محدثه السادات فرزام مهر

هدف این مقاله، بررسی فرآیندی است که از طریق آن ادراک اعضای هیأت علمی از مستعد قلمداد شدن بر فرسودگی شغلی آن ها تأثیر می گذارد. داده های این مطالعه از 122 نفر از اعضای هیأت علمی دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی با استفاده از طرح پیمایش مقطعی جمع آوری شد. یافته ها نشان دهنده ی نقش میانجی تلاش کاری اعضای هیأت علمی و نقش تعدیل گر اسناددهی آنان در رابطه بین ادراک از مستعد قلمداد شدن و فرسودگی شغلی آن ها است. این مطالعه با بینش حاصل از نظریه «حفاظت از منابع» و نظریه «اسناد»، رابطه مستقیم بین ادراک از مستعد قلمداد شدن و احساس فرسودگی شغلی را نشان داد. همچنین مشخص ساخت چرا ادراک از مستعد قلمداد شدن منجر به پیامدهای رفتاری متفاوت می شود. ازاین رو، مدیریت دانشگاه ها باید توجه خود را به فرایندهای ارتباطی مربوط به شناسایی استعداد معطوف دارند؛ زیرا تفسیر اعضای هیأت علمی نسبت به انگیزه های اساسی این شناسایی بر احساس فرسودگی شغلی آنها تأثیر می گذارد، بر این اساس این پژوهش توصیه هایی را برای نحوه اثرگذاری برنامه های تخصیصی به اعضای هیأت علمی ارائه می دهد. این مطالعه به بررسی اسناد اعضای هیأت علمی در حوزه ی مدیریت استعداد پرداخته و نشان می دهد که نحوه تفسیر آنها نقش مهمی در شکل دهی رفتارشان ایفا می کند.

مساله اطاله دادرسی از مهم ترین معضلات نظام قضایی ایران است که فشار کاری قضات را افزایش داده و روند احقاق حق را به تاخیر انداخته است. تاخیر در این امر را می توان به نوعی، بی عدالتی دانست. این در حالی است که تحقق بخشیدن به عدالت و رفع تظلمات، تعدیات و گسترش عدالت قضایی از مهم ترین و اساسی ترین اهداف این نظام به شمار می آید و برقراری نظم، امنیت و رضایت عمومی تا حدود زیادی وابسته به تحقق آن ها است. در این مقاله سعی میی شود با کاربست رهیافت هایی، دو هدف کاهش زمان رسیدگی به پرونده های قضایی و در نتیجه رضایت مندی عمومی را پوشش داد. ابزارهای مورد استفاده در این مقاله تکنیک نظریه صف، مبانی رویکرد توالی بهینه و تجزیه و تحلیل سطح بهینه است. نظریه صف یکی از قدیمی ترین و توسعه یافته ترین تکنیک های تجزیه و تحلیل در خطوط انتظار است و از رویکرد توالی بهینه در روند قضائی پرونده ها با سازماندهی آنها به کارآمدترین ترتیب ممکن، می توان استفاده نمود. رویکرد تجزیه و تحلیل سطح بهینه نیز، به دنبال آن سطح تاخیر از زمان رسیدگی به پرونده ها است؛ به طوری که مجموع هزینه های تاخیر و هزینه های افزایش سرعت به حداقل برسند. با ذکر مثال های عددی، کاربرد این ابزارها در کاهش اطاله دادرسی نظام قضائی ایران تبیین می شود.