نگرش صمیمانه

پژوهش حاضر با هدف مقایسه نگرش صمیمانه نسبت به همسر در زنان متأهل کاربر و غیرکاربر شبکه های مجازی اجتماعی صورت گرفت. در این مطالعه علّی مقایسه ای تعداد 80 نفر از افراد هر دو گروه که از نظر متغیرهایی مثل وضعیت تحصیلی- اقتصادی و مدت زمان زندگی مشترک همتا بودند، به روش در دسترس انتخاب شدند. داده های پژوهش با پرسشنامه نگرش صمیمانه جمع آوری و با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس چند متغیری، آزمون t و آزمون خی دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که میزان نگرش صمیمانه در تمام خرده مقیاس ها و همچنین نمره کلی در دو گروه تفاوت معنی داری با هم دارند. بر اساس نتایج این پژوهش می توان گفت که بین زنان متأهل کاربر و غیر کاربر شبکه های مجازی اجتماعی، تفاوت معناداری در خرده مقیاس ها و همچنین نمره کلی پرسشنامه نگرش صمیمانه نسبت به همسر وجود دارد.

پیمان شکنی در تعهد زناشویی آسیب زننده ترین مشکلی است که تمامی رابطه زناشویی را متأثر از خود می سازد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه طرحواره های ناسازگار اولیه و نگرش صمیمانه در زنان متأهل پیمان شکن و غیر پیمان شکن است. روش پژوهش از نوع علی- مقایسه ای است. ابزار پژوهش پرسشنامه جمعیت شناسی، پرسشنامه فرم کوتاه طرحواره های ناسازگار شناختی یانگ و پرسشنامه نگرش صمیمانه بود. داده های به دست آمده از طریق آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری (مانوا) تجزیه وتحلیل شدند. یافته های پژوهش نشان داد، بین نگرش صمیمانه و طرحواره های شناختی در زنان پیمان شکن و غیر پیمان شکن تفاوت معناداری وجود دارد ( 0.001 p< ). همچنین بین نگرش صمیمانه در گروه پیمان شکن و غیر پیمان شکن تفاوت معناداری وجود داشت. همچنین، طرحواره های شناختی را در گروه زنان پیمان شکن می توان از طریق نگرش های صمیمانه پیش بینی کرد ( 0.001 p< ) . یافته های پژوهش نشان داد که زنان پیمان شکن احساس نیاز به صمیمیت بیشتری دارند و چنانچه احساس صمیمیت در رابطه زوجی برآورده نشود به احتمال بیشتری اقدام به رابطه خارج از ازدواج خواهند کرد.

مقدمه : ناتوانی نه تنها در جسم، بلکه بیشتر در نگرش معلولین وجود دارد. نگرش های منفی و موانع اجتماعی سبب کاهش عزت نفس و افزایش افسردگی آنان می شود. هدف پژوهش بررسی اثر آموزش تحلیل رفتار متقابل بر نگرش صمیمانه، عزت نفس و افسردگی زنان معلول جسمی- حرکتی کاشان در سال 1398 بود. روش : پژوهش نیمه آزمایشی با دو گروه آزمایش و گواه با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری بود. جامعه آماری 48 زن معلول زیر نظر بهزیستی بود که 40 نفر به شیوه تصادفی انتخاب و در دو گروه مساوی قرار گرفتند. ابزار پژوهش، مقیاس های نگرش صمیمانه تریدول، عزت نفس آیزنک و افسردگی بک بود. پس از انجام پیش آزمون از گروه ها، آموزش تحلیل رفتار متقابل طی 8 جلسه، برای گروه آزمایش برگزار شد. سپس از دو گروه پس آزمون و یک ماه بعد آزمون پی گیری، گرفته شد. برای تحلیل داده ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده گردید. یافته ها : آموزش گروهی سبب افزایش عزت نفس، نگرش صمیمانه، صمیمیت ذهنی، صمیمیت عاطفی و کاهش افسردگی معلولین گروه آزمایش نسبت به گروه گواه، شد (01/0≥ P). میانگین نمرات این متغیرها در گروه آزمایش، در پس آزمون و پی گیری، در یک سطح آماری بودند که نشان دهنده پایداری اثرات آموزش بود. نتیجه گیری : آموزش گروهی تحلیل رفتار متقابل از طریق شناخت ارزش های وجودی و بهبود ارتباط بین فردی در بهبود نگرش و عزت نفس و کاهش افسردگی معلولین مؤثر می باشد.