هادی محمدلو

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر هنردرمانی گروهی با رویکرد موضوع محور بر عزت نفس دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوره اول صورت گرفت. روش پژوهش از نوع آزمایشی و جامعه آماری کلیه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوره اول شهرستان قدس بود. به منظور انجام این پژوهش، از بین 352 دانش آموز، تعداد 20 دانش آموز که در اجرای پرسشنامه عزت نفس (کوپراسمیت، 1967)، پایین ترین نمره را داشتند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. تکنیک های هنردرمانی گروهی بر روی آزمودنی های گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 75 دقیقه ای اجرا شد و گروه گواه به جز یک جلسه، مداخله ای دریافت نکرد. برای تحلیل داده ها از تحلیل واریانس با اندازه های تکراری استفاده شد. یافته ها نشان داد برنامه مذکور به طور معناداری (درسطح 05/0) عزت نفس گروه آزمایش را افزایش داد. این برنامه می تواند در بهبود مهارت های سازگارانه و اجتماعی و در نهایت در پیشرفت عملکرد تحصیلی دانش آموزان مؤثر واقع شود.

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی آموزش مهارت های شناختی اجتماعی با بازی درمانی شناختی- رفتاری بر مهارت های اجتماعی و مقبولیت اجتماعی کودکان مبتلا به اختلالات رفتار ایذایی شهر کرج انجام شد. روش: روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کودکان پایه اول و دوم ابتدایی مناطق 1، 2 و 3 شهر کرج در سال 1395 بودند. 46 کودک به شیوه نمونه گیری تصادفی و در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه آزمایش (دو گروه) و کنترل (یک گروه) جایگزین شدند. گروه آزمایش اول، 10 جلسه 30 دقیقه ای تحت آموزش مهارت های شناختی اجتماعی و گروه آزمایش دوم، نیز 10 جلسه 30 دقیقه ای تحت آموزش بازی درمانی شناختی رفتاری قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش پرسش نامه علائم مرضی کودکان و مقیاس مهارت های اجتماعی و مقیاس مقبولیت اجتماعی بود. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیره نشان داد که دو گروه از نظر شدت تأثیر دو مداخله تفاوت معناداری باهم ندارند، ولی هر دو مداخله مهارت های شناختی اجتماعی و بازی درمانی شناختی- رفتاری، موجب تحول مهارت های اجتماعی و مقبولیت اجتماعی در دو گروه آزمایش شد. نتیجه گیری: به نظر می رسد آموزش مهارت های شناختی اجتماعی و بازی درمانی شناختی اجتماعی هر دو در تحول مهارت های اجتماعی و مقبولیت اجتماعی کودکان با اختلالات رفتاری مؤثر هستند و می توان از آنها در مداخلات بالینی استفاده کرد.

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش شفقت خود، هویت و خودشناسی در سلامت روان دانشجویان انجام شد. روش: پژوهش حاضر مطالعه ای توصیفی از نوع همبستگی بود. نمونه ی آماری پژوهش شامل 375 (208 دختر و 167 پسر) دانشجوی دانشگاه شهید بهشتی در مقاطع تحصیلی کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری در سه گروه فنی و مهندسی، علوم انسانی و علوم پایه بود که به شیوه نمونه گیری طبقه ای بر اساس جدول مورگان انتخاب شد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه فهرست نشانگان هاپکینز (2002)، شفقت خود (2003)، هویت (2003) و خودشناسی انسجامی (2008) بوده است. داده های به دست آمده با روش های آماری تی مستقل برای مقایسه دو گروه، ماتریس همبستگی و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که بین شفقت خود، هویت و خودشناسی با سلامت روانی رابطه منفی معناداری وجود دارد. تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که مقیاس شفقت خود (001/0P<)، مقیاس هویت (001/0P<) و مقیاس خودشناسی (05/0P<) قادر به پیش بینی متغیر سلامت روان می باشند. همچنین بین سلامت روان، شفقت خود، هویت و خودشناسی در دانشجویان دختر و پسر تفاوت معناداری به دست آمد (01/0P<). نتیجه گیری: نتایج نشان داد که به هر میزان که فرد از سلامت روان بالاتری برخوردار باشد به همان میزان از شفقت خود، هویت و خودشناسی بیشتری برخوردار است.

هدف: هدف پژوهش تعیین اثربخشی آموزش مهارت های شناختی-اجتماعی بر کاهش نشانه های اختلال نافرمانی مقابله ای دانش آموزان بود. روش: روش مطالعه شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون، گروه گواه و پیگیری دو ماهه و جامعه آماری 300 نفر از دانش آموزان پسر پایه اول و دوم دبستان از مناطق 1 و 6 تهران در سال تحصیلی 94-93 بود. به روش نمونه گیری چند مرحله ای تصادفی از میان آن ها 30 نفر انتخاب و پس از همتاسازی در دو گروه 15 نفری آزمایش و گواه جایگزین شدند و معلم های آن ها در سه مرحله به پرسشنامه علائم مرضی کودکان گادو و اسپرافکین نسخه معلم (1994) پاسخ دادند. کودکان گروه آزمایش به مدت 12 جلسه 30 دقیقه ای در برنامه آموزشی مهارت های شناختی-اجتماعی کارپنتر (2002) هفته ای 2 بار شرکت کردند. یافته ها: نتایج حاکی از کاهش معنادار شدت نشانه های اختلال نافرمانی مقابله ای در گروه آزمایش نسبت به گروه گواه در مرحله پس آزمون و پیگیری بود. نتیجه گیری: از آنجا که اجرای برنامه آموزش مهارت های شناختی- اجتماعی منجر به یادگیری مهارت هایی مانند همکاری، مشارکت و نحوه برقراری ارتباط در کودکان و پذیرش اجتماعی آن ها از سوی والدین و در نتیجه کاهش نشانه های این اختلال در آن ها می شود، از این برنامه می توان به عنوان برنامه ای مفید و موثر برای کودکان دچار اختلال نافرمانی مقابله ای استفاده کرد.