رامین رهنورد

هدف: با فرض اینکه افراد شاغل واجد شرایط احراز مشاغل باشند، انتظار می رود که وظایف شغلی خود را با کیفیت قابل قبولی انجام دهند. در چنین وضعیتی، اتلاف وقت در محیط کاری از سوی کارکنان مسئله دیگری است که باید به آن پرداخته شد. بنابراین، تحلیل اتلاف وقت و شناخت ساعات کار مفید افراد ضرورتی اجتناب ناپذیر است که هدف اصلی پژوهش حاضر است. روش شناسی: جامعه آماری در این پژوهش کارکنان ستادی در یک شرکت خدماتی در تهران هستند که وظایف شغلی تعریف شده دارند. از میان جامعه آماری، 92 نفر به روش نمونه در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه ها میان آنان توزیع شد. روایی محتوایی پرسشنامه با استفاده از نظر خبرگان و پایایی آن به روش آلفای کرونباخ مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد که اتلاف وقت سیستماتیک بین کارکنان شرکت متداول است و میانگین ساعات کار مفید آنان در حدود 5/5 ساعت است. اصالت پژوهش: پژوهش قابل استنادی دربارۀ ساعات کار مفید کارکنان در ایران انجام نشده است. بیشتر مطالب منتشر شده در این حوزه بحث های روزنامه ای است که چندان قابل استناد نیستند. در این پژوهش، ساعات کار مفید به روش شناخت اتلاف وقت فردی محاسبه شده است که از قابلیت اعتماد بالایی برخوردار است.

هدف: در پژوهش حاضر سعی شده است حرفه ای سازی مدیریت در بخش دولتی ایران با در نظرگرفتن اصل حفظ منافع عمومی نقد شود. طرح/ روش شناسی پژوهش/ رویکرد: پژوهش حاضر از نوع تحلیل تاریخی بوده و تلاش کرده است با تکیه بر شواهد تاریخی فرایند حرفه ای سازی را در بخش دولتی ایران با در نظرگرفتن شرایط محیطی و الزامات ناشی از آن تحلیل و نقد کند. یافته ها: نتایج تحلیل نشان می دهد که سه ائتلاف در خصوص مدیریت دولتی قابل طرح است: 1) طرفداران حرفه ای سازی مدیریت دولتی؛ 2) طرفداران حرفه زدایی در مدیریت دولتی؛ و 3) طرفداران حرفه ای سازی تعدیل شده. همچنین، یافته های این تحلیل گویای آن است که با توجه به مراحل شش گانه حرفه ای سازی مشاغل، حرفه ای سازی مدیریت دولتی در ایران از دهه 1340 در ایران شروع شده است و اکنون مراحل تکاملی خود را بسیار کُند و آرام طی می کند. ارزش/ اصالت پژوهش: تحلیل حرفه ای سازی مدیریت در بخش دولتی ایران با رویکرد حفظ منافع عمومی صورت گرفته است. این تحلیل توانست با تجمیع نظرات موافق و مخالف در خصوص حرفه ای سازی مدیریت دولتی، ضرورت حرفه ای سازی تعدیل شده را مورد تاکید قرار دهد.

هدف : در پژوهش حاضر سعی شده است پایه نظری توسعه اداری در برنامه هفتم توسعه متناسب با اسناد بالادستی تدوین و پیشنهاد شود. طرح پژوهش/ روش شناسی/ رویکرد : این پژوهش از نوع ارزیابی بوده و تلاش شده است از روش فرایند ارزیابی برای تدوین پایه نظری توسعه اداری با تاکید بر برنامه هفتم توسعه استفاده شود. یافته ها : نتایج نشان می دهد که پایه نظری مناسبی برای تدوین احکام برنامه ای در حوزه اصلاح اداری وجود ندارد. از این رو، با شناسایی دیدمان های نظری مختلف در حوزه اصلاح اداری و انتخاب معیارهای مناسب در پرتو اسناد بالادستی، نظریه های توسعه اداری ارزیابی شده و دیدمان مدیریت ارزش های متعالی به عنوان پایه نظری مناسب توسعه اداری پیشنهاد شده است. اصالت پژوهش : مطالعه برای انتخاب پایه نظری توسعه اداری در ایران با رویکرد حاکمیت اسلامی صورت گرفته است. پژوهش حاضر توانست با تمرکز بر روش شناسی ارزیابی دیدمان های نظری، پایه نظری قابل دفاعی برای تدوین احکام برنامه ای در حوزه توسعه اداری در برنامه هفتم توسعه در ایران پیشنهاد کند.

خط مشی شراکت عمومی خصوصی یکی از خط مشی هایی است که در سال های اخیر، سازمان های عمومی در انجام پروژه های عمرانی از آن استفاده می کنند. هدف پژوهش حاضر، شناخت اثربخشی اجرای خط مشی شراکت عمومی خصوصی در بخش عمومی ایران است. جامعه آماری این پژوهش شامل آن دسته از سازمان های بخش دولتی ایران است که صفت مشترک آن ها اجرای خط مشی شراکت عمومی خصوصی در بخش عمومی است. با بررسی 126 سازمان به روش تصادفی سیستماتیک و با ابزار پرسش نامه، نتایج نشان می دهد که اثربخشی اجرای خط مشی شراکت عمومی خصوصی با استفاده از ابعاد (کارایی اقتصادی، عدالت مالی، عدالت بازتوزیعی، همسازی با اخلاق عمومی، انطباق پذیری، و پاسخگویی) معنادار است؛ یعنی اثربخشی خط مشی از میانگین مفروض بالاتر است. متولیان پروژه های شراکت عمومی خصوصی با تاکید بر نتیجه ارزشیابی و استفاده از راهکارهای پیشنهادی این پژوهش می توانند زمینه توسعه بیش از پیش اجرای پروژه های شراکت عمومی خصوصی را فراهم سازند.

توان اجرایی ابزاری است برای سنجش سلامتی سازمان. تحقق اهداف سازمانی و اجرای راهبردهای سازمانی درگرو توان اجرایی بالاست. بدون توان اجرایی نمی توان عملکرد قابل قبولی را انتظار داشت. همترازی به مفهوم ایجاد هماهنگی، برازش، و چسبندگی بین راهبردهای سطوح مختلف، یکی از عوامل مؤثر بر ارتقای توان اجرایی است. امروزه، شرکت های مادر تخصصی در مدیریت شرکت های تابعه خود، به تدوین راهبردهای سرپرستی اقدام می کنند، اما برای پیاده سازی این راهبرد سطح سازمانی باید راهبردهای کسب وکار و راهبردهای وظیفه ای خود را همتراز با راهبرد سرپرستی انتخاب و به اجرا بگذارند. این پژوهش سعی دارد میزان همترازی بین دو راهبرد سرپرستی و مدیریت دانش را در شرکت های مادر تخصصی ایران مورد کنکاش قرار داده و تأثیر آن را بر توان اجرایی مدل سازی کند.

امروزه در فضای ابر رقابتی، تسهیم دانش میان کارکنان سازمان نه یک گزینه، بلکه نوعی ضرورت استراتژیک است. هدف این مقاله آزمون اثرات انگیزه درونی و بیرونی کارشناسان موسسه عالی آموزش و پژوهش مدیریت و برنامه ریزی در انتقال دانش است. این تحقیق از نظر هدف شناختی یک تحقیق کاربردی و از نظر روش شناختی یک تحقیق توصیفی-میدانی است. جامعه آماری این پژوهش شامل 100 نفر از کارشناسان موسسه مذکور بود که با توجه به جدول مورگان نمونه آماری 80 نفره به روش تصادفی نظام مند انتخاب و پرسش نامه ها میان آنان توزیع شد. برای سنجش روایی محتوایی پرسش نامه، از نظر خبرگان و برای سنجش پایایی پرسش نامه از آلفای کرونباخ استفاده شده است. نتایج تحقیق مبتنی بر تحلیل رگرسیون خطی  نشان می دهد که انگیزه درونی افراد در انتقال دانش میان کارشناسان نقش کلیدی داشته و انگیزه بیرونی در انتقال دانش معنادار نیست. از این رو، برای تسهیل در فرایند انتقال دانش میان کارشناسان، ضروری است برای تأمین حس استقلال در  افراد، ارتقای اعتماد به نفس در آنان، ترویج فرهنگ صداقت، و ایجاد حس عضویت در سازمان، سازوکارهای لازم طراحی و به اجرا گذاشته شوند.