همکاری مشترک

همکاری میان بنگاه‌ها در دو دهه گذشته به شدت مورد توجه مدیران قرار گرفته است. انگیزه‌های گوناگونی برای ایجاد همکاری میان دو یا چند بنگاه وجود دارد. دسترسی به مهارت و دانش فنی، تامین مالی، کسب مزیت رقابتی و محدود کردن و مدیریت ریسک می‌تواند انگیزه همکاری میان بنگاه‌ها باشد. بنگاه جهت نیل به هدف مورد نظر در همکاری، نیازمند به استفاده از روش همکاری مناسب است. انتخاب روش همکاری مناسب در موفقیت و شکست بنگاه نقش به‌سزایی دارد. از این رو آشنایی با روش‌های همکاری و تعیین عوامل موثر در انتخاب روش همکاری مناسب، برای مدیران ‌بنگاه ها از اهمیت بسیاری برخوردار است. در این مقاله تجربیات شرکت‌های فعال در حوزه فناوری اطلاعات در زمینه انتخاب همکارانشان، از طریق پرسشنامه، مورد مطالعه قرار گرفت و به ارایه چارچوبی برای انتخاب روش همکاری مناسب منجر شد.

تخصصی شدن و افزایش روزافزون پیچیدگی فناوری ها، کاهش دوره عمر فناوری و افزایش هزینه و ریسک توسعه از مهمترین دلایلی هستند که بنگاه ها را ملزم به بهره گیری از روش های همکاری در توسعه فناوری ها می نماید. در دهه های اخیر طراحی شبکه ای اثربخش و کارآمد از همکاران در فرآیندهای مختلف صنعتی، به چالشی جدی تبدیل شده است. همانطور که همکاری موجب کاهش ریسک در نوآوری و توسعه فناوری می گردد، ریسک هایی نیز در خود همکاری فناورانه نهفته است که در نتیجه آن بر اساس مطالعات انجام گرفته درصد قابل توجهی از همکاری ها با شکست یا عدم موفقیت کافی همکاری مواجه می گردند . در این پژوهش مدل پیشنهادی با تلفیق مدل توسعه تکنولوژی و مدل همکاری مشترک، در صنعت خودروسازی طراحی شده است. ابعاد مدل پیشنهادی عبارتند از: تحلیل راهبردی همکاری مشترک ، شناسایی سازمان همکار ، طرح ریزی همکاری مشترک ، مدیریت و اجرای همکاری ، تحقیق و توسعه و آمادگی توسعه فناوری، طراحی محصول و تصدیق فناوری، یکپارچه سازی و اجرا ، پشتیبانی و توسعه فناوری جدید نتایج این تحلیل حاکی از تایید ابعاد 8 گانه به همراه شاخص های آنان بود. نتیجه پژوهش بیانگر آن است که بهره گیری از همکاری مشترک به ویژه در فناوری های پیشرفته در صنعت خودرو می تواند سبب ایجاد مزیت رقابتی و رفع موانع تولید و ارتقا توانمندی دانش فنی اکتساب شده در سازمانهای تحقیق و توسعه خواهد بود. هچنین توسعه فناوری نیازمند هماهنگی بین کنشگران اصلی در فرایند توسعه فناوری می باشد تا علاوه بر ایجاد زیرساخت، آموزش، کاربرد، شرایط خدمات پس از فروش را در کلیه زنجیره تامین فراهم نمایند.

زمینه و هدف: همکاری و مشارکت برای پیشرفت و موفقیت دانش آموزان با آسیب بینایی با ابعاد مختلفی است و اهمیت خاصی دارد. همکاری مشترک نوعی توافق و فرایند کار با همدیگر برای دستیابی به یک هدف متقابل است. هر یادگیرنده ای به شدت تحت تأثیر همان بافت اجتماعی قرار می گیرد که در آن زندگی می کند. این مطالعه با هدف بررسی همکاری مشترک برای حمایت از خانواده های دانش آموزان با آسیب بینایی، اصول ایجاد و تسهیل همکاری مشترک، چارچوب نظریه زیست بوم شناختی، نقش خانواده در سیستم های مختلف، حلقه های شبکه حمایت از یادگیرندگان، دیدگاه خانواده، و مؤلفه های مراقبت و حمایت از یادگیرندگان با آسیب بینایی انجام شد. روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع مروری بود. برای جمع آوری اطلاعات از مقاله ها و کتاب های موجود در پایگاه های علمی معتبر در سال 2004 تا 2022 استفاده شد. نتیجه گیری: اصول همکاری مشترک شامل مشارکت، همکاری، ترغیب، تنوع، برنامه ریزی و ارتباط می شود. براساس رویکرد مشارکتی، زمانی که معلمان با والدین و سایر افراد محله همکاری کنند، نیازهای دانش آموزان با آسیب بینایی زودتر برآورده می شود و از ظرفیت شبکه های حمایتی بهره می برند. به همین دلیل، هر یک از حلقه های شبکه حمایت از این یادگیرندگان اهمیت ویژه ای دارد. مؤلفه های مراقبت و حمایت از یادگیرندگان با آسیب بینایی براساس مدل شبکه ای تارعنکبوت شامل نقش والدین و خانواده، نقش معلم، قوانین و سیاست ها، ارزیابی و حمایت، سیستم های حمایتی همسالان و محلی، فعالیت های یادگیری، امکانات و منابع، ورزش، اوقات فراغت و تفریح، آموزش شغلی و انتقال، و زمان و فضا می شود. ترکیبی از این عوامل نشان دهنده درجه ای است که هر دانش آموز با آسیب بینایی می تواند زندگی موفقیت آمیزی داشته باشد. شماره ی مقاله: 6