تفسمیر بالرأى را به ذوقى و غیر ذوقى تقسیم مى کنند. در تفسیر بالرأى ذوقى، مفسر بدون در نظرگرفتن علوم مقدماتى و شرایط و مراحل لازم، قرآن را تفسیر مىکند که این عمل مورر نهى واقع شده است. اما در تفسیر بالرأى غیر ذوقى، تفسیر مبتنى بر لحاظ علوم مقدماتى مورد نیاز و شرایط و مراحل لازم است و مفسر از اندیشه خود به عنوان جزئى از عوامل موثر در تفسیر استفاده مى کند.
فهم گزارهها و مسائل هر علمى بر مبانى و قواعد خاصى استوار است که در اصطلاح، «منطق فهم» نامیده مىشود. پژوهش حاضر که درصدد بررسى منطق فهم روایات تفسیرى در المیزان است، آن را از نظرگاه مفسّر بزرگ، علامه طباطبایى(ره)، در بعد مبانى عقلى به تحقیق کشیده و منطق مذکور را در حوزه عصمت اهلبیت علیهمالسلام در فهم و تفسیر قرآن، عدم تعارض آن با مسلمات عقلى، زبان عرفى داشتن روایات تفسیرى، وحدت منشأ در آیات و روایات و عدم تناقض درونى روایات تفسیرى بررسى نموده است.