بهروز فروغی پردنجانی

پیش زمینه و هدف: هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی ارتباط سبک های فرزندپروری و ویژگی های شخصیتی با خودناتوان سازی و نیز بررسی نقش میانجی ویژگی های شخصیتی در تبیین ارتباط سبک های فرزندپروری با خودناتوان سازی در دانشجویان می باشد.مواد و روش کار: جامعه پژوهش حاضر کلیه دانشجویان دانشگاه یزد در نیمسال اول سال تحصیلی1401-1402است. که از بین آن ها با روش نمونه گیری سهمیه ای، تعداد 243 دانشجو به عنوان نمونه انتخاب شدند و به مقیاس خودناتوان سازی، سیاهه پنج عاملی شخصیت و مقیاس سنجش خانواده و زناشویی مدل مدور-ترکیبی (نسخه چهارم) پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده با روش های آماری ضریب همبستگی، تحلیل مسیر و تحلیل واریانس همزمان تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد که ویژگی های شخصیتی در رابطه سبک های فرزندپروری مدل مدور ترکیبی با خودناتوان سازی نقش میانجی دارد.بحث و نتیجه گیری: خودناتوان سازی نیاز به توجه تخصصی دارد. تعداد زیادی از دانشجویانی که مشکل تحصیلی دارند با دریافت خدمات تخصصی می توانند از این مشکلات رهایی پیدا کنند.

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی (MBCT) بر کیفیت توجه دانش آموزان متوسطه اول اجرا شد. در یک طرح پژوهشی نیمه آزمایشی از تعداد 2500 نفر دانش آموز متوسطه اول شهرستان لردگان تعداد 126 نفر به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب و پس از تکمیل پرسشنامه کیفیت توجه، 40  نفر از آنها که کمترین نمرات را کسب کردند انتخاب و به صورت تصادفی در 2 گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 20 نفر) گمارده شدند. سپس گروه آزمایش طی 12 جلسه 60 دقیقه ای آموزش شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی را دریافت کردند. آزمودنی ها طی مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری 2 ماهه مقیاس کیفیت توجه (بریکن کمپ، 2002) را تکمیل کردند. نتایج نشان داد در مرحله پیش آزمون تفاوت معناداری بین میانگین نمرات گروه های آزمایش و کنترل وجود ندارد، اما در مرحله پس آزمون و پیگیری میانگین نمرات توجه گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل به صورت معنی داری بالاتر بود (01/0£ P). نتیجه گیری شد که از آموزش شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی می توان در جهت بهبود کیفیت توجه دانش آموزان استفاده کرد. 

هدف از پژوهش حاضر تبیین ارتباط خود ناهمخوانی و تاب آوری تحصیلی با اهمال کاری تحصیلی در دانشجویان بود. روش تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل همه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد بود که به روش نمونه گیری، خوشه ای 242 دانشجو از میان آن ها انتخاب شد. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه خود ناهمخوانی هیگینز (1987)، پرسش نامه تاب آوری تحصیلی ساموئلز (2004) و پرسش نامه اهمال کاری تحصیلی سواری (1390) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از روش ضریب همبستگی و رگرسیون چندگانه به شیوه گام به گام استفاده گردید. نتایج حاکی از همبستگی مثبت و معنادار خود ناهمخوانی واقعی-بایدی ( r=0.36 ) و واقعی-ایده آل ( r=0.39 ) با اهمال کاری تحصیلی و نداشتن همبستگی معنادار تاب آوری تحصیلی با اهمال کاری تحصیلی بود. افزون بر این، تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که از میان متغیرهای پیش بین، فاصله خود واقعی-ایده آل توانست بیش از 15 درصد از واریانس اهمال کاری تحصیلی را پیش بینی کند. افراد خود ناهمخوان احتمال اهمال کاری بیشتری دارند. همچنین، فاصله بین خودِ واقعی و خودِ ایده آل قویترین پیش بینی کننده اهمال کاری است؛ بنابراین دانشجویانی که بین خودِ واقعی و ایده آل شان اختلاف زیادی تجربه می کنند، بیشتر از افرادی که بین خودِ واقعی و خودِ بایدی شان تفاوت تجربه می کنند، اهمال کاری می کنند.