محمودرضا نجف زاده شهری

توسعه اقتصادی جوامع وابسته به سرمایه، دولت و منابع انسانی می باشد، تحقیقات نشان داده است نقش منابع انسانی در توسعه انسانی بسیار اهمیت دارد اما عوامل متعددی مانند رسانه که رسالت آگاهی بخشی دارند می توانند بر آن مؤثر باشد، توسعه انسانی با استفاده از رسانه نیازمند به راهبرد است ولی در کشور ما خلاً تحقیقات در این زمینه مشاهده می شود، ازاین رو در این پژوهش، پژوهشگران اقدام به ارائه الگویی برای توسعه انسانی با استفاده از رسانه ها نمودند، در این راستا با استفاده از نظریه داده بنیاد و مصاحبه با مدیران فعال در این زمینه مدلی مبتنی بر رویکرد اشتراوس و کوربین ارائه شد. روش پژوهش حاضر داده بنیاد بوده است. نحوه گردآوری اطلاعات مصاحبه با 12 نفر از خبرگان صنعت نفت و رسانه، بوده است. نتایج پژوهش بیانگر آن است که برای توسعه منابع انسانی سازمان های نفتی باید راهبردهای منبع یابی، عاطفی و بهبود مستمر را ، استفاده نمود.

مدیران رسانه ها برای مواجهه مناسب با تحولات نیازمند داشتن تصویری از احتمالات ممکن هستند تا بتوانند با اتخاذ تصمیم های پیش دستانه از غافلگیری مصون بمانند. بدون سناریوها یا تصاویر روشنی از آینده های ممکن، نمی توان برای شبکه های تلویزیونی برنامه ریزی کرد. شبکه جام جم از جمله این رسانه ها است که نیازمند سناریوپردازی است. بر این اساس، هدف این مقاله تدوین سناریوی مطلوب برای دیده شدن، جذب مخاطب و در دسترس بودن شبکه جهانی جام جم است. برای این منظور از روش سناریونویسی «جی بی ان» شوارتز با نمونه گیری هدفمند استفاده شده است. 25 خبره در پژوهش مشارکت داشتند که به این تعداد براساس اصل اشباع نظری اکتفا و برای تبیین این ویژگی های شبکه جام جم از دیدگاه صاحب نظران از روش مصاحبه عمیق استفاده شد. در سپهر رقابت رسانه ای سناریوهای این شبکه برای بسترهای تولید و پخش برنامه ها عبارت اند از: هوشمندسازی رسانه، رسانه پاک، عبور از رسانه منفعل و خط قرمزهای غیرواقعی، برانگیختگی نوستالژیک و رسانه متعامل. شبکه جام جم براساس سناریوهای پیش رو دارای شش ویژگی کلیدی است که می تواند از آن برای تهیه و تولید برنامه ها استفاده کند. از دیدگاه صاحب نظران موارد حیاتی و لازمه فعالیت های این شبکه عبارت اند از: سرعت (نشر و توزیع مطالب)، تنوع (در دسترس بودن)، تجهیز شبکه به فناوری های روز، استفاده مطلوب از ظرفیت فضای مجازی و شبکه های اجتماعی تعامل با مخاطبان (دو سویه و مستمر)،  تحریک احساس (حس نوستالژیک و جریان ساز).