امدادگر

اهداف. از مهم­ترین وظیفه امدادگران، ارایه کمک­های اولیه و انتقال به­موقع مجروحین و مصدومین به مراکز درمانی است. نظر به اهمیت تربیت امدادگران و آشنایی نیروهای نظامی با دوره­های امدادگری، مطالعه حاضر با هدف تعیین نیاز­های آموزشی امدادگران نیروی زمینی و به­دنبال آن پیشنهاد الگو و برنامه آموزشی مناسب انجام شد. روش­ها. در مطالعه­ای میدانی، برنامه­های آموزشی امدادگران در آموزشگاه­های نیروهای نظامی داخل کشور، هلال احمر و چند کشور منتخب مورد بررسی قرار گرفت. این برنامه­ها در غالب چک­لیست برای نظرخواهی در اختیار 60 نفر از اعضای هیئت علمی، مربیان و مدیران مراکز آموزشی مرتبط و سایر افراد صاحب­نظر قرار گرفت. داده­ها با استفاده از نرم­افزار آماری SPSS 11 و آماره­های توصیفی و استنباطی (آزمون t تک­نمونه­ای) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته­ها. میزان ساعات ارایه­شده بین بعضی از دروس در داخل و خارج کشور اختلاف زیادی داشت. همچنین تعدادی از دروس در داخل کشور تدریس می­شد که در خارج کشور در سرفصل دروس برنامه­های آموزشی قرار نداشت. با عنایت به وضعیت موجود و در نظر گرفتن کلیه شرایط و با استفاده از نظرات افراد با تجربه، برنامه­ای آموزشی به­منظور تربیت امدادگر برای دوره­ای سه­ماهه طراحی شد. نتیجه­گیری. با توجه به شرایط ژئوپلیتیک و حساسیت فوق­العاده منطقه خاورمیانه، باید نهایت تلاش در آمادگی همه­جانبه نیروهای مسلح و تربیت افراد زبده یگان بهداری در رزم صورت گیرد تا به­هنگام نیاز، مجروحین در اسرع وقت با استفاده از آخرین آموزه­های علمی و عملی مداوا شوند.

مقدمه: به نظر می رسد که امدادگران حاضر در پایگاه های بین جاده ای جمعیت هلال احمر، به واسطه تجربه مداوم و گاه ی طولانی حضور در صحنه های دلخراش جاده ای، بیشتر از نمونه غیرفعال در معرض پیامدهای روان شناختی ناشی از سوانح باشند. هدف عمده این مطالعه، مقایسه وضعیت روان شناختی دو گروه از امدادگران فعال و غیرفعال (عادی) در پایگاه های بین جاده ای شهرستان داراب است. روش ها: دراین مطالعه مقایسه ای و گذشته نگر به روش نمونه گیری هدفمند، 28 نفر از امدادگران مشغول در 3 ماه پایانی سال 1388 در پایگاه های امداد جاده ای شهرستان داراب به طورمتناوب انتخاب شدند. SCL-90) را تکمیل نمودند. داده های پژوهش با استفاده از بسته نرم افزار آماری SPSS ویراست 16 با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره (مانوا) تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: -90و مؤلفه های (علائم جسمانی، وسواس، پرخاشگری، فوبیا و روان پریشی) و . اما این تفاوت در مؤلفه های (حساسیت بین فردی، افسردگی و سوالات اضافه) معنادار نبود. نتیجه گیری: آسیب پذیری روانی امدادگران فعال در سوانح جاده ای، لزوم برنامه ریزی جهت حمایت های فردی و سازمانی از این اعضا را مطرح می کند

مقدمه: با عنایت به اینکه نقش ویژه امدادگران آموزش دیده و توانمند در کاهش خسارات ناشی از سوانح و حوادث از اهمیت ویژه ای برخوردار است، لذا با توجه به اهمیت و ضرورت پرداختن به امر آموزش به منظور ارتقای سطح کیفی و کمی برنامه ها، این مطالعه با هدف تعیین میزان آگاهی و نگرش امدادگران در پایگاه های امداد و نجات (ثابت و سیار) نوروزی سال 1388 نسبت به مباحث امدادی انجام شد. روش ها: مطالعه حاضر، یک مطالعه توصیفی- تحلیلی بر روی 90 نفر از امدادگران مذکر مستقر در پایگاه های امداد و نجات نوروزی جمعیت هلال احمر استان مازندران در سال 1388 است. اطلاعات دموگرافیک، آگاهی و نگرش امدادگران توسط پرسشنامه دو بخشی به دست آمد. یافته ها: میانگین سن امدادگران 1/5 ± 9/23 سال بوده و میانگین نمره آگاهی کل (از 20 امتیاز) 9/4±6/17 و همچنین میانگین نمره آگاهی عمومی (20 امتیاز) و تخصصی (10امتیاز) به ترت ی ب6/3 4/12 و 8/1 ± 3/5 به دست آمد. نتیجه گیری: اکثریت امدادگران (7/66%) دارای آگاهی کلی در حد خوب و متوسط بودند و همچنین نزدیک به نیمی از آنها نگرش خوب نسبت به برگزاری کل دوره های آموزشی داشتند.

مقدمه: با توجه به نتایج جدیدترین پژوهش ها روی امدادگران، این افراد به سبب مواجهه با شرایط استرس زای شغلی در قیاس با سایر افراد جامعه از سلامت روانی مطلوبی برخوردار نیستند. از طرفی فعالیت ورزشی به عنوان یک راهکار مؤثر برای بهبود بهداشت روانی همواره مورد تأکید محققین بوده است. هدف از تحقیق حاضر، بررسی و مقایسه وضعیت بهداشت روانی امدادگران زن و مرد هلال احمر و نیز تعیین نقش ورزش در سلامت روانی این افراد است. روش : این مطالعه توصیفی از نوع علّی-مقایسه ای است. در این پژوهش 4 گروه آزمودنی (هر گروه 25 نفر) به شیوه نمونه گیری در دسترس مورد استفاده قرار گرفتند از این قرار: 1) گروه امدادگران مرد ورزشکار، 2) گروه امدادگران زن ورزشکار، 3) گروه امدادگران مرد غیرورزشکار، 4)گروه امدادگران زن غیرورزشکار. همگی افراد پرسشنامه اطلاعات فردی محقق ساخته و نیز پرسشنامه اختلال روانی SCL-90 را پر کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و در ادامه از آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. یافته ها: بر اساس نتایج تحقیق، درصد نسبتاً بالایی از امدادگران (31 درصد) دارای نمره اختلال روانی بالاتر از نقطه برش هستند. همچنین نتایج نشان داد که مردان ورزشکار و غیرورزشکار نسبت به گروه-های همتای خود در جنس مخالف از میانگین سلامت روانی بالاتری برخوردارند، هرچند این اختلاف از لحاظ آماری معنادار نبود. در نهایت نتایج تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد که سلامت روانی زنان و مردان ورزشکار نسبت به گروه هم جنس غیرورزشکار خود به طور معناداری بالاتر است (P<0.01). بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر که بیانگر تأثیر مثبت ورزش بر سلامت روانی امدادگران است، پیشنهاد می شود که مسئولین این سازمان ها، برنامه ها و مسابقات ورزشی را برای امدادگران به عنوان راهکاری سودمند و آسان برای کاهش عوارض منفی ناشی از حضور در شرایط استرس زای شغلی این افراد همواره توجه کنند

مقدمه: امدادگران، روزانه در محیط کار با عوامل استرس زای متعددی همچون کار بیش از حد توان، تعارضات فردی، کار شیفتی، سروکارداشتن با مرگ و میر، فقدان حمایت روانی، تضاد با مدیران و ابهام در میزان اختیارات روبه رو می شوند. این عوامل می تواند بر امدادگران تأثیر بگذارد. به کارگیری راهبردهای مقابله با استرس، سرسخت بودن و احساس کارایی امدادگر در برخورد مؤثر با چالش ها و فعالیت ها در سلامت روان امدادگران تأثیر زیادی دارد. هدف اصلی این مقاله، بررسی رابطه بین شیوه های مقابله با استرس، سرسختی روان شناختی و خودکارآمدی در امدادگران جمعیت هلال احمر استان کهگیلویه و بویراحمد است. روش : در این تحقیق توصیفی- مقطعی، با استفاده از نمونه گیری تصادفی طبقه ای، 291 امدادگر جمعیت هلال احمر استان کهگیلویه و بویراحمد انتخاب شدند. ابزار گردآوری شامل پرسشنامه شیوه مقابله با استرس (1)، خودکارآمدی (2) و مقیاس سرسختی روان شناختی زمینه یابی دیدگاه های شخصی کوباسا (1990) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار تحلیل آماری SPSS-19 و آزمون آماری همبستگی پیرسون در سطح معناداری 01/0 استفاده گردید. یافته ها: بر اساس نتایج، ابعاد سرسختی از جمله مبارزه جویی دارای میانگین 39 و انحراف معیار 4/3، تعهد میانگین 37 و انحراف معیار 6/3، کنترل میانگین 5/40 و انحراف معیار3 و نیز ابعاد شیوه های مقابله با استرس شامل مسأله مدار با میانگین 62 و انحراف معیار 7/10، هیجان مدار با میانگین 59 و انحراف معیار 7/10، اجتنابی با میانگین 3/60 و انحراف معیار 1/10 و همچنین خودکارآمدی با میانگین 33 و انحراف معیار4، بالاترین میانگین و انحراف معیار در بُعد سبک مقابله ای مسأله مدار (62، 7/10) در امدادگران دیده شد. یافته های این پژوهش نشان داد که بین سرسختی روان شناختی، راهبردهای مقابله با استرس و خودکارآمدی در امدادگران رابطه معناداری وجود دارد (p<0/01). همچنین ابعاد سرسختی (تعهد و مبارزه ) با مؤلفه های شیوه های مقابله رابطه معناداری دارد (p<0/01). نتیجه گیری: یافته ها نشان می دهد که خودکارآمدی، سرسختی و راهبردهای مقابله با استرس قابل پرورش و رشد هستند و سازمان می تواند نقش به سزایی در افزایش آنها در امدادگران داشته باشد

مقدمه: مسئولیت امدادگران ناشی از حیوان یکی از اقسام مسئولیت ناشی از اشیاء است. هر چند به صورت اشاره در قوانین مدنی و مجازات اسلامی ایران مطرح شده است، اما در حقوق کشورمان مورد تفقه مستقل واقع نشده است. با توجه به استفاده از حیوانات در برخی از عملیات های امدادی، این مقاله به مطالعه تطبیقی مبنای مسئولیت ناشی از حیوانات در فقه و حقوق ایران می پردازد. روش: این تحقیق با روش کتابخانه ای و اسنادی انجام شد. به این شکل که تمامی کتب و مقالات مربوطه جمع آوری و سپس تجزیه و تحلیل گردید. نتیجه گیری: نتیجه ای که از این پژوهش حاصل شد این بود که در مواردی خاص، این مسئولیت مبتنی بر تقصیر امدادگر نیست. مبانی دیگر مسئولیت نیز در مسئولیت مدنی ناشی از حیوان امدادی حاکم است که با توجه به قاعده احسان باید مسئولیت امدادگر مطالعه شود. در پایان پیشنهاد می شود که در صورت بروز زیان از سوی امدادگران که محسن هستند دولت مسئولیت مدنی ایشان را تقبل کند.