احمد مرتضوی

باغ و ادبیات در حوزه فرهنگیِ سرزمینِ ایران، از دیرباز با یکدیگر ارتباط داشته اند. آثار منظوم و منثوری که در آن ها باغ به شکل های متفاوت و در جنبه های گوناگون خود ظاهر شده است، فراوان اند. هدف این پژوهش تطبیقی، شناسایی تصویر باغ ایرانی در شعر کلاسیک و معاصر فارسی است. پس از شناسایی این تصویر، پژوهش به درک تفاوت ها و شباهت های میان آن ها می پردازد و تصاویر شعری استخراج شده را با نظام های سازنده باغ ایرانی قیاس می کند. پژوهش حاضر سعی دارد تا تصویر باغ ایرانی را در شعر کلاسیک و معاصر فارسی مورد تطبیق قرار دهد. روش انجام این پژوهش، کیفی و متکی بر درک اجزای سازنده باغ، تحلیل استعاره های مفهومی و حس فضاست. این موارد نشان می دهد که تصویر باغ در اشعار دوره های کلاسیک و معاصر چگونه بوده است. برای انجام پژوهش، 48 قطعه شعر کلاسیک و معاصر انتخاب و مطالعه شدند. معیار انتخاب اشعار، حضور کلمه باغ در بدنه شعر و قابلیت برداشت این کلمه به عنوان یک استعاره مفهومی بود. نتایج نشان می دهد که باغ در تصویر اجزا، نگاشت استعاری و حس فضا در شعر کلاسیک و معاصر تغییر کرده است؛ درنتیجه، تصویر آن نیز در شعر کلاسیک و معاصر فارسی تغییرات مهمی داشته است. این تغییرات در چهار قسمت کلی تحلیل عناصر (اجزا، وجه توصیفی، کاربست)، توصیف عناصر (عناصر طبیعی، مصنوع، غیرکالبدی و انسان)، رویکرد شاعر (جزء و کل نگر، صراحت و ابهام) و نحوه بیان تصویر (تصویر شعر، فرم باغ، نمادپردازی) مطرح شده اند. تغییرات نشان می دهند که فرم باغ در شعر کلاسیک بر الگوی شناخته شده باغ ایرانی منطبق است که تصویری به هم پیوسته، معین و صریح است؛ اما در شعر معاصر، این فرم در هم شکسته و به تصاویری منقطع در خدمت ایجاد تجربه ای غافلگیرکننده تبدیل شده است.

مقدمه:آگاهی آنها و بهره دهی به سازمانهای امدادی است. محتوای آموزش کارمندان باید برمبنای نیاز آنها و اهداف سازمان تنظیم گردد. این مطالعه با هدف بررسی دیدگاه های کارکنان جمعیت هلال احمر استان چهارمحال و بختیاری در خصوص دوره های آموزشی ضمن خدمت در سال 1378 انجام شده است. روش ها: این مطالعه مقطعی در سال 1378 بر روی 90 نفر از کارکنان جمعیت هلال احمر استان چهارمحال و بختیاری انجام شد. اطلاعات مورد نیاز به وسیله پرسشنامه بیست سوالی محقق ساخته جمع آوری و با استفاده از داده ها، آمار به صورت توصیفی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: درصد از کارمندان، دوره های برگزار شده را خوب و 35 درصد متوسط و 15 درصد نیز ضعیف ارزیابی نمودند. 98 درصد از کارمندان آموزش امداد و کمکهای اولیه را از اهمیت بالایی دانستند و تنها 2 درصد از کارمندان این آموزش ها را درحد متوسط دانستند. 63 درصد ازکارمندان اجرای دوره ها را توسط واحد آموزش و پژوهش در سطح معاونت، پیشنهاد دادند و 28 درصد از کارمندان نیز، اجرای دوره ها را توسط واحد آموزش و زیر نظر معاونت امداد پیشنهاد دادند و تنها 9 درصد ازکارمندان اجرای آموزش به صورت پراکنده توسط واحدها را انتخاب نمودند. نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده این است که دوره های برگزارشده توانسته تاحدودی انتظارات کارمندان را برآورده سازد، ولی باتوجه به اینکه نیمی از کارمندان این دوره ها را متوسط و ضعیف ارزیابی نموده اند نیازمند ارائه راهکارهای بهتر و مطلوبتر جهت اجرای دوره های بعد می باشد.