پژوهش هنر

صنایع دستی از هنرهایی است که پتانسیل بالایی در ایجاد درآمد و جذب توریست دارد. برخی کشورها همچون چین و هند، با اتکا بر قابلیت های صادرات صنایع دستی، از درآمدهای ارزی فراوانی بهره برده اند. در ایران نیز رهایی از اقتصاد متکی به درآمدهای نفتی، با عنایت به تولید و صادرات غیرنفتی همچون صنایع دستی ضروری به نظر می رسد. میناکاری به عنوان یکی از زیرمجموعه های صنایع دستی به واسطه تنوع محصولات تولیدی، به کارگیری طرح های اصیل ایرانی، مقاومت بالا در شرایط آب و هوایی مختلف، وزن کم و بسته بندی متناسب، از قابلیت های بسیاری در صادرات برخوردار است. پرسشی که در این مقاله مطرح شده این است که چه عواملی در صادرات محصولات میناکاری مؤثر بوده و اولویت بندی این عوامل چگونه است؟ هدف از این پژوهش که از نوع توصیفی- پیمایشی بوده و جمع آوری داده ها به صورت کتابخانه ای و میدانی انجام گرفته، شناسایی و اولویت بندی عوامل مؤثر بر صادرات میناکاری است. روش های آماری به کاررفته در این تحقیق، آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون t یک جامعه و آزمون مقایسه چند جامعه Anova) بوده و برای تعیین نرمال بودن جامعه آماری، آزمون کولموگروف- اسمیرنوف مورداستفاده بوده است. تجزیه وتحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS و SMART-PLS صورت گرفته و برای محاسبه پایایی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که به ترتیب مؤلفه های کیفیت، طراحی محصول، قیمت، قوانین و مقررات صادرات، آگاهی مدیران از فرصت های بازار و نوع کانال توزیع، بر میزان صادرات محصولات مینا مؤثر بوده و مؤلفه تبلیغات بر صادرات محصولات مینا تأثیر معناداری ندارد. همچنین کیفیت و طرح محصول در بالاترین رتبه و تبلیغات دارای کمترین رتبه است.

ترازو یا قپان وسیله ای برای اندازه گیری بوده است که به شیوه سنتی از یک یا دو کفه تشکیل شده است. برای اندازه گیری وزن از وزنه هایی که بر اساس واحدهای وزنی اعم از مثقال و گرم ساخته می شوند استفاده می شده است. ترازو یا قپان یکی از قدیمی ترین ابزارهای اندازه گیری می باشد. ترازوی قپانی در دوره قاجار از اهمیت بسیار زیادی برخوردار بوده و دراندازه و مقیاس های مختلف و برای کاربردهای متفاوت استفاده می شده است. یکی از هنرهای این دوران قرار دادن قپان درجعبه های لاکی منقوش می باشد. پنج جعبه- قپان نقاشی شده لاکی دردوره قاجار درحراج بونامز انگلستان موضوع این پژوهش است. مطالعه و شناخت این جعبه- ترازوهای نقاشی شده بر پایه گزارش های پراکنده این پرسش ها را مطرح می کند: کاربرد این ترازو های قپانی با جعبه های منقوش شده لاکی چه بود؟ این جعبه ها دارای چه نقوشی می باشد؟ هدف از این پژوهش مطالعه و معرفی این جعبه – ترازوهای قپانی است که تاکنون درپژوهش های داخلی و خارجی به آنها اشاره ای نشده است. روش این پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و شیوه جمع آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای است. درجستجوی رسیدن به پاسخ مشخص می شود: وزنه و اندازه گیری درجعبه- قپان ها به صورت جعبه، شاخه ای از علم اندازه و وزن کردن اجسام مختلف است که برای سهولت در استفاده در اندازه کوچک و درجعبه قرار داده شده و برای زیبایی اطراف و درو داخل آن با موضوعات متنوع نقاشی شده است. کیفیت تصاویر این نقاشی ها با موضوعاتی مانند فتحعلی شاه و فرزندان و منقوش بودن کل جعبه نشان از این امر دارد که برای استفاده عادی نبوده و برای استفاده کاربردی در دربار بوده است.

اگر تشکیل یک حکومت ملی در لوای تشیع را مهم ترین دستاورد صفویان طی 254 سال بدانیم، پس بیراهه نیست اگر «فردیت هنری» و پیروِ آن، «خودآگاهی هنری» را نیز شگرف ترین دستاورد نگارگران مکتب اصفهان برشمریم. عده ای از منتقدان و مورخان هنری هنگام بررسی نقاشی های مکتب اصفهان به «فردیت هنری» این نگارگران اشاره می کنند که تأکیدی بر خودآگاهی هنری آنان محسوب می شود. این نوشتار ضمن توصیف مفهوم «خودآگاهی هنری» به مهم ترین دستاوردهای آن نیز می پردازد که مهم ترین آنها عبارت است از کسب و بروز هویت مستقل هنرمند. از دیگر تأثیرات خودآگاهی و فردیت هنری نگارگران این دوران می توان از ترویج آثار مرقوم و تألیف تذکره ها و خودنوشت های نگارگران این عصر نظیر «قانون الصور» و «مجمع الخواص» نام برد که به غیر از ذکر احوالات خود به توصیف تحولات و گرایش های هنری زمانه نیز می پردازند. اما چه عواملی در بروز این خودآگاهی هنری دست داشته است؟ این نوشتار ضمن توصیف مفهوم خودآگاهی هنری، به بررسی عوامل مختلفی می پردازد که در رشد این پدیده نزد نگارگران مکتب اصفهان دست داشته اند. یافته های این پژوهش، معطوف به بررسی نتایج خودآگاهی مزبور در برخی از نگاره های اساتید مکتب اصفهان است. نگارگران این عصر ضمن تجربه گرایی و تثبیت سلیقه هنری خویش از بازارهای هنریِ خارج از مرزهای ایران نظیر هندوستان و امپراتوری عثمانی غافل نبودند و آثارشان را به آنها نیز می فروختند. روش تحقیق این مقاله توصیفی-تحلیلی و شیوه گردآوری اطلاعات آن کتابخانه ای بوده است، نمونه های کتاب آرایی و نگاره های آن نیز به شیوه گزینشی بوده و منحصراً به منتخبی از نگاره های مکتب اصفهان اختصاص دارد.

موضوع اسارت رایج ترین موضوع منسوجات دوره شاه طهماسب در نیمه سده دهم ه ق است. تدقیق در دلایل نقش اندازی نقش مایه اسارت بر این منسوجات نشان می دهد که مقاصد مهمی در پس شکل گیری این نقش نهفته است. بررسی این موضوع زمانی اهمیت می یابد که نمونه های قابل توجهی از آن ها شناخته و تاریخ گذاری شده اند در صورتی که کمتر پیش زمینه هنری از این موضوع تا این زمان وجود داشته است. همین امر انگیزه لازم برای انجام این پژوهش را فراهم می آورد. بنابراین پرسشی که در این جا مطرح می گردد این است که علت اصلی نقش اندازی موضوع اسارت بر منسوجات دوره شاه طهماسب چه بوده است؟ پژوهش های انجام شده تاکنون مهمترین علل شکل گیری این نقش را لشکر کشی های پی در پی شاه طهماسب به گرجستان و دستیابی به تعداد کثیری اسرای مرد و زن و کودک دانسته اند. اما با توجه به نقش اندازی این موضوعات تنها بر منسوجات این دوره و عدم شکل گیری آن بر هیچ زمینه هنری دیگر، ضرورت کنکاش بیشتر احساس می گردد که با دقت در تاریخ سیاسی و اجتماعی دوره شاه طهماسب و تغییر رویکردهای حامی هنری نسبت به موضوعات سابق برای نقش اندازی بر منسوجات و نیاز برای نمایش قدرت و نفوذ معنوی حاکم در منطقه می توان به این مهم دست یافت؛ از میان تمام وقایع دوره، اختلافات داخلی قزلباش ها، توبه شاه طهماسب و رقابت با عثمانی در جنگ علیه کفار، ضمن محدودیت های مذهبی در تصویرگری کتاب و همچنین نقش کاربردی منسوجات در مدیریت احساسات درونی فرد و جنبه تبلیغی این منسوجات در این نقش پذیری مؤثر بوده اند. بدین ترتیب، پژوهش حاضر با رویکرد جامعه شناسی تاریخی به تبیین چرایی و چگونگی شکل گیری این نقش بر منسوجات دوره شاه طهماسب می پردازد و نتیجه حاصل از این بحث نشان می دهد که مجموعه ای از عوامل بهم پیوسته در این دوره ، انگیزه جنگ با گرجستان را ایجاد نموده و پیرو آن موجب خلق و تولید این منسوجات تصویری گردیدند.

سفال زرین فام، از جمله هنرهای مهم دوران اسلامی است که هم زمان با سده های نخستین اسلامی در ایران متداول شده و تا پایان دوران قاجار به حیات خود ادامه داده است. این هنر در دوران حکومت های سلجوقیان، خوارزمشاهیان و ایلخانیان، در ایران تجلی گاه چنان ابتکارات بی بدیلی بوده است که عصر شکوهمند، تاریخ این تکنیک محسوب می شود. شیوه های مختلف تزئین زرین فام در این دوره ها بیانگر تولید این گونه سفالی در کارگاه های سفالگری در مراکز مختلف و در طی زمان های متفاوت هستند. در موزه آبگینه و سفالینه های ایران، تعداد ده عدد سفال زرین فام متعلق به سده های ششم و هفتم ه.ق. وجود دارد که زمان ساخت و مرکز تولید این سفالینه ها به روشنی مشخص نیست. از این رو، با استناد به مطالعه تطبیقی می توان گاه نگاری این آثار را تعیین نمود. لذا هدف پژوهش حاضر، بر روشن شدن زمان و مکان ساخت این نمونه ها از طریق مطالعه تطبیقی با نمونه های معرفی شده در منابع و نیز آثار شناسنامه دار در سایت موزه های معتبر داخلی و خارجی، بر اساس قرابت هایی همچون؛ ترکیب بندی نقوش، تزئینات، شکل، ساختار، فرم و بدنه استوار است تا به دو پرسش اصلی این پژوهش؛ 1. سفالینه های زرین فام مورد مطالعه، ساخت کدام مرکز تولید سفال زرین فام هستند؟ 2. این سفالینه ها در چه مقطع زمانی ساخته شده اند؟ پاسخ دهیم. روش انجام این تحقیق، مبتنی بر شیوه توصیفی- تاریخی است که بر استفاده از بررسی و مشاهده مستقیم آثار موزه ای و نیز همراه با مطالعه کتابخانه ای و مطالعه تطبیقی استوار است. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهند شهر کاشان، محل تولید این آثار بوده است و این ظروف در طول سده های ششم و هفتم ه.ق. ساخته شده اند.

سنت سرلوح سازی از نسخه های خطی به کتب چاپ سنگی منتقل شد؛ ولیکن با این تفاوت که با جایگیری نمادهایی مختلف و البته بیشتر سیاسی در آنها، سرلوح ها صرفاً تزئینی نبوده و دارای بیانگری نیز شده بودند. لذا این وجه تمایز اصلی آنها با هم نوعان پیشین خود در نسخ خطی است که بررسی و مطالعه بر روی این سرلوح ها را در مقاله حاضر ضرورت بخشیده است. از این رو هدف از این مطالعه، شناسایی سرلوح های دارای نمادهای سیاسی و دریافت چگونگی ارتباط میان روند به کارگیری این دو نماد با تحولات سیاسی معاصر با آنها است. بنابراین برای تحقق این اهداف، به این سؤالات پاسخ داده شده است؛ تلفیق هنر و سیاست در سرلوح های کتب چاپی از چه طریقی صورت گرفته است؟ و کدام نماد بیشترین کاربرد را داشته است ؟ و علت بروز و ظهور این نماد در سرلوح ها چگونه قابل توضیح است؟ پژوهش حاضر به روش تحلیل محتوای متون تاریخی و روش توصیفی- تحلیلی صورت گرفته است. بررسی ها نشان می دهند که تلفیق هنر و سیاست در سرلوح های کتب چاپ سنگی، از طریق به کارگیری نمادهای وابسته به حکومت انجام شده است. از میان نمادهای به کاررفته در سرلوح ها، دو نماد شیر و خورشید و تاج، بیشترین کاربرد را داشته اند و به کارگیری نماد تاج در نسبت با شیر و خورشید در سرلوح ها برتری داشته است. مطالعه نشان می دهد که هر چه بر روی خط زمان پیش تر می آییم و به تاریخ تصویب قانون مشروطه نزدیک می شویم (1324 ق.)، از تعداد نماد شیر و خورشید کاسته و بر تعداد نماد تاج افزوده شده است؛ لذا به کارگیری فراوان نماد تاج در این سرلوح ها را می توان تلاشی دانست در جهت حفظ سلطنت و مشروعیت بخشیدن به حکومت وابسته به آن و صیانت از تختگاهی که هر روز و با اوج گرفتن انقلاب مشروطه، متزلزل تر و غیرقابل اتکا تر می شده است.