نفیسه صریحی

زمینه: کارکردهای اجرایی مغز، ساختارهای مهمی هستند که با فرآیندهای روانشناختی، مسئول کنترل هوشیاری، تفکر و اعمال مرتبط با آن هستند. بنابراین مسئله پژوهش این است که آیا با استفاده از مداخله روان درمانی پویشی کوتاه مدت، تن آگاهی و تلفیق این دو با یکدیگر می توان کارکردهای اجرایی را ارتقا بخشید. هدف: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی برنامه مداخله ای روان درمانی پویشی کوتاه مدت، آموزش تن آگاهی و تلفیق این دو برکارکردهای اجرایی انجام شد. روش: طرح این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود که آزمون برج لندن جهت سنجش عملکردهای اجرایی مغز (توانایی حل مسئله) به کار گرفته شد. جامعه پژوهش شامل ۲۰۷۶ نفر از دانش آموزان دختر پایه نهم منطقه ۴ شهر تهران بود که در سال تحصیلی ۹۶-13۹۵ مشغول به تحصیل بودند. ۶۰ نفر آزمودنی انتخاب که پس از مصاحبه تشخیصی اولیه ۴۵ نفر، به روش نمونه در دسترس مناسب جهت شرکت در دوره شناخته شدند، در مرحله بعد افراد به صورت تصادفی براساس قرعه کشی در ۳ گروه آزمایش و ۱ گروه کنترل جایگیری شدند. ابزار پژوهش آزمون برج لندن شالیس (1982)، پروتکل روان درمانی پویشی دوانلو (1995) و مداخله تن آگاهی کبات – زین (1982، 1990) بود. به منظور تحلیل داده ها از تحلیل واریانس مختلط استفاده شد. یافته ها: یافته های حاصل از تحلیل بر روی نمرات پیش آزمون و پس آزمون بین دو گروه آزمایش وکنترل نشان داد که برنامه های آموزش تن آگاهی، برنامه مداخله ای روان درمانی پویشی کوتاه مدت و تلفیق این دو باعث افزایش نمرات در هر سه گروه آزمایش در پس آزمون و پیگیری شده است و اثربخشی مداخله تلفیقی بیشتر از دو مداخله دیگر بوده است (0/05> p ). نتیجه گیری: مداخله تلفیقی بیشترین تأثیر و مداخله تن آگاهی کمترین تأثیر را بر توانایی حل مسئله آزمودنی ها داشته است. هرچند که تأثیرگذاری مداخله مبتنی بر روان درمانی پویشی کوتاه مدت بیشتر از مداخله تن آگاهی بوده است اما تفاوت بین این دو مداخله قابل توجه نبود، این در حالی است که تفاوت مداخله تن آگاهی و تلفیقی قابل توجه بود.

هدف: این پژوهش باهدف بررسی اثربخشی برنامه مداخله ایISTDP ،آموزش تن آگاهی وتلفیق این دو برافزایش نمره هوش انجام شد . روش:طرح این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون وپس آزمون با گروه کنترل بود که از مقیاس وکسلر برای سنجش هوش استفاده شداین مقیاس شش خرده مقیاس،استدلال ادراکی، حافظه ی فعال، سرعت پردازش،فهم کلامی،توانایی عمومی وچیرگی شناختی را شامل می شود ..جامعه آماری: جامعه پژوهش شامل ۲۰۷۶ نفر ازدانش آموزان دختر پایه نهم منطقه ۴ شهر تهران بود که در سال تحصیلی ۹۶-13۹۵مشغول به تحصیل بودند.نمونه آماری: در این پژوهش باز طریق فراخوان دعوت به شرکت در دوره های آموزشی، در مرحله ابتدایی ۶۰ نفر آزمودنی انتخاب که پس از مصاحبه تشخیصی اولیه ۴۵ نفر، به روش نمونه در دسترس مناسب جهت شرکت در دوره شناخته شدند در مرحله بعد افراد به صورت تصادفی در ۳ گروه آزمایش و۱ گروه کنترل جای گرفتند.به منظور تحلیل داده های جمعیت شناختی پژوهش حاضر در آمار توصیفی از شاخص هایتوصیفی(فراوانی، درصد فراوانی، فراوانی تجمعی، میانگین وانحراف معیار) با نرم افزار SPSS و در آمار استنباطی به منظور بررسی رابطه متغیرهای پژوهشی از تحلیل واریانس بااندازه گیری های مکرر استفاده شد. یافته های حاصل از تحلیل برروی نمرات پیش آزمون وپس آزمون بین دوگروه آزمایش وکنترل نشان داد که برنامه های آموزش یدن آگاهی،برنامه مداخله ای istdp وتلفیق این دو باعث افزایش نمره هوش درهر سه گروه آزمایش در نمرات پس آزمون وپیگیری شده است بنابرابن از این مداخلات می توان به عنوان بهبود دهنده مهارت های شناختی در دانش آموزان بهره برد

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان های شناختی-رفتاری، مواجهه و پیشگیری از پاسخ و دارویی در درمان اختلال وسواس فکری-عملی با استفاده از روش فرا تحلیل و همچنین مقایسه کارایی این روش ها در درمان اختلال وسواس فکری-عملی بود. برای انتخاب پژوهش های مورد نیاز از روش مرور ساختاریافته بهره گرفته شد. بدین ترتیب 28 مطالعه، مشتمل بر رساله های کارشناسی ارشد، دکتری و مقاله (داخلی و خارجی) که از روش های درمانی فوق الذکر برای درمان اختلال وسواس فکری-عملی بهره برده بودند، به عنوان نمونه پژوهشی مورداستفاده قرار گرفتند. عامل مهم در مناسب تشخیص دادن این پژوهش ها، روش های آماری مورداستفاده برای تجزیه وتحلیل داده های آن ها بوده است. برای محاسبه اندازه های اثر، تفاوت استاندارد بین میانگین ها مورداستفاده قرارگرفته است. بر اساس نتایج به دست آمده، درمان شناختی-رفتاری دارای اندازه اثری برابر با 611/1 هست. همچنین روش های مواجهه و پیشگیری از پاسخ و درمان های دارویی نیز به ترتیب اندازه اثر هایی برابر با 59/1 و 617/0 را نشان داده اند که نشان دهنده تأثیرگذار بودن درمان های نامبرده است. از طرفی دیگر، مقایسه کارایی این درمان ها نشان داد که درمان شناختی-رفتاری بیشترین میزان اثربخشی را برای درمان اختلال وسواس فکری-عملی داراست. همچنین درمان دارویی در مقایسه با درمان های روان شناختی از کارایی کمتری برخوردار است.

هدف: هدف پژوهش تعیین پیش بینی کننده های انگیزه پیشرفت بر اساس طرحواره های ناسازگار اولیه و جو عاطفی خانواده بود. روش : روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری تمام دانش آموزان دختر سال اول دبیرستان های شهر قم به تعداد 1823 نفر بود که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی نمونه ای شامل 160 دانش آموز انتخاب شدند و به سه پرسشنامه طرحواره های یانگ 1995، انگیزه پیشرفت هرمنس 1970 و جو عاطفی خانواده هیل برن 1964 پاسخ دادند. یافته ها : یافته ها نشان داد جو عاطفی خانواده 6/26 درصد از تغییرات طرحواره های ناسازگار اولیه و 8/8 درصد از تغییرات انگیزه پیشرفت را پیش بینی می کند و طرحواره های ناسازگار اولیه نیز توان پیش بینی 6/18 درصد از تغییرات انگیزه پیشرفت را دارد. از بین مولفه های طرحواره ناسازگار اولیه در گام اول مولفه بریدگی طرد 7/26 درصد و در گام دوم مولفه بریدگی طرد با دیگر جهت مندی 7/30 درصد و نیز از بین مولفه های جو عاطفی فقط مولفه احساس امنیت به تنهایی توان پیش بینی 5/16 درصد تغییرات انگیزه پیشرفت را داشتند. نتیجه گیری : از نتایج این پژوهش می توان در تشخیص های بالینی، آموزش ها و برنامه ریزی هایی جهت توجه ویژه و ارایه خدمات به خانواده ها برای ایجاد جو عاطفی سالم در خانواده استفاده کرد و از این طریق طرحواره های ناسازگار اولیه را اصلاح کرد و انگیزه پیشرفت را ارتقا داد.

پژوهش حاضر با هدف مقایسه توانایی ابراز وجود در دانش آموزان با توجه به شیوه های فرزندپروری والدین آنها و بررسی تاثیر برنامه های ابراز وجود در دانش آموزان انجام شد. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان دختر پایه اول دبیرستان شهر تهران در سال تحصیلی 84-85 بود که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای 405 دانش آموز در قسمت اول پژوهش شرکت کردند. از میان این افراد، 40 دانش آموز نمونه همگن برای شرکت در دو گروه آزمایش و کنترل مربوط به مطالعه نیمه آزمایشی قسمت دوم پژوهش در نظر گرفته شدند. برای جمع آوری داده ها، از دو پرسشنامه ابراز وجود 40 سوالی و پرسشنامه 76 سوالی شیوه های فرزندپروری استفاده گردید. طرح پژوهش در قسمت اول علی - مقایسه ای و در قسمت دوم، پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل در نظر گرفته شد. نتایج تحلیل آماری نشان داد که بین میزان توانایی ابراز وجود دانش آموزان با توجه به روش فرزندپروری در خانواده آنها تفاوت وجود دارد. همچنین آموزش برنامه های ابراز وجود توانایی ابراز وجود دانش آموزان با نمره ابراز وجود پایین که در جلسات آموزشی شرکت کردند را افزایش می دهد