بهزاد بسطامی

هدف: هدف از آفرینش، رشد انسان، تکامل شخصیت و رسیدن به جایگاه در خور شأن اوست. قرآن کریم نیز به عنوان یکی از کلیدی ترین اهداف، بدان توجه ویژه ای کرده است. لذا هدف از انجام این پژوهش، شناخت روشهای قرآن کریم در زدودن موانع و انگیزه بخشی برای ایجاد بستر و تسهیل رشد و تعالی انسان بود. روش: برای دستیابی به روشهای قرآن در عبور از موانع و دستیابی به موفقیت، از روش تحلیل محتوا استفاده شده است. یافته ها و نتایج: یافته های مقاله حکایت از آن دارد که قرآن کریم در چهار مرحله پیوسته، زمینه های رشد و موفقیت انسان را فراهم کرده است: در مرحله اول، خداوند برای انتخاب مسیر و نقشه راه، فکر و اندیشه او را پرورش داده است. در مرحله دوم، به منظور تثبیث در مسیر، مواهب گوناگون و عنایات ویژه را شامل او ساخته است. در مرحله سوم، با توجه به مشکلات و مسائل فرارو و به منظور عبور از این موانع، با ایجاد انگیزه و تقویت روحی، آنان را مجهز کرده و دستیابی به موفقیت را تسهیل می کند و در مرحله آخر، به منظور تکریم از تلاش و مجاهدت، ارتقای رتبه و منزلت داده و بهترین منزلت را در دنیا و در آخرت نصیبشان می کند.

قرآن کریم براساس قائده جهان شمولی و جامع نگری، آموزه های وحیانی خود را به شکلی ساختارمند و مبتنی بر الگوی منظم و علمی جهت تأثیرگذاری مطلوب ارائه کرده است. بی تردید با توجه به نقش نخبگان در راهبری جامعه و اهمیت آن از منظر قرآن کریم، چنین ساختار و مدلی گویا از قرآن کریم امری اجتناب ناپذیر است. این مقاله جهت دستیابی به ساختار پیش گفته از روش تحلیل محتوایی و بهره گیری از آیات قرآن کریم استفاده کرده است. پس از استخراج مؤلفه های کاربردی حاصل از کدگذاری ها، ساختار و مدلی براساس چهار رکن اصلی: ویژگی های نخبگان، شیوه های تقویت، کارکرد اجتماعی و معیارهای معرفی و تعریف جدیدی از نخبه بر مبنای شاخصه های موجود و مبتنی بر آموزه های دینی به دست آمد. از دیگر نتایج رابطه دوسویه میان نخبگان و جامعه بود که در صورت مسئولیت پذیری متقابل، زمینه ایجاد جامعه مطلوب و آرمانی در ابعاد تمدنی آن فراهم خواهد شد.

نخبه شناسی یکی از موضوعات راهبردی جهت رشد و توسعه هر جامعه ای است. قرآن کریم بنا به قاعده جهان شمولی، ویژگی هدایتی و تبیین موضوعات کلیدی، دارای سازوکاری جهت بیان مؤلفه های نخبگی می باشد. دستیابی به تعریفی جامع و کامل از نخبه بر مبنای توانمندی ها و اثربخشی آن در جامعه و شاخصه های نخبگی بر اساس آموزه های وحیانی مورد نظر می باشد. این پژوهش از روش توصیفی تحلیلی و با مطالعه متون دینی و جامعه شناسی انجام شده است. نخبگی در قرآن کریم بر خلاف فرهنگ غربی که بر پایه تفکر «اومانیستی» استوار شده، بر مبنای انتخاب بهتر «به گزینی» از هر حیث، در سایه «مدیریت توحیدی» و «اثربخشی» در جامعه پی ریزی شده است. بر اساس مؤلفه های فوق، سه سطح نازل، میانی و عالی برای نخبگان در قرآن کریم قابل تصور می باشد و طبق این شاخصه ها می توان بازتعریف «نخبه» را از منظر قرآن تبیین نمود.

از منظر قرآن، جایگاه و قدرت تأثیرگذاری نخبگان در تحول جامعه، دارای اهمیت فوق العاده ای است. رشد و تحول هر جامعه ای تابعی از اراده نخبگان و همسویی آنان بر مبنای ارزشهای جامعه است و در فرایند جهانی شدن، علاوه بر بهره گیری از فرصتها، می توانند تهدیدها را به فرصت تبدیل کنند. هدف: هدف مقاله به مؤلفه های برگزیدگی و انگیزشی نخبگان از منظر قرآن، شیوه های تقویت و اثربخشی آنان و نقش تحولی آنان بود.   روش: با استفاده از روش «تحلیل محتوا» و بهره گیری از آیات و استخراج گزاره های مرتبط در حوزه نخبگی، همچنین تجزیه و تحلیل آنها و طبقه بندی موضوعات استخراج شده، مؤلفه های مدّ نظر به دست آمد. یافته ها: مؤلفه های برگزیدگی نخبگان در سه حیطه بینشی، گرایشی و منشی و شیوه های توانمندسازی در دو بخش تقویت و ارتقا به دست آمد. از دیگر یافته ها، اثربخشی نخبگان در ایجاد جامعه مطلوب و تحول گراست که در دو مرحله بسترسازی و زیرساخت و مرحله تثبیت و پایداری ارزیابی شد. از دیگر نتایج ارتباط دوسویه میان گزاره های نخبگی برای رشد و تحول بود.

هدف: هدف نوشتار حاضر، تبیین نظریه به گزینی بر اساس آموزه های وحیانی و تأثیرات آن در سبک زندگی اسلامی به مثابه راهبردی اساسی در مسیر رشد و تعالی، بر مبنای توانایی های ذاتی انسان بود. روش: این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی انجام شده و با اشاره به مفهوم شناسی واژگان دخیل در بحث، به مبادی و مبانی کلامی و قرآنی به گزینی پرداخته و سپس از آثار به گزینی و نقش آن در سبک زندگی اسلامی سخن به میان آورده است. یافته ها: انسان به گزین، با بهره گیری از این نظریه می تواند شاخصه های سبک زندگی خود را، مانند افزایش امید و انگیزه، دیدن افقهای تازه، مقبولیت و محبوبیت اجتماعی، داشتن زندگی طیب و نیکوی دنیوی، برخورداری از تفضلات الهی و منزلت قابل ستایش، بهبود بخشد. نتیجه گیری: فرایند این تحقیق به این نتیجه منتهی می شود که قرآن کریم با تأکید ویژه در استعمال واژه «احسن»، خواسته است که انسان با مجهز شدن به این ابزار فکری، متناسب با ظرفیتهای انسانی اش، سبکی نو در زندگی طراحی و ایجاد کند و در تنگناها و پیچ و خمهای زندگی به دستاویزی برای خروج از بحران و بن بستها چنگ زند.