فیض الله منوری فرد

گردشگری مسئولیت پذیر به عنوان یک راهبرد اثربخش در دست یابی به اهداف توسعه پایدار، کاهش فقر و در نتیجه بهبود کیفیت زندگی ساکنان مناطق روستایی شناخته شده است. بااین حال، ابعاد مختلف گردشگری مسئولیت پذیر نمی توانند دارای اثر یکسانی بر ابعاد مختلف کیفیت زندگی باشند که در پژوهش های پیشین مورد توجه چندانی قرار نگرفته است. بنابراین، هدف پژوهش حاضر بررسی چگونگی اثرگذاری ابعاد گردشگری مسئولیت پذیر بر ابعاد مختلف کیفیت زندگی ساکنان مقاصد هدف گردشگری در روستاهای شهرستان خرم آباد بود (20750 = N).  حجم نمونه ی آماری با استفاده از «پاور آنالایسیس» برای رگرسیون خطی با سه متغیر مستقل و «قدرت برآورد شده معادل 98/0»، 254 نفر تعیین شد که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای متناسب با حجم در دو دهستان «مرکزی» و «پاپی» انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها یک پرسشنامه محقق ساخته بود که روایی و پایایی آن با استفاده از محاسبه آلفای کرونباخ، میانگین واریانس استخراجی و پایایی ترکیبی تأیید شد. داده ها در محیط نرم افزارهای SPSSVer27 و Smart-PLS 4.01 تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها نشان داد که مطابق انتظار، ابعاد سه گانه گردشگری مسئولیت پذیر دارای اثرات متفاوت بر ابعاد مختلف کیفیت زندگی ساکنان روستاهای هدف گردشگری است؛ به طوری که کیفیت زندگی مادی تنها به طور مثبت و معناداری تحت تأثیر مسئولیت پذیری اقتصادی گردشگران قرار می گیرد ( ) و ابعاد اجتماعی ( ) و زیست محیطی ( ) تأثیر معناداری بر آن نداشته اند. در نهایت، نتایج پژوهش یک ساختار تجربی کنترل شده برای برنامه ریزی های توسعه روستایی از طریق توسعه گردشگری مسئولیت پذیر فراهم کرده است.

هدف: این پژوهش با هدف پاسخ به این پرسش که «آیا بین وضعیت تحصیلی دانشجویان بر اساس سهمیه ی ورودی به دانشگاه در مقاطع مختلف تحصیلی تفاوت معنی داری وجود دارد یا خیر» در دانشگاه رازی به اجرا درآمد.روش پژوهش: پژوهش حاضر از نظر ماهیت از نوع پژوهش های کمی است که داده های آن در یک زمان مشخص و از طریق داده کاوی گردآوری شده است. جامعه ی آماری پژوهش شامل دانشجویان دانشگاه رازی کرمانشاه در فاصله ی سال های تحصیلی 1394 تا 1397 بود. نمونه گیری به صورت تمام شماری و از طریق سامانه ی جامع آموزشی دانشگاه رازی (سامانه ی گلستان) انجام شد. وضعیت تحصیلی دانشجویان با استفاده از نرخ واحد گذرانده (نسبت واحد گذرانده به واحد اخذ شده) و معدل استاندارد شده ی دانشجو مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: بروندادهای آماری نشان داد که بین وضعیت تحصیلی دانشجویان مقطع کارشناسی از نظر سهمیه ی مورد استفاده برای ورود به دانشگاه اختلاف معنی داری در سطح پنج درصد خطا وجود دارد. یافته های آزمون تعقیبی جیمز-هاول گویای آن بود که وضعیت تحصیلی دانشجویانِ سهمیه ی پنج درصد به طور معنی داری پایین تر از سایر سهمیه ها بوده است. همچنین، وضعیت تحصیلی دانشجویان استفاده کننده از سهمیه ی مناطق 3 به طور معنی داری پایین تر از دانشجویان سهمیه ی منطقه ی 2 بود. اما، این تفاوت ها برای دانشجویان مقاطع کارشناسی ارشد و دکتری معنی دار نبود.نتیجه گیری: با در نظر گرفتن یافته های این پژوهش، ضرورت دارد که سازمان سنجش در برنامه های خود برای پذیرش دانشجویان استفاده کننده از سهمیه ی ایثارگران پنج درصد و منطقه ی 3 در مقطع کارشناسی و سهمیه ی مربیان در مقطع دکتری تجدید نظر کند و شاخص های دیگری برای ورود آنها به دانشگاه تدوین نماید.

تلفیق ابعاد مدیریت سبز در ساختار دانشگاه تبدیل به موضوعی کلیدی در هدایت جامعه و دانشگاه به سوی دستیابی به اهداف توسعه ی پایدار شده است. ازاین رو، تعیین وضعیت کنونی مدیریت سبز در دانشگاه و شناسایی پیش ران های آن می تواند به دانشگاه ها در توسعه ی فعالیت های مرتبط با مدیریت سبز یاری رساند؛ بنابراین، هدف این پژوهش در گام اول تعیین وضعیت شاخص های مدیریت سبز در دانشگاه رازی و سپس، شناسایی عامل های اثرگذار بر توسعه ی آن از دیدگاه کارکنان و اعضای هیأت علمی این دانشگاه بود (965 = N). بدین منظور، با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای انتساب متناسب (بر اساس جنسیت و سطح تحصیلات) تعداد 250 تن به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ای محقق ساخته بود که روایی و پایایی آن از طریق محاسبه ی «نسبت روایی محتوا»، میانگین واریانس استخراجی (AVE)، آلفای کرونباخ و ضریب پایایی ترکیبی (CR) تأیید شد. داده ها در محیط نرم افزارهای Smart-PLS و SPSS Win20 و با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی به روش تحلیل مؤلفه های اصلی و چرخش واریماکس تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها نشان داد که تمرکز دانشگاه رازی بر ابعاد کاربری و ساختمان، زباله و بازیافت و آب و انرژی است. در مقابل، به ابعاد آموزشی و پژوهشی مدیریت سبز توجه کمتری داشته است. یافته های حاصل از تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد که درمجموع هشت عامل بر توسعه ی فعالیت های مدیریت سبز در دانشگاه اثرگذارند و درمجموع 717/54 درصد از واریانس متغیرهای اثرگذار بر مدیریت سبز در دانشگاه رازی را تبیین می کنند. این عامل ها به ترتیب عبارت بودند از: 1. استراتژی و فرهنگ حاکم بر دانشگاه، 2. فشارهای محیطی (فشار قانونی، تقلیدی و اجتماع)، 3. آموزش و توانمندی های کنشگران دانشگاهی، 4. ارزش های کنشگران، 5. نگرش بهره برداران نسبت به مدیریت سبز، 6. همکاری های نهادی، 7. ارزیابی و گزارش دهی و 8. فرهنگ سازی.