فناوری اطلاعاتی و ارتباطی

نیازسنجی آموزشی فناوری اطلاعاتی و ارتباطی تعیینکنندة نیازهای مهارتی مقدماتی و تخصصی ICT منابع انسانی است. در این تحقیق نیازهای آموزشی فناوری اطلاعاتی و ارتباطی اعضای هیأت علمی گروه های تربیت بدنی دانشگاه های استان آذربایجان شرقی بررسی شده است. اطلاعات مورد نظر با استفاده از پرسشنامة محقق ساخته که روایی و پایایی آن سنجیده شده بود، از نمونه های آماری که 29 نفر بودند، گردآوری و رتبه بندی شد. در این تحقیق از روش های آماری توصیفی، آزمون کولموگروف – اسمیرنوف، آزمون t و فریدمن استفاده شد. نمونه های آماری دربرگیرندة کل افراد جامعة آماری بود. از این تعداد 20 نفر مرد و 9 نفر زن بودند. نتایج نشان داد اعضای هیأت علمی به منظور بهره گیری مؤثر از ICT در فرایند آموزش و تحقیق به آموزش مقدماتی در حد متوسط و آموزش تخصصی در حد بالا نیاز دارند. از نظر آنها کاربرد ICT در امر آموزش و پژوهش مفید و مؤثر است و علاقه مند به شرکت در کارگاه های آموزشی بودند که در دوره های تخصصی بیشترین گرایش مربوط به نیاز به شرکت در دوره های آموزشی تجزیه و ارزیابی حرکات انسان به وسیلة کامپیوتر و در دوره های مقدماتی بیشترین گرایش مربوط به کارگاه آموزشی مهارت های هفتگانه (ICDL) بود. همچنین از نظر آنها ICT موجب استفادة بهینه از امکانات موجود می-شود و روحیة ابداع و نوآوری را افزایش میدهد و موجب نظم در فعالیت ها میشود، ارتباطات درون سازمانی را تسهیل و در ارائة خدمات ورزشی توسط استادان دانشگاه کمک میکند و امکان آموزش و فعالیت در محیط خارج از سازمان به صورت مجازی را فراهم میسازد.

هدف : هدف این پژوهش تعیین نوع و سطح استفاده از فنّاوری های اطلاعاتی و ارتباطی و جایگاه هر یک در شکل دهی به جریان اطلاعات بین شهروندان جغتائی است تا به عنوان شاخصه هایی، روند حرکت در مسیر توسعه یافتگی این شهر نشان داده شود. روش : این پژوهش از نوع کاربردی است و به روش پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی کارمندان، کسبه، کشاورزان و دانشجویان شهر جغتای است. برای جمع آوری داده ها حجم نمونه ای به تعداد 357 نفر انتخاب شد که نسبت هر یک از جوامع چهارگانه (کارمند، کشاورز، کاسب، دانشجو) در نمونه به ترتیب برابر با 66، 185، 28 و 75 نفر است. روش نمونه گیری، نمونه گیری در دسترس بوده است. در عین حال، روزها و ساعت هایی که به هر یک از این گروه ها مراجعه شد، به صورت تصادفی انتخاب گردید. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده که روایی آن با نظر استادان راهنما و مشاور و اعضای هیئت علمی رشته علم اطلاعات و دانش شناسی، تأئید و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ محاسبه گردیده است. داده های گردآوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها : تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد بیشتر افراد نمونه مورد مطالعه (1/97%) تلویزیون و درصد کمی از آنان (2/4%) ماهواره در اختیار دارند. بیشترین میزان دسترسی  افراد، به تلفن ثابت (4/77%) و کم ترین میزان دسترسی آنها به ماهواره (6/10%) است. بیشتر افراد برای کسب اطلاعات روزمره خود از تلویزیون (64/2) استفاده می کنند و از ماهواره (15/0) کم ترین میزان استفاده را دارند. پاسخگویان بر این باورند که اینترنت (45/4) بیشترین و ماهواره (42/0) کمترین میزان را از جهات مختلف (فردی، اجتماعی و اقتصادی) در زندگی فردی شهروندان جغتائی و یا توسعه شهر جغتای دارد. مهمترین منبع نمونه مورد مطالعه برای دریافت اطلاعات درون شهری، گفتگوی حضوری (16/6) است و فنّاوری های اطلاعاتی و ارتباطی نسبتا سنّتی بر جریان اطلاعات درون شهری غلبه دارد.تلویزیون و گفتگوی حضوری (15/8 و 41/4) و نیز اینترنت، به ترتیب سه منبع مهم برای دسترسی به اطلاعات در زمینه های مختلف اقتصادی، سیاسی، بهداشتی و ... (فرا شهری) هستند.اطلاعات درون شهری بیشتر از طریق گفتگوی حضوری (با میانگین سودمندی 84/2 و میانگین استفاده 16/6) و اطلاعات فرا شهری بیشتر از طریق تلویزیون (با میانگین سودمندی 91/2 و میانگین استفاده 15/8) در شهر جغتای جریان دارد. اینترنت و گفت وگوی حضوری به ترتیب دو مؤلفه مهمّ دیگر در جریان اطلاعات فراشهری هستند و کتابخانه و ماهواره در آخرین رده قرار دارند و کمترین نقش را در این جریان دارند. همچنین، نتایج به دست آمده بیانگر آن است که گروه های مورد مطالعه (کارمند، کاسب، کشاورز، دانشجو) در این پژوهش در چهار حوزه مالکیّت، دسترسی، استفاده و سودمندی منابع و کانال های اطلاعاتی، نظرهای متفاوتی اعلام کرده اند. به بیان دیگر، نوع شغل در مالکیّت، دسترسی، سودمندی و استفاده از منابع اطلاعاتی و ارتباطی تأثیرگذار است. نتیجه گیری: اگرچه جغتای شهری نسبتاً کوچک و قرار گرفته در دور دست است، فنّاوری های اطلاعاتی و ارتباطی هم در ارتباط های درون شهری و هم در ارتباط های فراشهری آن حضوری قابل توجه دارند. این حضور بیشتر در گروه های کارکنان و کسبه و تاحدودی دانشجویان قابل مشاهده است.

در میان مدل های مختلفی که محققان برای اداره امور پیشنهاد کرده اند، رویکرد حکمرانی خوب است؛ این رویکرد از ویژگی هایی برخوردار است که آن را از دیگر رویکردها متمایز ساخته است. به همین سبب در چند دهه اخیر میزان مطالعات و توجه به آن به شکل فزاینده ای توسعه پیدا کرده است. مطالعه حاضر به منظور  بررسی و تحلیل مفهومی نقش مؤلفه های فناوری های اطلاعاتی و ارتباطی رویکرد حکمرانی خوب بر بهبود امنیت اجتماعی انجام شده است. پرسش اصلی پژوهش حاضر این بوده که از میان مؤلفه های حکمرانی خوب که مرتبط با فناوری های اطلاعاتی و ارتباطی هستند، کدام یک بیشترین نقش را در تقویت امنیت اجتماعی دارند؟ این پژوهش به روش تحلیل سلسله مراتبی فازی (FAHP) اجرا شده است. اطلاعات پژوهش حاضر با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته بر اساس مقایسه های زوجی از نمونه ای متشکل از 13 کارشناس در حوزه مدیریت رسانه (بخش کیفی) و 66 نفر از کارشناسان علوم مدیریت و مدیریت رسانه (بخش کمی) در سال 1399 جمع آوری شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد، بیشترین تأثیر بر توسعه امنیت در ایران، متعلق به دسترسی به جریان های اطلاعاتی است. پس ازآن، ارتباطات دوجانبه بین مردم و دولت و شفاف سازی تصمیمات قرار دارند.