنین مقدار شاخص 2 Q مدل برابر با 392/0 است که نشان می دهد مدل پیشنهادی، تناسب پیش بینی مناسبی دارد. نتیجه گیری: پیشنهاد می شود که دولت و سیاست گذاران، راهکارهایی همچون تشویق سرمایه گذاری خطرپذیر و تأمین مالی جمعی، مشوق های مالیاتی، ایجاد نظام حقوقی کارا برای حفاظت از دارایی های فکری، ایجاد پلتفرم های نوآوری باز و قطب های فناوری را در دستور کار قرار دهند تا اکوسیستم مناسبی برای اجرای راهکارهای نوآوری باز در کسب وکارهای دیجیتال شکل گیرد.