سیاست بین‌الملل

بحث رابطه اخلاق و سیاست در عرصه سیاست بین‏المللى مورد توجه صاحب نظران و نظریه‏پردازان روابط بین‏الملل بوده است. رئالیست‏ها امکان به‏کارگیرى الزامات اخلاقى را در سیاست بین‏الملل منتفى مى‏دانند، حال آن که ایده آلیست‏ها نسبت به تحقق آن خوش‏بین هستند. در این پژوهش، رابطه اخلاق و سیاست بین‏الملل با توجه به نحوه توزیع قدرت در سه وضعیت ساختارى امپراتورى، دولت - ملت و حکومت جهانى مورد بررسى قرار مى‏گیرد.

"با افول اتحاد جماهیر شوروی، پایان جنگ سرد و فروافتادن نظام دوقطبی در روابط بین‌الملل، ایالات متحدة امریکا به عنوان تنها ابرقدرت نظامی و اقتصادی رقابت‌ناپذیر در جهان قد برافراشت. با این وجود، بحث‌ها در خصوص وضعیت کنونی نظام بین‌الملل و چگونگی بازیابی نظم جهانی همچنان جریان دارد. آنچه می‌توان اذعان داشت این است که قطع نظر از ساختار، شکل و صورت‌بندی هرگونه نظم تازه‌ای در جهان، امریکا به عنوان تنها قدرت مسلط موجود جهان، در چنین نظمی نقش مهم و حیاتی خواهد داشت. هر یک از مناظره‌های سه‌گانه در این نوشتار مقاصد و نقش امریکا در سیاست بین‌الملل را در گذشته و حال به نحوی جداگانه ترسیم می‌نماید. در مناظرة نخست که به نحلة فکری موسوم به نومحافظه‌کاران در امریکا متصف می‌باشد، با بهره‌گیری از نگرشی تاریخی به تلاش برای توجیه نمودن نظم نوینی برپایة موقعیت منحصر به فرد هژمونیک برای امریکا پرداخته شده است. مناظرة دوم نیز از منظری تاریخی و با نگاه به پیشینة مداخلات استعمارگرایانه، به نقد ماجراجویی‌های امریکا در نقاط مختلف جهان از سدة 19 می‌پردازد. از نگاه این دسته، امریکا با هدف تحمیل ارزش‌های مسیحی ـ پروتستانی و دستیابی به سهم بیشتر در بازارهای جهانی، مداخلات و دست‌اندازی‌های خود را صورت داده است. مناظرة سوم با تلاش برای در پیش گرفتن یک زمینة فکری بینابین، در عین وارد کردن ایراد و انتقاد به رویکردهای یکجانبه‌گرایانة جورج دبلیو بوش و زیان‌بار دانستن آن برای منافع ملی امریکا در جهان، بهره‌گیری از مناسبات چندجانبه و نهادهای بین‌المللی را برای تحقق یافتن رهبری امریکا در سیاست جهانی توصیه می‌کند. "