پرویز لکزاییان فکور

اندیشمندان علوم انسانی سنگ بنای تفکرات خویش را بر تعریف انسان گذاشته و آثار خود را بر بنیان این شناسایی بنا کرده اند. چگونگی نگرش آن ها به انسان مسیر اندیشه شان را تعیین می کند. ابتدا باور بر این بود که ناخودآگاه «من» دیگری است که در وجود هر انسانی قرار دارد. در قرن هفدهم لایبنیز ( Leixniz ) در اعتراض به دکارت ( Descates ) عملکرد ناخودآگاه را در برابر ضمیر خودآگاه قرار داد. او اظهار داشت که هر آنچه در زیر نگاه از توجه ضمیر خودآگاه دور می ماند به ضمیر ناخودآگاه انتقال می یابد. این نظریه به عنوان مسأله اساسی، محور مباحث فیلسوفان مکتب رمانتیک قرار گرفت. شیلینگ ( Schiling ) نخستین فیلسوف رمانتیکی است که ناخودآگاه را به مبحث «اراده کورکورانه» پیوند زد. در این مقاله سعی شده است ضمن پرداختن به تعریف و بررسی خودآگاه و ناخودآگاه به صورت اجمالی و فشرده به مقایسه دیدگاه های کزازی و یونگ پرداخته شود.  

مقارنه الآراء الاجتماعیه فی الشعر العربی والفارسی المعاصرینالملخص إن الأدب الرفیع یخدم المجتمع وبالرجوع إلی أقدم عصور الأدب فی الجتمعات البشریه نری أنه تعبیر عن مجموعه من النظم الاجتماعیه والسیاسیه السائده فی تلک الآونه سواء تابعنا آداب العصر الیونانی والرومانی أو العصر الجاهلی أو عصور التنویر فی أوروبا. غیر أن الباحثین یرون أن علاقه الأدب والمجتمع صارت وطیده منذ العصر الحدیث وذلک بحکم الظروف التی یعیشها المجتمع المعاصر کانتشار الصحافه وزوال الأمیه والنهضات العلمیه فی المجتمعات البشریه. ومن هذا المنطلق یستعرض هذا المقال دراسه الآراء الاجتماعیه بین الأدبین العربی والفارسی المعاصرین مرکزا علی ثلاثه مواضیع: "منزله المرأه" و"حریه المرأه" و"الفقر".وتمت فیه المقارنه بین آراء شاعرین کبیرین معاصرین هما شوقی وبهار، مبیّنا وجوه الاشتراک والاختلاف فی آرائهما ومناهج تعبیرهما.  

جبرا ابراهیم جبرا أدیب فلسطینی یعتبر من أکثر الأدباء العرب إنتاجاً و تنوعاً؛ و قدم للقاریء العربی أبرز الکتّاب الغربیین، و عرف بالمدارس و المذاهب الأدبیه الحدیثه، و أنه امتداد نوعی للمثقف العربی الحدیث فی شکله الکلاسیکی. ذلک أنه وطّد ما جاء به سابقوه و أضاف الیه جدیداً و أیضا یعطی ملخصاً من تنوع فنونه و آرائه و أفکاره فی قصصه. کان جبرا الکاتب و المترجم و الشاعر شخصیه فذه، کأنه واحد من شخصیات النهضه الأوروبیه العظیمه ک دافنشی ، التی لها إحاطه بالعلم و الأدب و الفن و التیارات الفکریه الأخری. جبرا کان متعدد الجوانب الذی مارس الکثیر من الأنواع الأدبیه: القصه، الروایه، النقد، الشعر، المسرحیه و الرسم؛ و هو من أبرز کتاب المعاصرین الذین قلیلاً ما درس أسلوبهم القصصی. أصدر جبرا سبع روایات و مجموعه قصصیه واحده.

الفیتوری شاعر کبیر من إفریقیا دخل آفاقا لم یسبقه إلیها شاعر منشدا الثوره ممجدا روح إفریقیا و البطولات العربیه. فهو أنشد قصائد فی لبنان، فلسطین، والعراق یدعو الشعوب إلی الحریه و رفع الذل و الإستبعاد و یری فی المستقبل أن ینهض الشرق من غفلتهم لیسمع فی کل مکان نداء الحریه و الإستقلال و یرید منهم أن یتحرروا من الاستعمار الذی آلمهم و أحزنوهم بما أنهم أحیاء یستحقون الحیاه الحره؛ فعلیهم أن یبذلوا دماءهم فی سبیل حریه وطنهم . فالفیتوری رافض لهذا الواقع العربی المتردی و لکن رفضه لیس ذلک الرفض الهدام الذی یرید أن یهدم کل شی"دون أن یبنی شیئا"، إن رفضه رفض بناء یبغی من ورائه النهوض بالأمه العربیه و دفعها نحو الرقی و الحضاره و یبقی و هو یحمل هم الشعر و هم أمته العربیه. یستخدم الشاعرلغه الرمز و الکنایه فی قومیاته کما أن مسحه من الألم و التشاؤم سیطر علیها، و یشیر إلی عده القضایا السیاسیه الهامه خلال قومیاته.

به روش ها و قوانینی که در افعال الهی وجود دارد و بر اساس آن، امور عالم و آدم تدبیر میشود، سنتهای الهی میگویند. پدیدههای جهان، محکوم همین قوانین ثابت و سنتهای تغییرناپذیر الهی هستند؛ به تعبیر دیگر خداوند شیوههای معینی دارد که گردش امور هستی هرگز بیرون از آن شیوهها انجام نمیشود. در جایجای قرآن به مطالعه سنتهای الهی و سرگذشت ملتهای قبل تأکید شده است، که خود ناظر بر جاریبودن آن سنتها در طی همه اعصار و در میان تمام اقوام میباشد. مضمون آیاتی که به موضوع سنتهای الهی پرداخته اند متفاوت است؛ برخی از آیات به اصل وجود سنت الهی، برخی به مصادیق آن و برخی هم به اوصاف و ویژگیهای سنت الهی اشاره دارند.