عبدالرضا رییسی پور

مقدمه: به نظر می رسد که امدادگران حاضر در پایگاه های بین جاده ای جمعیت هلال احمر، به واسطه تجربه مداوم و گاه ی طولانی حضور در صحنه های دلخراش جاده ای، بیشتر از نمونه غیرفعال در معرض پیامدهای روان شناختی ناشی از سوانح باشند. هدف عمده این مطالعه، مقایسه وضعیت روان شناختی دو گروه از امدادگران فعال و غیرفعال (عادی) در پایگاه های بین جاده ای شهرستان داراب است. روش ها: دراین مطالعه مقایسه ای و گذشته نگر به روش نمونه گیری هدفمند، 28 نفر از امدادگران مشغول در 3 ماه پایانی سال 1388 در پایگاه های امداد جاده ای شهرستان داراب به طورمتناوب انتخاب شدند. SCL-90) را تکمیل نمودند. داده های پژوهش با استفاده از بسته نرم افزار آماری SPSS ویراست 16 با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره (مانوا) تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: -90و مؤلفه های (علائم جسمانی، وسواس، پرخاشگری، فوبیا و روان پریشی) و . اما این تفاوت در مؤلفه های (حساسیت بین فردی، افسردگی و سوالات اضافه) معنادار نبود. نتیجه گیری: آسیب پذیری روانی امدادگران فعال در سوانح جاده ای، لزوم برنامه ریزی جهت حمایت های فردی و سازمانی از این اعضا را مطرح می کند