رعایت

مطالعه اى درباره ى آگاهی و رعایت جنبه های قانونی مربوط به رضایتنامه ها در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی :1387 گان نزدیک او ، جهت انجام اقدامات درمانى مجوزهاى مناسب را اخذ کنندواز نظر قانونی و اخلاقی به عواقب اعمال خویش در این مورد آگاه باشند. هدف این مطالعه تعیین ارتباط بین میزان آگاهی و رعایت جنبه های قانونی مربوط به رضایتنامه ها در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی بود. روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه توصیفی- تحلیلی ست که در سال 1387 انجام شده است. جامعه ى پژوهش شامل 11 نفر از مسئولان بخش های مدارک پزشکی و 43 نفر از کارکنان واحدهای پذیرش در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی ست. ابزار گردآورى داده ها ، پرسشنامه و چک لیست است، که روایى و پایایى آن مورد تایید قرار گرفت. اطلاعات توسط نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون آمارى پیرسون تحلیل شد. یافته ها: میزان آگاهی مسئولان مدارک پزشکی از جنبه های قانونی مربوط به رضایتنامه ها 7/72 درصد، و میزان رعایت آن ها 6/68 درصد می باشد و همبستگی بین این ها 683/0می باشد. میزان آگاهی کارکنان پذیرش 3/66 درصد، و میزان رعایت آن ها 9/62 درصد می باشد و همبستگی بین این ها 558/0می باشد ؛ رابطه اى مثبت و قوی بین آگاهی و رعایت آن وجود دارد. نتیجه گیری: بین میزان آگاهی و رعایت جنبه های قانونی مربوط به رضایتنامه ها در بین مسئولین مدارک پزشکی و کارکنان پذیرش همبستگی مثبت وجود داشت( به ترتیب (p<0.011) و (p<0.000)). ارتقاى آگاهی آنان از قوانین و دستورالعمل های موجود در کشور موجب افزایش میزان رعایت این قوانین و پیشگیری از مشکلات قانونی متعاقب آن خواهد شد. "

هدف موافقتنامه های چندجانبه زیست محیطی، «رعایت»[1] این موافقتنامه ها توسط دولت های عضو است. به این منظور مجموعه ای از اقدامات و کنش ها به کارگرفته می شود که عمدتاً «عملی سازی» و «اجرا» نام داشته و به ترتیب ناظر بر کنش های «پیشینی» و «پسینی» است. این کنش ها موجب می شود اعضا در وهله نخست در وضعیت «عدم رعایت» قرار نگیرند و در صورت نقض تعهدات زیست محیطی، وادار به «رعایتِ» تعهدات خود شده و در وضعیت «رعایت» قرار گیرند. اطلاعات و تبادل آن از لوازم «عملی سازی» و «اجرا»ی تعهدات زیست محیطی است. «روال های عدم رعایت»، «ظرفیت سازی»، «فهرست ثبت انتشار و انتقال آلودگی» و نیز «دستورالعمل کنترل جامع پیشگیری از آلودگی» همگی نمونه هایی از «عملی سازی» و کنش های «پیشینی» هستند که تبادل اطلاعات در آنها نقش مهمی دارد. همچنین تبادل اطلاعات کمک می کند ناقضان تعهدات زیست محیطی شناسایی شوند و بتوان با طرح دعوی علیه آنان، این تعهدات را به مثابه رویکردی پسینی به «اجرا» درآورد.