عزیزالله اربابی سرجو

مقدمه: بسیاری از دانشجویان برای ادامه تحصیل مجبور زندگی در شهر با فرهنگ متفاوت هستند بنابراین هوش فرهنگی به منزله حلقه اتصالی است که میتواند درمحیط متنوع، انسجام و هماهنگی ایجاد کند.عدم آمادگی دانشجویان برای تعامل و سازگاری با افراد فرهنگ جدید می تواند بر عملکرد تحصیلی آنها تاثیر بگذارد. هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه هوش فرهنگی با انگیزش تحصیلی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی زاهدان در سال تحصیلی1397- 1396 می باشد. روش کار: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی می باشد. تعداد 418 نفر از دانشجویان به شیوه ی نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه استاندارد استفاده شده است. از پرسش نامه استاندارد هوش فرهنگی که توسط آنگ و همکاران (2004) طراحی شده است و در این تحقیق پایایی پرسشنامه 91/0بدست آمده است. همچنین از پرسشنامه استاندارد انگیزش تحصیلی هارتر(1980) استفاده گردید، ضریب آلفای کرونباخ در این پژوهش 89/0 بدست آمد. دادهای جمع آوری شده در نرم افزار SPSS نسخه 16 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین هوش فرهنگی و انگیزش تحصیلی ارتباط مثبت و معنادار وجود دارد (P<0/001 ) . آزمون AVONA نشان داد که اختلاف معناداری بین هوش فرهنگی دانشجویان به تفکیک رشته و همچنین اختلاف معنادار در انگیزش تحصیلی به تفکیک دانشکده ها وجود دارد(P<0/001 ). همچنین بین هوش فرهنگی و جنسیت ، بومی بودن و خوابگاهی بودن رابطه معناداری وجود نداشت(P>0.05). نتیجه گیری:نتایج تحقیق نشان داد که برخورداری از سطح بالایی از هوش فرهنگی پیش بینی قابل توجهی برای انگیزش تحصیلی و یادگیری افراد به شمار می آید.این نتایج میتواند به مسئولین حوزه آموزش کمک نماید تا با طراحی برنامه های مداخله ای تربیتی در ارتقا و یا حفظ انگیزش دانشجویان به ویژه دانشجویان غیر بومی و خوابگاهی در طول تحصیل اقدامات مؤثری را انجام دهند.

تمرکز زدایی از برنامه درسی آشکار و هم گرایی آن با برنامه درسی پنهان با نهادینه کردن ویژگی های مثبت، رشد و تعالی فراگیران را فراهم می کند. مطالعه حاضر به صورت توصیفی – تحلیلی با مشارکت 71نفر از اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی زاهدان بودند که به روش در دسترس انتخاب گردیدند اجرا گردید. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه برنامه درسی پنهان بود. نتایج نشان داد ابعاد برنامه ی درسی پنهان با توجه به میانگین های به دست آمده در سطح نسبتا مطلوبی می باشد. بالاترین میانگین نمره در بُعد ارتباطات بین اساتید و دانشجویان به دست آمد. میانگین نمرات ابعاد برنامه درسی و ارتباط آن با سابقه آموزش مجازی از نظر آماری معنادار نبود. همچنین این ارتباط با جنسیت شرکت کنندگان هم معنادار نبود . باتوجه به نتایج این مطالعه بسیاری از اساتید با تجربیات آموزشی بالا از وجود برنامه درسی پنهان هم بی اطلاعند. همچنین خارج شدن از شرایط روتین و تغییر و فشار آموزش مجازی در رابطه با تولید محتوا و نوع مدیریت و اداره کلاس این تأثیر را دو چندان کرده است که اساتید ابتدا باید این فشارهای اولیه را برطرف نمایند و سپس به مقوله برنامه درسی پنهان بپردازند.