محمدحسین متقی پیشه

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش میانجی خودافشایی و اعتماد به همکار در رابطه عزت نفس با دوستی در محل کار بود. این تحقیق از حیث جهت گیری، کاربردی و از لحاظ راهبرد پژوهش، توصیفی- همبستگی و از نظر افق زمانی، تک مقطعی است. جامعه آماری اعضای هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی بودند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای 393 نفر از آنها به عنوان نمونه انتخاب شدند و به چهار پرسشنامه؛ عزت نفس، دوستی در محل کار، خودافشائی، اعتماد پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از مدل یابی معادلات ساختاری استفاده گردید. نتایج نشان داد عزت نفس بر اعتماد به همکار و خودافشایی تاثیر مثبت و معنی دار دارد. اعتماد به همکار بر دوستی در محل کار اثر مثبت و معنی دار دارد. خودافشایی بر دوستی در محل کار تاثیر ندارد. اعتماد به همکار نقش واسطه ای معنی داری در رابطه بین عزت نفس و دوستی در محل کار دارد اما خودافشایی نقشی در رابطه بین عزت نفس و دوستی در محل کار ندارد. براین اساس، مدیران دانشگاه ها باید با تلاش در جهت ارتقای عزت نفس اساتید، موجبات افزایش حس اعتماد به همکار را فراهم کرده و از این مسیر، دوستی در محل کار را بهبود بخشند.

هدف: این پژوهش قصد دارد تأثیر رهبری خدمتگزار را بر رفتار کاری نوآورانه بررسی کرده و نقشی را که انگیزه خدمت عمومی و مهارت سیاسی به عنوان میانجی و تعدیلگر در رابطه بین این دو متغیر ایفا می کنند، آشکار کند. روش: در این پژوهش توصیفی جامعه آماری متشکل از کارکنان متخصص شاغل در سطوح استانی سازما ن های دولتی در سراسر ایران است. با توجه به اینکه حجم نمونه 384 نفر است، در مجموع 480 پرسش نامه بین پاسخ گویانی که به روش نمونه گیری خوشه ای دومرحله ای انتخاب شدند، توزیع شده و 395 پرسش نامه جمع وریآ آوری شد. ابزار سنجش این پژوهش چهار پرسش نامه استاندارد بودند که روایی و پایایی آنها در آزمون های انجام شده به تأیید رسید. یافته ها: نتایج مدل یابی معادله های ساختاری نشان داد که رهبری خدمتگزار بر انگیزه خدمت عمومی و رفتار کاری نوآورانه اثر مثبت و مستقیم دارد. به علاوه، نقش انگیزه خدمت عمومی به عنوان میانجی و نقش مهارت سیاسی به عنوان تعدیلگر، در رابطه بین رهبری خدمتگزار و رفتار کاری نوآورانه به تأیید رسید. نتیجه گیری: این پژوهش علاوه بر برخی نوآوری در توسعه تئوری، برای بخش دولتی ایران برخی دستاوردهای کاربردی دارد. از جنبه کاربردی، این پژوهش، شناختی از وضعیت متغیرهای پژوهش و روابط بین آنها ارائه کرده است که می توان آن را مبنای برنامه ریزی مدیران سطح عالی برای افزایش سطح رفتار کاری نوآورانه کارکنان در سازما ن های دولتی ایران قرار داد. مبتنی بر یافته ها، در این برنامه ریزی باید به صورت هم زمان ارتقای سطح مهارت سیاسی کارکنان و افزایش سطح اجرای مؤلفه های رهبری خدمتگزار توسط مدیران مد نظر باشد.