ربابه مهاجری

این مقاله میزان اعتماد به شبکه های اجتماعی مبتنی بر تلفن همراه در شهر تهران را بررسی می کند. برای این پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای ۸۰۰ پرسش نامة محقق ساخته بین شهروندان ۱۵ تا ۴۵ سالة تهرانی در پنج منطقة شمال، جنوب، شرق، غرب و مرکز تهران توزیع شد. نتایج حاصل از این نظرسنجی گویای این موضوع است که اعتماد با سن و تحصیلات و محل زندگی کاربران در رابطه نیست. همچنین در این پژوهش تفاوت معنادار قابل توجهی نیز در خصوص اعتماد در جنسیت (زن و مرد) و وضعیت تأهل (متأهل و مجرد) وجود ندارد. دستاورد دیگر این پژوهش اندازه گیری میزان اعتماد بود که با شاخص ۹۸/۲ مشخص شد. بر این اساس میزان اعتماد متوسط و رو به بالا است. در پژوهش انجام شده متغیر طراحی ظاهری و راحتی کار با نرم افزار شبکه های اجتماعی بیشترین تأثیر و متغیر امنیت نرم افزار کمترین تأثیر را در اعتماد داشتند.

استفاده مفرط از شبکه های اجتماعی تلفن همراه همچون تلگرام، اینستاگرام و ... در حالی رشد فزاینده ای گرفته که اثرات اجتماعی استفاده طولانی مدت از آنها نادیده گرفته شده است. استفاده از شبکه های اجتماعی تلفن همراه در ایران به سرعت تبدیل به نوعی اعتیاد میان بسیاری از نوجوانان و جوانان شده و برخی از آسیب های اجتماعی را تشدید کرده است. زندگی روزمره نسل جوان به شبکه های اجتماعی تلفن همراه گره خورده است. از همین روی، مقاله حاضر به بررسی رابطه بین میزان استفاده از شبکه های اجتماعی تلفن همراه و تغییر سبک زندگی جوانان 15 تا 29 می پردازد. به این منظور با استفاده از روش پیمایش، پرسشنامه محقق ساخته ای بین 384 نفر از جوانان 15 تا 29 سال شهر تهران با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای توزیع شد . نتایج آن حاکی از آن است که: بین مولفه های سبک زندگی همچون تغییر سلیقه در نوع پوشش، تغییر در شیوه تغذیه، تغییر در خودآرایی، تغییر در انتخاب دکوراسیون و اثاثیه منزل، تغییر در سبک خرید، تغییر در شیوه های گذران اوقات فراغت و تفریح و تغییر در تعاملات و ارتباطات رو در روی کاربران با میزان استفاده از شبکه های اجتماعی تلفن همراه رابطه وجود دارد به طوری که با افزایش ساعات استفاده از این شبکه ها تغییر در هر یک از مولفه های سبک زندگی نیز بیشتر می شود .

این تحقیق پیرامون میزان رضایت کابران از شبکه های اجتماعی مبتنی بر تلفن همراه در شهر تهران است. در این پژوهش، تهران به پنج منطقه غرب، شرق، شمال، جنوب و مرکز تقسیم شد و از هر منطقه، با توجه به جمعیت، وسعت و تراکم با روش تصادفی و به شکل خوشه ای تعدادی از افراد انتخاب شدند که در پایان ۸۰۰ نفر در این جامعه نمونه با توزیع پرسشنامه محقق ساخته بر اساس نظر نخبگان شرکت کردند. در پایان و با استفاده از نتایج به دست آمده، میزان رضایت کاربران از شبکه های اجتماعی متوسط و رو به خوب بود. میزان رضایت در زنان، خانه داران (بیکاران)، سطوح بالای تحصیلی، جوانان و مجردان بیشتر بود. از بین علل استفاده از شبکه های اجتماعی، پنج علت با بیشترین فراوانی به دست آمد؛ نیازهای شغلی و تحصیلی، پر کردن اوقات فراغت، آشنایی با زندگی بزرگان، در دسترس بودن موسیقی و مباحث روان شناسی، بیشترین فراوانی را داشتند

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر ترکیب روش های تمرینی مشاهدة عمل، تصویرسازی حرکتی و تمرین جسمانی بر استواری حرکات درون مرحله و برون مرحله بود. نمونة آماری پژوهش حاضر را 64 دانشجوی دختر رشته تربیت بدنی با دامنة سنی 28 20 سال تشکیل دادند که به صورت تصادفی به چهار گروه 16 نفری (گروه تمرین جسمانی، گروه تمرین جسمانی مشاهده عمل، گروه تمرین جسمانی تصویرسازی حرکتی و گروه مشاهده عمل تصویرسازی حرکتی) تقسیم شدند. پروتکل اجرای پژوهش شامل: سه مرحله پیش از تمرین (پیش آزمون)، مرحله تمرین و مرحله آزمون (پس آزمون) بود. در این پژوهش، الگوی درون مرحله ترکیبی از چرخش داخلی و خارجی ساق پای راست و چپ به طور هم زمان بود، به صورتی که هر دو پا روی سطح افقی و حول محور عمودی بدن، هم زمان به سمت داخل و خارج بدن (نسبت به مرکز بدن) حرکت می کردند. الگوی هماهنگی برون مرحله نیز شامل حرکت دورانی هر یک از پاها روی سطح سهمی و حول محور عرضی بود. به منظور تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح P<0.05 استفاده شد. نتایج نشان می دهد که روش ترکیبی مشاهدة عمل تمرین جسمانی در هر دو حرکات درون مرحله و برون مرحله، دارای عملکرد بهتر و معناداری نسبت به گروه های دیگر می باشد (P<0.001). همچنین، گروه ترکیبی تمرین جسمانی تصویرسازی حرکتی نیز عملکرد بهتر و معناداری نسبت به گروه های تمرین جسمانی و مشاهدة عمل تصویرسازی حرکتی دارد (P<0.05). براساس نتایج پژوهش حاضر به مربیان پیشنهاد می شود جهت یادگیری این نوع مهارت های حرکتی و صرفه جویی در وقت و هزینه، از روش ترکیبی تمرین جسمانی مشاهدة عمل بهره گیرند.

" در این مقاله نویسنده به سلطه قدرت بر زبان و فرهنگ می‌پردازد که از این طریق علایق، ارزش‌ها، تجربه‌ها و رفتار اقشاری که خارج از خط فکری غالب جامعه قرار می‌گیرند ناشناخته مانده و نادیده گرفته می‌شود. بخش اول این مقاله به بررسی نظریه‌های ارتباطی فمینیسم اختصاص یافته است که به طور خاص بر زبان به عنوان ابزاری که تصاویر، تجربه‌ها و علایق مردانه را مورد تاکید قرار داده و تصاویر، تجربه‌ها و علایق زنانه را نادیده گرفته است تمرکز دارد. در بخش دوم «نظریه گروه خاموش» مورد بررسی قرار می‌گیرد که تصویرسازی ناقص از فرهنگ را که تنها بخشی از اعضا را توصیف می‌کند، مشکوک می‌داند. قدرت مردان در تصویرسازی تجربه‌ها، برابر با قدرت ساخت واقعیت است. کسانی که این جهان را از طریق برجسته کردن تجربه‌شان تصویرسازی می‌کنند، مصونیت دارند و آنچه مهم تلقی می‌کنند شهرت می‌یابد، اما تجربه کسانی که شناخته شده نیستند یا فراموش شده و یا به دلیل تصویرسازی نکردن مهم تلقی نمی‌شود در نتیجه، گروه‌هایی که در زندگی فرهنگی دارای پایگاه حاشیه‌ای هستند، از داشتن واژگانی برای تعریف یا بیان تجربه‌هایشان محرومند. از سویی برخی نظریه‌پردازان گروه خاموش از غلظت انتقادهایی که در بخش قبلی از مردان صورت می‌گرفت، می‌کاهند. آنان عقیده دارند زنان همیشه سرکوب نمی‌شوند، بلکه اغلب تمایل کمتری به نشان دادن خود در زمینه‌های معین دارند. در نظریه گروه خاموش رسانه‌ها به عنوان ابزار پرقدرت ایدئولوژی غالب معرفی می‌شوند و گفته می‌شود اگر چه بسیاری ـ نه همه نهادهای فرهنگی ـ ایدئولوژی غالب را حمایت می‌کنند، اما رسانه‌ها به طور ویژه‌ای در ارائه ایدئولوژی گروه‌های غالب به صورت بهنجار، شایسته و طبیعی توانایی دارند. "