الهام فلاح منش

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی پروتکل شفقت به خود ذهن آگاه مبتنی بر تجربه زیسته بر بهبود تصویر بدنی و سلامت معنوی در نوجوانان دارای رفتارهای خودآسیب رسان بود. روش شناسی: این پژوهش از نوع کارآزمایی تصادفی کنترل شده با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری پنج ماهه بود. جامعه آماری شامل نوجوانان 13 تا 17 ساله مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تهران بود که دارای رفتارهای خودآسیب رسان بودند. 30 نفر به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش طی 10 جلسه 90 دقیقه ای تحت مداخله مبتنی بر پروتکل شفقت به خود ذهن آگاه قرار گرفت. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه چندبعدی تصویر بدنی و پرسشنامه سلامت معنوی الیسون و پالوتزین بود. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرم افزار SPSS-27 تحلیل شدند. یافته ها: تحلیل آماری نشان داد که اثر گروه، زمان و تعامل گروه × زمان برای متغیرهای تصویر بدنی و سلامت معنوی معنادار بود (p < 0.001). نتایج آزمون بونفرونی نیز نشان داد که در گروه آزمایش، تفاوت بین پیش آزمون و پس آزمون و نیز پیش آزمون و پیگیری در هر دو متغیر معنادار بوده است (p < 0.001)، در حالی که در گروه کنترل هیچ تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: پروتکل شفقت به خود ذهن آگاه مبتنی بر تجربه زیسته می تواند به طور معناداری موجب بهبود تصویر بدنی و ارتقاء سلامت معنوی در نوجوانان دارای رفتارهای خودآسیب رسان شود و اثرات آن تا پنج ماه پس از مداخله نیز پایدار باقی بماند.

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش ذهن آگاهی بر کیفیت خواب و نگرش به زایمان طبیعی زنان باردار بود. طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون، پیگیری با گروه گواه بود. جامعه ی آماری در این پژوهش شامل همه ی زنان باردار مراجعه کننده به بیمارستان میلاد در شهر تهران در سال 1400 بودند. گروه نمونه مشتمل بر 30 زن باردار بود که به صورت دردسترس انتخاب شده و به تصادف در دو گروه 15 نفری قرار گرفتند. انتخاب گروه نمونه به صورت هدفمند و جایگذاری آن ها در دو گروه به صورت تصادفی بود. پس از اجرای پیش آزمون گروه آزمایش در 8 جلسه آموزش ذهن آگاهی شرکت کرد و گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. در پایان در هر دو گروه پس آزمون اجرا شد و پس از دو ماه مرحله پیگیری اجرا شد. ابزار پژوهش شامل مقیاس خواب آلودگی آپوورث (1991) و پرسشنامه نگرش به زایمان طبیعی هارمن (1988) بودند. داده های پژوهش پس از بررسی و تایید مفروضات آماری با روش تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر تحلیل شدند. نتایج تحلیل داده ها تاثیر آموزش ذهن َآگاهی بر بهبود کیفیت خواب و نگرش به زایمان طبیعی را در زنان باردار مورد تائید قرار داد(p<0.05). همچنین تفاوت بین مراحل پس آزمون - پیگیری در معنی دار نبود که بیانگر ماندگاری اثر آموزش در مرحله ی پیگیری بود (p>0.05).

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش خودنظم بخشی هیجانی بر ادراک شایستگی و رضایتمندی دانش آموزان انجام شد.روش: روش تحقیق در این پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر مقطع دوم متوسطه مدرسه ی جامی در منطقه 5 شهر تهران در سال تحصیلی 98-1397 بودند. گروه نمونه مشتمل بر 30  دانش آموز بود که به صورت تصادفی انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری قرار گرفتند. گروه آزمایش در قالب ۸ جلسه یک ساعته در 4 هفته( هر هفته دو جلسه)برنامه آموزش خودنظم بخشی هیجانی دریافت کردند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با  مقیاس ادراک شایستگی هارتر (1985) و پرسشنامه رضایت از زندگی دانش آموزان هیوبنر (1994) جمع آوری و پس از بررسی و تایید پیش فرض ها با روش تحلیل کوواریانس چند متغیره در نرم افزار SPSS-25 تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد در مرحله پس آزمون ادراک شایستگی و رضایتمندی گروه آزمایش بهبود معنی داری داشت(p<0.05).  نتیجه گیری: برنامه آموزش خودنظم بخشی هیجانی بر ادراک ادراک شایستگی و رضایتمندی تأثیرگذار بوده است که این یافته، توجه ویژه مسئولین در بخش آموزش و پروش را می طلبد. 

هدف: پژوهش حاضر با هدف پیش بینی انگیزش تحصیلی بر اساس حمایت اجتماعی ادراک شده و میزان باورهای هوشی در دانش آموزان انجام شد. روش شناسی: مطالعه حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش دانش آموزان دوره ی دوم متوسطه در شهر تهران در سال تحصیلی 98-1397 بودند. نمونه پژوهش 120 نفر بودند که با روش تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. داده ها با پرسشنامه های انگیزش تحصیلی (هارتر، 1981)، حمایت اجتماعی ادراک شده (زیمت و همکاران، 1988) و باورهای هوشی (عبدالفتاح و ییتس ، 2006) جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون رگرسیون چندگانه خطی در نرم افزار SPSS-22 و در سطح معناداری 05/0 تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که حمایت خانواده، دوستان و معلمان با انگیزش تحصیلی دانش آموزان رابطه معنادار مثبت و میزان باورهای هوشی افزایشی با انگیزش تحصیلی آنان رابطه معنادار مثبت داشت. همچنین متغیرهای حمایت خانواده، دوستان و معلمان و باورهای هوشی به طور معناداری توانستند 31 درصد از تغییرات انگیزش تحصیلی دانش آموزان را پیش بینی نمایند (0/05>P). نتیجه گیری: هر چقدر معلمان خانواده و دوستان از دانش آموز در حوزه های مختلف به صورت واقعی حمایت کنند روحیه انها و ظرفیت های تحصیلی آنها افزایش خواهد یافت و از این رو بهبود حمایت اجتماعی ادراک شده و آموزش های مرتبط با باورهای هوشی می تواند زمینه ساز افزایش انگیزش تحصیلی در دانش آموزان شود.

در سالیان اخیر توجه دوباره ای به قصه و هنر قصه گویی و ارزش های موجود در آن شده است. دانشمندان امروزه کاربردهای زیادی را برای هنر قصه گویی مانند کاربردهای درمانی و اصلاحی و تربیتی قائل اند، قصه ها راه حل های شگفت انگیزی را ارایه می دهند که شدنی و مثبت هستند و به رهایی از تعارضات درونی کمک می کنند. هدف اصلی این تحقیق بررسی اثر بخشی قصه های آرام بخش بر بهزیستی روانی و پرخاشگری کودکان بود، روش تحقیق در این پژوهش پیش آزمون- پس آزمون و دارای گروه آزمایش و گروه کنترل بود جامعه این پژوهش شامل کودکان پیش دبستانی دختر و پسر(7-6 ساله) ثبت نام شده در مراکز پیش دبستانی منطقه پنج شهر تهران در سال 1397 بودند، حجم نمونه بر اساس حداقل نمونه لازم برای تحقیقات نیمه تجربی بر اساس نظر دکتر دلاور برابر 30 نفر(15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه شاهد) بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند، ابزار جمع آوری داده ها پرسش نامه اختلالات رفتاری راتر(فرم آموزگار) و روش قصه گویی بود، که روایی آن با استفاده از روایی صوری و محتوایی تایید شد و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ محاسبه شد، که مقدار آلفای به دست آمده برابر 0.795 تحلیل داده ها نیز با استفاده از نرم افزار spss21 و با آزمون تحلیل کوواریانس انجام شده است. نتایج آزمون فرضیه نشان داد میزان تاثیر قصه های آرام بخش بر پرخاشگری کودکان 6 تا 7 ساله 45 درصد بوده است، بدین معنی که پس از برگزاری دوره های آموزشی قصه های آرام بخش میزان پرخاشگری کودکان پیش دبستانی 45 درصد کاهش یافته بود.