منیره عسگری نژاد

این پژوهش با هدف ارائه مدل ساختاری استفاده از سیستم یادگیری الکترونیکی با تأکید بر واسطه گریِ تمایل رفتاری، سهولت و سودمندی ادراک شده سامان یافت. در انجام این تحقیق که مطالعه ای توصیفی پیمایشی است، 150 نفر از دانشجویان دانشگاه پیام نور تهران در سال تحصیلی 1400-1399 با روش تصادفی طبقه بندی شده انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری، پرسش نامه استاندارد رضایت کاربر، کیفیت سیستم و استفاده از سیستم رامیرز کرا و همکاران (2017)، قصد رفتاری ونکاتش و بلا (2008)، سودمندی و سهولت دیویس (1989)، هنجار ذهنی و خودکارآمدی عبدالله و وارد (2016) و کیفیت خدمات سیدرال و همکاران (2017) بوده است. داده ها نیز به کمک روش معادلات ساختاری از طریق نرم افزار پی ال اس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. یافته ها نشان داد که هرچه دانشجویان کار کردن با سیستم را آسان تر بدانند، از نظام یادگیری الکترونیکی بیشتر استفاده می کنند. همچنین احساس خودکارآمدی، رضایت کاربر، هنجار ذهنی و کیفیت سیستم می توانند در درک آسانیِ کار با سیستم یادگیری الکترونیکی نقش داشته باشند. کیفیت خدمات و کیفیت سیستم نیز باعث می شود که افراد احساس کنند که سیستم یادگیری الکترونیکی سودمند است. به طور کلی، رضایت کاربر، کیفیت سیستم، هنجار ذهنی و خودکارآمدی از طریق سودمندی، سهولت ادراک شده و تمایل رفتاری بر استفاده از سیستم یادگیری الکترونیکی اثرگذارند. 

زمینه و هدف: ارتقاء بهره وری نیروی انتظامی در قرن بیست و یکم وابسته به توسعه و گسترش فناوری اطلاعات و کاربرد آن دارد. نیروی انتظامی می تواند با تشخیص ضرورت سرمایه گذاری در حوزه فناوری اطلاعات و بکارگیری مؤثر آن، با ایجاد فرصت های بهره وری بسیار در راستای ارتقاء امنیت عمومی جامعه اهتمام ورزد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه توسعه فناوری اطلاعات با عدم تمرکز در تصمیم گیری، بهبود فرایندهای کاری و بهره وری سازمانی در فرماندهی انتظامی استان همدان است. روش: پژوهش حاضر ازنظر هدف، کاربردی و ازنظر گردآوری اطلاعات، توصیفی- پیمایشی است. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه استاندارد بوده و جامعه آماری پژوهش، کارکنان نیروی انتظامی استان همدان است. داده های جمع آوری شده با آزمون تحلیل مسیر و با استفاده از نرم افزار لیزرل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: یافته های پژوهش حاکی از آن است که توسعه فناوری اطلاعات با بهبود فرایندهای کاری (39/13= t 52/0=β)، عدم تمرکز در تصمیم گیری (14/13= t 56/0=β) و بهره وری سازمانی (81/3= t 17/0=β) رابطه مثبت و معنادار دارد. از سویی، بهبود فرایندهای کاری (58/4= t 23/0=β) وعدم تمرکز در تصمیم گیری (10/12= t 50/0 =β)، با بهره وری سازمانی رابطه معناداری دارند و درنهایت عدم تمرکز در تصمیم گیری با بهبود فرایندهای کاری (24/9= t 36/0 =β) رابطه مستقیم و معناداری دارد. نتایج: نتایج پژوهش نشان داد توسعه فناوری اطلاعات می تواند عدم تمرکز در تصمیم گیری را افزایش دهد و سبب بهبود فرایندهای کاری شود. ازسویی توسعه فناوری اطلاعات به صورت مستقیم رابطه ضعیفی با افزایش بهره وری سازمانی دارد اما به صورت غیرمستقیم و ازطریق افزایش عدم تمرکز در تصمیم گیری و بهبود فرایندهای کاری رابطه قوی تری با افزایش بهره وری سازمانی دارا است.