ملیحه خبازی

پژوهش حاضر با هدف بررسی ارزیابی الگوی معادلات ساختاری عوامل مؤثر بر صمیمیت زناشویی زوج ها در دوران عقد صورت گرفت. در مطالعه حاضر از رویکرد کمّی استفاده شد. هدف پژوهش توسعه ای و روش آن توصیفی همبستگی از نوع تحلیل مسیر بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه زوج های شرکت کننده در کارگاه های دوران عقد معاونت اجتماعی دادگستری و وزارت ورزش و جوانان شهرکرد در بازه زمانی تابستان 99 بودند. نمونه پژوهش 200 زوج (200= مرد و 200= زن) بودند و با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. زوجین پرسشنامه های صمیمیت زوج ها، همدلی زناشویی، خوداِفشایی و اعتماد زناشویی را تکمیل کردند. نتایج نشان داد بین همدلی و مؤلفه های آن، خوداِفشایی و مؤلفه های آن و اعتماد با صمیمیت زناشویی رابطه معنادار و مثبتی وجود دارد. همچنین، در بررسی مدل یابی متغیرهای پژوهش با صمیمیت زناشویی نتایج بیانگر آن بود که خوداِفشایی و همدلی با واسطه گری اعتماد قادر به پیش بینی صمیمیت زناشویی هستند. در پایان، باتوجه به نتایج پژوهش می توان بیان کرد بررسی مؤلفه های اثرگذار بر صمیمیت زناشویی زوجین می تواند در بهبود کیفیت روابط آنان مهم باشد و در تدوین برنامه های عملی جهت بهبود روابط زوج های تازه مزدوج مؤثر است.

خشم و پرخاشگری میان زوجین یکی از مشکلات شایعی است که منجر به تعارضات زناشویی، خشونت خانگی و ناخشنودی زناشویی می گردد. هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر زوج درمانی رفتاری ارتباطی برنشتاین بر پرخاشگری زوجین است. روش پژوهش حاضر شبه آزمایشی، از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه است. جامعه آماری پژوهش زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره دکتر سیف، مرکز مشاوره پاکروان و مرکز مشاوره و سلامت روان سفیددشت؛ شهرستان بروجن در سال 95-1394 هستند. از میان آن ها 28 زوج (14 زن و 14 مرد) به روش نمونه گیری هدفمند به عنوان نمونه ی پژوهش انتخاب شدند و تعداد 14 زوج (7 زن و 7 مرد) در گروه آزمایش و 14 زوج (7 زن و 7 مرد) در گروه گواه قرار گرفتند. هر دو گروه طی دو مرحله به سیاهه پرخاشگری اهواز پاسخ دادند. داده های به دست آمده با روش t مستقل و کوواریانس چند متغیری با نرم افزار تحلیل شدند. یافته های این پژوهش نشان دهنده ی تفاوت معنادار میان دو گروه آزمایش و گواه در خشونت و پرخاشگری وجود داشت (001/0= p ، 04/4 = t ) و همچنین میان شرکت کنندگان در خشم و پرخاش (001/0= p ، 63/00 F = )، تهاجم و توهین (007/0= p ، 81/7 F = ) و لجاجت و کین ورزی (001/0= p ، 76/22 F = )، تفاوت معناداری وجود دارد؛ بنابراین، می توان گفت آموزش رفتاری ارتباطی برنشتاین قادر به مهار خشم و پرخاشگری زوجین است و می توان از آن در بهبود روابط زوجین و افزایش رضایتمندی زناشویی استفاده نمود.

این پژوهش به بررسی نگرش جوانان پنج کلان شهر اصفهان، تبریز، مشهد، اهواز و شیراز به تأسیس مراکز همسرگزینی و نحوه اداره این مؤسسات در سال 1391می پردازد. روش پژوهش، توصیفی است که 1837 نفر از جوانان که ویژگی مشترک آنها زندگی در کلان شهر های یاد شده و تجرد می باشد، از یک جامعه یک میلیون هشتصد و بیست و هفت هزار و پانصد و سی و شش نفری بر اساس جدول نمونه گیری مورگان و کرجسی به صورت خوشه ای چندمرحله ای از مرکز و چهار جهت جغرافیایی این کلان شهرها انتخاب و به پرسشنامه محقق ساخته 55 سؤالی که روایی محتوا و صوری آن به تایید متخصصان رسیده و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ 93% محاسبه شده بود، پاسخ دادند. نتایج پژوهش نشان داد بیش از پنجاه  درصد جوانان نگرش مثبتی به تأسیس این مراکز دارند. نگرش جوانان شهر تبریز مثبت تر از سایر شهرها می باشد. جوانان پسر نگرش مثبت تری به تأسیس مراکز همسرگزینی داشتند. بیش از نیمی از جوانان معتقدند دولت موظف است مراکز همسرگزینی را جهت تسهیل امر ازدواج تأسیس کند. بیشتر جوانان معتقدند مؤسسات همسریابی می توانند در یافتن همسر مناسب کمک کنند و راهنمای خوبی باشند. همچنین، بر این باورند مشکل افرادی که سن ازدواجشان بالا رفته از طریق ایجاد مؤسسات همسرگزینی برطرف می شود. هرچند جوانان نگرش مثبتی به تأسیس مراکز همسرگزینی دارند، اما در عمل کمتر از نیمی از آنها حاضرند جهت انتخاب همسر از طریق مؤسسات همسرگزینی اقدام کنند. بیشتر جوانان در مورد نحوه اداره این مراکز در صورت تأسیس معتقدند بهتر است اداره این مؤسسات دولتی باشد. همچنین بیشتر پاسخگویان معتقدند بهتر است این مؤسسات توسط روان شناسان اداره شوند.  به طور کلی، با توجه به مثبت بودن نگرش بیشتر جوانان به نظر می رسد تاسیس چنین مراکزی به شرط نظارت کامل دولت می تواند با اقبال عمومی جوانان رو به رو شود. پیشنهاد می گردد با توجه به مثبت بودن نگرش جوانان و تمایل به دولتی بودن مراکز همسر گزینی، دولت با استفاده از روان شناسان و مشاوران تایید صلاحیت شده اقدام به تاسیس این مراکز نماید. 

هدف: هدف این پژوهش آزمودن مدل دلبستگی به پدر و مادر با اضطراب و افسردگی با میانجیگیری دلبستگی به خدا بود. جامعه این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دبیرستانی شهرستان اهواز می باشد. روش: روش این پژوهش تحلیل مسیر بود. در این مطالعه از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله استفاده شده و از بین کلیه دانش آموزان دبیرستانهای شهرستان اهواز 319 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل مقیاس اضطراب بک، پرسشنامه دلبستگی به خدا، پرسشنامه سنجش دلبستگی به پدر، مادر و پرسشنامه افسردگی بک بودند. یافته ها: نتایج نشان داد که شاخص های مدل فرضی در حد قابل قبولی بود. نتایج نشان داد که روابط همبستگی غیرمستقیم بین دلبستگی به پدر و مادر و اضطراب با میانجی گری دلبستگی به خدا، دلبستگی به پدر و مادر و افسردگی با میانجی گیری دلبستگی به خدا معنی دار می باشد. نتیجه گیری: براساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که برای پیشگیری از اختلالات روانی مانند افسردگی و اضطراب، دلبستگی به پدر و مادر و دلبستگی به خدا را در برنامه های تربیتی جای داد.