محمدرضا هداوندی

هدف اصلی پژوهش حاضر، شناسایی عوامل مرتبط با نهادینه سازی فرهنگ ارزیابی در دانشگاه فرهنگیان است. روش تحقیق به لحاظ نوع آن، مقطعی و از حیث هدف، کاربردی و بر اساس نحوه گردآوری داده ها، توصیفی-پیمایشی است. در این پژوهش، از روش تحلیل عامل اکتشافی استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش شامل مدیران و معاونین (شاغل در استان، دانشکده ها و مراکز تابعه) به تعداد 299 نفر بود. با توجه به شرایط پژوهش، از روش سرشماری به عنوان راهبردی برای تحلیل عاملی استفاده شده است. برای شناسایی و استخراج عوامل نهادینه سازی فرهنگ نظارت و ارزیابی، از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است. بر اساس یافته های پژوهش، چهار عامل اصلی مرتبط با فرهنگ ارزیابی به ترتیب، 1- طرح ریزی و توسعه نگرش مثبت به رویکرد ارزیابی در دانشگاه با 5 زیرعامل، 2- اشاعه، مداومت و پایدارسازی دیدگاه سیستمی در دانشگاه با 6 زیرعامل، 3- انسجام بخشی و جاری سازی رویکردهای نظام ارزیابی در دانشگاه با 7 زیرعامل و 4- هدف مداری دانشگاه با 4 زیرعامل شناسایی شده و بر همین اساس 23/53 درصد واریانس مربوط به فرهنگ ارزیابی تبیین شده است.

پژوهش حاضر با هدفِ شناسایی و کشف عوامل مرتبط با میل به ماندگاری دانشجومعلمانِ دانشگاهِ فرهنگیان در وزارت آموزش وپرورش در سال 96-1395 انجام شده است. روش تحقیق در این مطالعه، کیفی و از نوع پدیدارشناسی است. بدین منظور، با کاربرد روش نمونه گیری هدفمند 12 نفر از مدیران حوزه ستادی، مدیران دانشکده ها، استادان و دانشجومعلمان برتر انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل مصاحبه  نیمه ساختاریافته است. داده های به دست آمده با به کارگیری نرم افزار MAXQDA نسخه 12 در قالب کدگذاری باز، محوری و انتخابی تحلیل شدند. نتایج حاصل از این تحلیل نشان داد مقوله های کرامت انسانی و اعتماد سازمانی با 4 زیرمؤلفه، کفایت جبران خدمات با 3 زیرمؤلفه ، محیط درون سازمانی با 7 زیرمؤلفه، توسعه شایستگی ها و مسیر حرفه معلمی با 8 زیرمؤلفه ، تناسب شغل و شاغل در ورودی و فرآیند، ارتقای منزلت حرفه ای و محیط بیرونی با 6 زیرمؤلفه، به عنوان عوامل مؤثر بر ماندگاری دانشجومعلمان شناسایی شدند.

مقدمه: رشد حرفه ا ی یکی از دغدغه های امروز مدیران سازمان ها در بحث توسعه و آموزش کارکنان است. بررسی و آگاهی از کیفیت آموزش و نیز نتایج و بازده آموزش مدیران برای فرایند آموزش ضروری است که بدین طریق حلقه آموزشی تکمیل می شود. از این رو، ارزشیابی در مورد کیفیت آموزش ، پیش نیاز یک سیستم آموزشی موفق است. روش : تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعه آماری تمامی معاونان و مدیران شعب مناطق 9 گانه استان های کشور (460نفر) در سال 1395 هستند. تعداد نمونه با استفاده از جدول کرجسی و مورگان تعداد (210) نفر است که با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار تحقیق ، دو پرسشنامه محقق ساخته براساس مدل کرک پاتریک است. روایی صوری و محتوایی آن با استفاده از نظر اساتید دانشگاه ، خبرگان و کارشناسان آموزش تأیید شد. ضریب پایایی با استفاده از روش آلفای کرونباخ برای ابزارهای اول و دوم 96/0 و 90/0 به دست آمد. در تحلیل داده های کمّی از آمار توصیفی فراوانی و درصد ، میانگین، انحراف معیار و آمار استنباطی t تک نمونه ای ، آزمون فریدمن برای رتبه بندی موضوعات آموزشی و t وابسته یا زوجی استفاده شد. یافته ها: با توجه به یافته ها، کیفیت برگزاری دوره های آموزشی مدیریت بحران پایه در سطح واکنش با میانگین 14/4 و سطح یادگیری با میانگین 08/4 در سطح مطلوب ارزیابی شده است. نتایج t تک نمونه ای برای تعیین معنی داری اثربخشی آموزش در سطح واکنش و یادگیری نشان داد t محاسبه شده در سطح 05/0=α معنی دارست. اولویت بندی موضوعات آموزشی در سطح واکنش و یادگیری نشان داد که بالاترین رتبه مربوط به موضوع آموزشی مقدمه ای بر مدیریت و فرماندهی سانحه و کم ترین امتیاز مربوط به موضوع شناخت سوانح با تأکید بر سوانح شایع ایران می باشد. محاسبه t وابسته یا زوجی نشان داد که میانگین نمره پیش آزمون 98/6 و میانگین نمره پس آزمون 76/7 است. مقدار تی جدول با درجه آزادی 209 در سطح 05/0p< معنی دار است. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که دوره آموزشی مدیریت بحران پایه در دو سطح واکنش و یادگیری طبق مدل کرک پاتریک اثربخش بوده است. بین میانگین پیش آزمون و پس آزمون نمونه ها در سطح 05/0p< تفاوت معنی داری وجود دارد. همچنین، از نظر شرکت کنندگان میزان کیفیت دوره های آموزشی و کل دوره در سطح مطلوب ارزیابی شده است.

مقدمه: در هر سازمانی انجام هر تغییر و تحول بنیادین فقط با شناخت دقیق نقاط قوّت و ضعف فرهنگ سازمانی میسّر است. قابل پیش بینی نبودن تغییرات مستمر در سطوح گوناگون نیز چابکی سازمانی را ضروری می سازد. به منظور کاهش خطر حوادث طبیعی و دامنه بحران ناشی از آن که مشکلات ناگهانی و غیرقابل پیش بینی پدید می آورد، سازمان های درگیر بحران باید چابک شوند. روش: این تحقیق از نوع کاربردی و روش آن توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری 250 نفر و نمونه با استفاده از جدول کرجسی و مورگان 148 نفر و روش نمونه گیری تصادفی ساده از نوع بدون جایگزینی و ابزار اصلی تحقیق پرسشنامه استاندارد فرهنگ سازمانی مدل کامرون و کوئین (2006) و چابکی سازمانی شریفی و ژانگ ( 1999) است. روایی محتوایی آن با استفاده از نظر خبرگان و کارشناسان تأیید شد . ضریب پایایی به روش همسانی درونی (آلفای کرونباخ) برای پرسشنامه ها به ترتیب 88/0 و 89/0 و برای کل ابزار 92/0 به دست آمد . در تحلیل داده ها از فراوانی ، درصد، میانگین، انحراف معیار، ضریب همبستگی پیرسون و آزمون دوربین واتسون، رگرسیون دومتغیره (خطی ساده) و چندگانه استاندارد استفاده شد. یافته ها: فرهنگ بازاری (رقابتی) با میانگین (85/2) بالاترین رتبه فرهنگ سازمانی را به دست آورد. مقدار آماره آزمون (611/105=F) برای بررسی رابطه میان فرهنگ سازمانی و چابکی سازمانی در سطح (01/0P-value=) معنی دار است. نتایج رگرسیون چندگانه استاندارد نشان داد خرده فرهنگ بازاری با ضریب (457/0=β) پیش بینی کننده شاخص پاسخگویی چابکی سازمانی است و خرده فرهنگ سلسله مراتبی (397/0=β) شاخص شایستگی چابکی سازمانی را پیش بینی می کند. هیچ کدام از خرده فرهنگ های سازمانی پیش بینی کننده مناسبی برای شاخص های انعطاف پذیری و سرعت ، چابکی سازمانی نیستند. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که فرهنگ بازاری (رقابتی و نتیجه گرا) فرهنگ حاکم بر ستاد مرکزی جمعیت هلال احمر است. همچنین فرهنگ سازمانی (672/0=β) می تواند به طور مثبت و معنی دار چابکی سازمانی را پیش بینی کند. 45 درصد از واریانس چابکی سازمانی به وسیله فرهنگ سازمانی قابل توضیح و تبیین است و 55 درصد به سایر عوامل خارج از مدل مربوط می شود.

مقدمه: فرهنگ حاکم بر هر سازمان، شکل دهنده شخصیت سازمانیآن است ، لذا می توان سازمان ها را برحسب نوع فرهنگ شان شناسایی کرد . فرهنگ منسجم و متناسب با اهداف و مأموریت های سازمانی موجب افزایش کارایی و اثربخشی سازمان می شود . ازاین رو، این مطالعه در صدد شناسایی فرهنگ سازمانی جمعیت هلال احمر برآمده است . روش: این تحقیق کاربردی و از نظر روش توصیفی از نوع پیمایشی است . جامعه آماری، تمامی کارشناسان ستاد مرکزی جمعیت هلال احمر (250 نفر) می باشند . حجم جمعیت نمونه 148 نفر برآورد گردید که پس از توزیع پرسشنامه ها، 130 پرسشنامه تکمیل و جمع آوری شد . روش نمونه گیری از نوع تصادفی ساده بود و ابزار اصلی تحقیق از پرسشنامه استاندارد مدل کامرون و کوئین (2006) استفاده گردید . روایی محتوایی آن با استفاده از نظر خبرگان و کارشناسان تأیید شد . ضریب پایایی معادل 89/0 به دست آمد . برای تحلیل داده ها از آمارتوصیفی و آزمون های کولموگروف اسمیرنوف، لون، مقایسه میانگین ها، تحلیل واریانس یک طرفه و توکی استفاده شده است . یافته ها: یافته ها نشان داد که فرهنگ بازاری (رقابتی) بالاترین نمره میانگین (78/2) را به دست آورد . نتایج آزمون t زوجی یا وابسته (317/16) در سطح خطای 05/0 بیانگر تفاوت بین وضع موجود و مطلوب فرهنگ سازمانی است . مقایسه میانگین ها نیز نشان داد سطح معنا داری F برای جنسیت 904/0sig=، تحصیلات 678/0 sig=، سابقه کار 147/0 sig= و وضعیت استخدامی001/0= sig) بود که بیانگر تفاوت معنا دار میان میانگین فرهنگ سازمانی با وضعیت استخدامی کارکنان می باشد. نتیجه گیری : با توجه به نتایج، بین وضع موجود و مطلوب فرهنگ سازمانی تفاوت معنا دار مشاهده شده است . همچنین به ترتیب اولویت، فرهنگ رقابتی، فرهنگ سلسله مراتبی، فرهنگ گروهی و فرهنگ ویژه سالاری حاکم بر ستاد مرکزی جمعیت بوده است . به علاوه، برای تعیین وضعیت موجود فرهنگ سازمانی بخش های دیگر جمعیت نیاز به تحقیق های دیگری می باشد .

مقدمه :ارزیابی اثربخشی آموزش مدیریت بحران امری ضروری برای مدیران آموزش می باشد. با سنجش اثربخشی آموزش ها می توان نقاط قوت و ضعف برنامه ها را تشخیصداد. هدف این تحقیق بررسی اثر بخشی دوره آموزش کارگاهی مدیریت بحران از نظر تحقق هدف های آموزشی در سطح دانش و آگاهی و میزان رضایت مندی مدیران ستاد حوادث غیر مترقبه استان کرمان بر طبق الگوی کرک پاتریک می باشد. روش ها : تحقیق حاضر از نظر هدف یک تحقیق کاربردی و از نظر روش توصیفی از نوع تحقیق ارزشیابی است. جامعه آماری تمامی مدیران ستاد حوادث غیر مترقبه 7 شهرستان کرمان (134 نفر) در سال 1388 هستند. روش نمونه گیری تصادفی ساده و ابزار تحقیق ، پرسشنامه محقق ساخته وشاخص های مورد استفاده آمار توصیفی فراوانی و درصد ، میانگین و آمار استنباطی tتست است. یافته ها: 8 /58 درصد مدیران آگاهی از پتانسیل های موجود شهر خود را برای برنامه ریزی بحران در حد زیاد و 9/54 درصد کاملاٌموافق فراگیری علم مدیریت بحران هستند. 1/54 درصد میزان کیفیت مطالب ارائه شده را در حد زیاد می دانند. نتیجه گیری : نتایج نشان می دهد دوره آموزشی ازنظر افزایش دانش و آگاهی مدیران بحران اثربخش بوده است. تفاوت معنی داری بین میانگین پیش آزمون و پسآزمون نمونه ها در سطح P<0.05 وجود دارد. از نظر شرکت کنندگان میزان کیفیت کارگاه های آموزشی و کل دوره در سطح مطلوب ارزیابی شده است.

مقدمه: آموزش یکی از مؤثرترین ابزارها برای مقابله با حوادث و بلایای طبیعی و ضامن ارائه مناسب خدمات امدادی و بشردوستانه است. آموزش در صورتی که منظم و هدفمند و در راستای نیازهای واقعی مدیران بحران تدوین و اجرا شود باعث بهبود عملکرد و کارایی آنان خواهد شد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش ضمن خدمت مدیریت بحران برکارایی مدیران بحران شهرستان دماوند استان تهران در هنگام سوانح است. روش ها: در این مطالعه توصیفی جامعه آماری تمامی مدیران، معاونین و رابطین حوادث شهرستان دماوند (164 نفر) در سال 1389 بودند. تعداد نمونه 67 نفر و روش نمونه گیری روش تصادفی ساده و ابزار تحقیق، پرسشنامه محقق ساخته 81/0= α بود. یافته ها: 2/37% در حد خیلی زیاد، 3/40% در حد زیاد و 4/22% در حد متوسط بیان داشته اند که آموزش مدیران بحران در بالا بردن کارایی آنان مؤثر است. نتیجه گیری: نتایج بررسی های انجام شده در این تحقیق نشان می دهد که محتوای دوره آموزشی مدیریت بحران با نیازهای شغلی مدیران بحران تناسب دارد و گذراندن دوره مدیریت بحران باعث ارتقاء کارایی مدیران ستاد حوادث بحران از دیدگاه آنان می شود.

مقدمه : گام اول برنامه ریزی آموزشی , شناسایی و اولویت بندی نیازهای آموزشی است، کهنقطه آغاز هرنوع آموزشی است. به میزانی که معاونین امور جوانان برای برنامه ریزی و مشارکت جوانان در فعالیت های امدادی و عام المنفعه فاقد معلومات، مهارت و توانایی ها باشند، نیاز به آموزش بیشتر احساس می گردد. هدف این تحقیق تعیین نیازهای آموزشی معاونین امور جوانان جمعیت هلال احمر است. روش ها: روش تحقیق توصیفی و کاربردی بوده و جامعه آماری تمامی معاونین امور جوانان استان های کشور در سال 1385 هستند. به دلیل محدود بودن نمونه ها از روش شمارش کامل افراد (سرشماری) استفاده شده است. ابزار پرسشنامه محقق ساخته بوده و شاخص های آمار توصیفی مورد استفاده فراوانی و درصد می باشد. یافته ها: بیشترین دوره های آموزشی مورد نیاز معاونین امور جوانان هلال احمر روانشناسی نوجوانی و جوانی(49/14درصد) ، مدیریت سرپرستی (59/11)و کمترین آن توانمند سازی نیروی انسانی(1درصد)، مدیریت استراتژیک(1 درصد)، مدیریت زمان(1 درصد)، کارگاه آموزشی ارتباط باNGO (1درصد) ، بود. نتیجه گیری: دوره های آموزشی مورد نیاز به ترتیب عبارتند از : روانشناسی نوجوانی و جوانی، مدیریت سرپرستی، برنامه ریزی عملیاتی، مدیریت امور فرهنگی، رفتار سازمانی، مدیریت سوانح و حوادث، مدیریت مشارکتی، بودجه بندی امور مالی، مدیریت و برنامه ریزی نیروی انسانی، گزارش نویسی، مدیریت گروهها، مسائل نوجوانان و جوانان، جامعه شناسی جوانان، مدیریت بحران

هدف تحقیق حاضر ارزیابی کیفیت دوره‌های آموزشی موسسات ارائه دهنده خدمات آموزشی به شرکت ایران خودرو با استفاده از الگوی (CIPP) در سال‌های 79 و 80 است. این تحقیق از نوع ارزیابانه است. جامعه آماری از پنج زیر جامعه 1) آموزش دیدگان 2) سرپرستان 3) مدیران ادارات 4) مدرسان، و 5) مدیران اجرایی موسسات آموزشی تشکیل شده است. نمونه مورد بررسی شامل 528 کارمند، 126 سرپرست، 9مدیر اداره، 8 مدیر اجرایی، 72 مدرس و 8 موسسه آموزشی است. روش نمونه‌گیری شمارش کامل افراد و از نوع تصادفی طبقه‌ای است. ابزار مورد استفاده پرسشنامه و فرم مصاحبه بوده است. روش آماری 1) آمار توصیفی (جدول توزیع فراوانی، میانگین) و 2 آمار استنباطی (خی دو) است. یافته‌ها نشان می‌دهد که بستر آموزش در سطح مطلوب ارزیابی قرار دارد. در زمینه فنی و مهندسی 1) مرکز آموزش و تحقیقات صنعتی ایران و 2) شرکت کنترونیک؛ در زمینه کامپیوتر 1) شرکت داده پردازی و 2) انستیتو ایز ایران؛ در زمینه اداره مالی بازرگانی 1) موسسه مطالعات و پژوهش‌های بازرگانی و 2) انجمن حسابداران خبره ایران ؛ در زمینه مدیریت و سرپرستی، سازمان مدیریت صنعتی؛ و سرانجام در زمینه زبان انگلیسی، لینگافن همگی در سطح نسبتا مطلوب ارزیابی قرار دارند.