ابراهیم نوروزی سیدحسنی

هدف از این تحقیق تعیین ارتباط بین جو انگیزشی ادراک شده و انگیزش خودمختاری جودوکاران لیگ برتر ایران بود که با روش تحقیق همبستگی و به صورت میدانی اجرا شد. جامعة آماری این تحقیق کلیة جودوکاران لیگ برتر بودند. نمونة تحقیق براساس جدول حجم نمونه گیری مورگان 126= n در نظر گرفته شد. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های دموگرافیک، پرسشنامة جو انگیزشی (PMCSQ) و مقیاس انگیزش ورزشی (SMS) استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی و در راستای تعیین ارتباط از آزمون رگرسیون چندگانه در سطح معناداری 05/0 P≤ استفاده شد. نتایج نشان داد که ارتباط معناداری بین جو انگیزشی ادراک شده و انگیزش خودمختاری وجود دارد (05/0 P≤). همچنین ارتباط معناداری بین جو عملکردی و انگیزش درونی و بیرونی و جو مهارتی با انگیزش درونی مشاهده شد (05/0 P≤)؛ اما بین جو انگیزشی و بی انگیزشی ارتباط معناداری مشاهده نشد (05/0 P≤). به صورت کلی جو انگیزشی ادراک شده عاملی مهم و پیش بینی کننده در انگیزش خودمختاری است.

هدف از تحقیق حاضر بررسی دستکاری حواس و سرعت بر اجرای هماهنگی پویای دودستی بود. بدین منظور پانزده دانشجوی تربیت بدنی دانشگاه شهید بهشتی با دامنه سنی 18 تا 25 سال، به عنوان آزمودنی الگوهای هماهنگی درون مرحله و خارج مرحله را از سرعت آهسته به تند در پنج وضعیت حسی مختلف اجرا کردند. برای بررسی دو الگوی حرکتی، از دو آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری تکراری (5 شرایط حسی×3 سرعت اجرا) روی هر کدام از الگوهای درون مرحله و خارج مرحله استفاده شد و تأثیرات اصلی پس از آن با استفاده از آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شد. متغیر وابسته خطای فاز نسبی بود. نتایج نشان داد که افزایش سرعت اجرای حرکات بر اجرای الگوی حرکتی خارج مرحله0180اثر داشت (001/0P=)، اما بر الگوی درون مرحله00اثری نداشت (9/0P=). نتایج دستکاری حواس نشان داد که در دقت و تغییرپذیری اجرای دو فاز نسبی الگوهای حرکتی، دستکاری بینایی و حس عمقی اثر دارد (001/0P=)، اما دستکاری شنوایی اثری بر اجرای این الگوها نداشت (315/0P=). علاوه بر این، در این تحقیق بیشترین مقدار میانگین خطای فاز نسبی و انحراف معیار خطای فاز نسبی در وضعیت دستکاری حس عمقی بود (001/0P=). در توضیح یافته های حاضر می توان گفت که تکلیف خطی هماهنگی دودستی در تحقیق حاضر یک تکلیف به حس عمقی وابسته است.

به کارگیری نوروفیدبک در ارتقا عملکرد ورزشی به سرعت روبه رشد است. هدف پژوهش حاضر اثر تمرین نوروفیدبک بر عملکرد حرکتی و فرایند حرکتی هشیار بازیکنان ماهر دارت بود. آزمودنی ها 20 بازیکن مرد ماهر دارت بودند. اجرای این پژوهش شامل 5 مرحله پیش آزمون، تمرینات نوروفیدبک و پس آزمون اول، آزمون تحت فشار و پس آزمون دوم بود. دوره تمرینات نوروفیدبک شامل تمرین بازداری باند فرکانسی آلفا(8 تا 12 هرتز) در جایگاه اف 4 بود. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و روش آماری آزمون تحلیل واریانس مرکب استفاده شد. نتایج نشان داد مقادیر فرایند حرکتی هشیار برای گروه تمرین نوروفیدبک در مرحله پس آزمون اول(001/0=p) و آزمون تحت فشار(001/0=p)کاهش یافته است، اما در گروه کنترل این کاهش مشاهده نشد(83/0=(P. امتیازات پرتاب دارت برای گروه نوروفیدبک و کنترل در مرحله پس آزمون اول به نسبت پیش آزمون افزایش یافته بود(001/0=p)، اما تنها گروه نوروفیدبک(001/0=(P توانست این افزایش را در آزمون تحت فشار حفظ کند. یافته ها نشان می دهد تأثیری بین تمرینات نوروفیدبک، فرایند حرکتی هشیار و عملکرد ورزشی وجود دارد. به عبارت دیگر، تمرینات نوروفیدبک از طریق کاهش فرایند حرکتی هشیار منجر به عملکرد حرکتی مطلوب می شود و حس خودکاری را در ورزشکار ایجاد می کند.