حسین براخاص

هدف از پژوهش حاضر، بررسی عوامل و موانع مؤثر بر توسعه ورزش همگانی در دوران کرونا و ارائه راهکارهای مناسب در پساکرونا بود. روش تحقیق از نوع کیفی مبتنی بر تحلیل مضمون انتخاب شد. جامعه آماری پژوهش شامل دو بخش منابع انسانی و منابع اطلاعاتی بود. مصاحبه شوندگان و منبع اطلاعاتی، به صورت هدفمند و بر مبنای رسیدن به اشباع نظری (16 نفر) انتخاب شدند. جهت تحلیل یافته ها از روش کدگذاری مفهومی سه مرحله ای استفاده شد. چارچوب مفهومی نهایی در بخش عوامل:  66 مولفه و 9 بعد،؛ در بخش موانع: 138 مولفه و 11 بعد و در بخش راهکارها: 77 مولفه و 7 بعد بود.  نتایج یافته ها نشان داد که عوامل شامل ساختاری و مدیریتی،مالی و اقتصادی، تفریحی و ورزشی، شناختی و ارزشی، خلاقیت و نوآوری، تسهیلات و خدمات رسانی، امکانات و تجهیزات، علمی و آموزشی و اطلاعاتی و رسانه ای بودند. موانع شامل مانع ساختاری و مدیریتی، فردی و شخصی، روان شناختی، خانوادگی، رفاهی و زیست محیطی، قابلیت دسترسی، امکاناتی و اقتصادی، زیرساختی، فرهنگی، اجتماعی و اطلاع رسانی و علمی و آموزشی بودند که بر اساس این عوامل و موانع، راهکارهایی برای توسعه ورزش همگانی در پسا کرونا ارائه گردید. بر اساس یافته های پژوهش می توان گفت در حوزه ورزش همگانی، وضعیت ورزش همگانی در این شرایط نیارمند توجه به بخش ها و بر طرف کردن موانع آن از طریق حوزه هایی همچون تأسیس اماکن ورزشی جدید و نیز تجهیز و تعمیر اماکن ورزشی موجود است.

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش دولت الکترونیک در عملکرد کارکنان اداره ورزش و جوانان استان قزوین با میانجی گری شفافیت سازمانی بود. این پژوهش از نظر نوع توصیفی-همبستگی، از نظر هدف کاربردی و از نظر روش اجرا میدانی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل همه مدیران و کارکنان اداره کل ورزش و جوانان استان قزوین بود. نمونه آماری با توجه به محدودیت جامعه آماری به صورت کل شمار تعیین شد. جامعه آماری 100 نفر بود که 25 نفر برای مطالعه پایلوت به منظور تعیین پایایی پرسشنامه انتخاب شده و از این تعداد 75 نفر به عنوان نمونه نهایی انتخاب و تجزیه و تحلیل شدند. ابزار اندازه گیری تحقیق شامل سه پرسشنامه دولت الکترونیک (محرم پور، 2010)، شفافیت سازمانی (النشمی، 2012) و عملکرد کارکنان (میلر، 2000) بود. پانزده نفر از صاحب نظران مدیریت ورزشی و مدیران و کارکنان اداره کل ورزش و جوانان استان قزوین، روایی محتوایی و صوری این ابزارها را تأیید کردند. پایایی پرسشنامه های دولت الکترونیک (79/0)، شفافیت سازمانی (76/0) و عملکرد کارکنان (77/0) بود. پایایی ترکیبی و روایی سازه، روایی همگرا و روایی واگرا با استفاده از تحلیل عاملی تأیید شد. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها و تحلیل مسیر بین متغیرها از نرم افزارهای SPSS و SmartPLS استفاده شد. نتایج نشان داد، دولت الکترونیک اثر معناداری بر عملکرد کارکنان (32/0) و شفافیت سازمانی (81/0) داشت. شفافیت سازمانی اثر معناداری بر عملکرد کارکنان (55/0) داشت و اثر میانجی شفافیت سازمانی (58/0) در بین دولت الکترونیک و عملکرد کارکنان معنادار بود. براساس یافته ها می توان گفت، اگر کارکنان و مشتریان از روند کاری سازمانی در جریان قرار گیرند، زمینه افزایش شفافیت سازمانی فراهم خواهد شد که درنهایت به عملکرد بهتر و مفیدتر کارکنان می انجامد.