حسین جمور

ایجاد زمینه و بستر برای تغییر استراتژیک در سازمان، امری ضروری است. از ضرورت های اصلاح ساختار اقتصادی شهرداری ها، اصلاح و تغییر روش بودجه ریزی و توزیع منابع، از بودجه ریزی سنتی به یک نظام بودجه ریزی پیشرفته می باشد. بودجه ریزی عملیاتی با اختصاص هدف مند اعتبار به فعالیت های شهرداری ها می تواند ضمن شفاف سازی نحوه توزیع منابع، امکان پایش عملیاتی و تسهیل دسترسی به نتایج تخصیص منابع را فراهم سازد. بر این اساس، در این تحقیق ضمن معرفی عوامل درون سازمانی مؤثر بر اجرای نظام بودجه ریزی عملیاتی، تلاش شده است با توجه به میزان اثرگذاری و اثرپذیری هر یک از عوامل، ارتباط بین عوامل در قالب یک مدل مفهومی بیان شود. این پژوهش از نظر ماهیت کیفی- کمی و از بعد هدف، کاربردی می باشد. در مرحله شناسایی عوامل، از روش تحلیل محتوا و در مرحله دسته بندی عوامل شناخته شده، از ابزار مدل سازی ساختاری تفسیری استفاده شده است. داده ها از طریق بررسی مستندات سازمانی و مصاحبه با مدیران، مشاوران و معاونان اداره کل برنامه و بودجه شهرداری تهران جمع آوری شده اند. نتایج تحقیق نشان می دهد به طور کلی یازده عامل اصلی درون سازمانی، در اجرای بودجه ریزی عملیاتی مؤثرند که عامل شهروندمداری، کمترین اثرگذاری و عامل سیستم های اطلاعات یکپارچه، بیشترین اثرگذاری را دارد. با توجه به نتایج حاصل از تحلیل MICMAC، هیچ یک از عوامل در ناحیه خودگران قرار نگرفته و دو عامل در ناحیه وابسته، هشت عامل در ناحیه ارتباطی و تنها عامل سیستم های یکپارچه اطلاعات در ناحیه مستقل قرارگرفته است.