اعظم دهقانی نیسیانی

سبکشناسی گفتمانی متون ادبی را از منظر گفتمانی مورد تحلیل و بررسی قرار میدهد و با قدم نهادن در عرصههای فراتر از جمله و ورود به عرصه تحلیل گفتمان، موضوعی جدید در مطالعات سبک شناختی، فراهم آوردهاست. مهمترین مؤلفهها در سبکشناسی گفتمانی عبارتند از: تحلیل گفتمان بر اساس بافت موقعیتی جمله-ها، کنشهای گفتاری و سبکهای نحوی. از سویی ساختارهای مجهول غالباً با حذف عامل یا کنشگر، تلاش میکنند مفهومی فراتر از مفهوم ظاهری جمله نشان دهند و واکاوی اینگونه ساختارها با روشهای تحلیل گفتمانی، اهمیت فراوانی در زبان دارد. این مقاله در پی آن است با کمک روش توصیفی-تحلیلی و با تکیه بر نظریه تحلیل گفتمان، ساختارهای مجهول جزء سیام را از طریق نظریه سبکشناسی گفتمانی مورد تحلیل و بررسی قرار دهد، نتایج حاصل از تحقیق نشان دادهاست که کنش گفتاری در ساختارهای مجهول جزء سیام قرآن بیشتر، از نوع ترغیبی و سبک نحوی جملات همپایه است و قرآن کریم به هنگام سخن گفتن درباره رخدادهایی که وحشتآور است از جملات مجهول بیشتر استفاده میکند. در بسیاری از موارد، هدف تأکید بر رویدادها در جملات مجهول و واداشتن انسانها به تفکر و تأمل در رویداد و گاهی نیز هوشیار ساختن افراد غافل است.

معناشناسی شناختی معنا را با تکیه بر شناخت یعنی پردازش اطلاعات در مغز انسان بررسی می کند. در معناشناسی شناختی تمام مفاهیم زبانی مقوله بندی می شوند. یکی از مباحث مهم زبانی که با تکیه بر معناشناسی شناختی مطالعه می شود، مبحث حروف عطف در زبان عربی و به ویژه در قرآن کریم است.در معناشناسی شناختی واژه ها به ویژه حروف عطف معنای اصلی و سرنمونی دارند که این مفهوم سرنمونی در مفاهیم فرعی حرف نیز مشاهده می شود؛ بر این اساس، بسیاری از معانی فرعی که برای حروف مطرح می شود، به گونه ای با معنای سرنمونی گره می خورد و شبکه معنایی شکل می گیرد. پس علت کاربرد حرفی خاص در سخن به ویژه در متون قرآنی باتوجه به موقعیت مفهوم سازی می شود. حرف «ثمّ» از حروف پرکاربرد در میان حروف عطف عربی است که 338 مرتبه در قرآن کریم به کار رفته است. در این مقاله با کمک روش توصیفی تحلیلی و با تکیه بر شبکه شعاعی مفهوم «ثمّ» بدین نتیجه دست یافته شده که معنای سرنمونی «ثمّ» در قرآن کریم، همان فاصله میان معطوف و معطوف علیه و معانی فرعی آن شامل ترتیب زمانی فاصله دار، رابطه صعودی میان دو رخداد هم جنس، رابطه نزولی میان دو رخداد هم جنس و تناسب نداشتن این دو است.

إن أحمد مطر الشاعر الثائر الساخر یدعو الجمیع عامه والعرب خاصه إلی الانعتاق عن العبودیه، والخضوع للسلطات التی تطمح إلی القضاء علی حریه الشعوب؛ فلغته الشعریه تمتاز بمیزات بارزه فیما بینها الانزیاح الذی یرمی به الشاعر خلق لغه شعریه مؤثّره تقمّص هموم شعبه وتمثّل أداه دعوه إلی الحریه المنشوده. فالانزیاح بأنواعه قد استخدم فی أدب أحمد مطر إلا أن المقاله تناولت الانزیاح الصوتی الذی یتمثل فی الوزن والقافیه والتدویر والانزیاح الفونیمی والوقفه العروضیه، وعالجت أسبابه التی دعت الشاعر إلی الظاهره هذه. فمن هذه الأسباب مسایره رکب الحداثه والتعبیر عن الأغراض والآلام بکلام یقرب من النثر، وتنسیق الإیقاع مع الدلاله وخلق الترابط والتعالق بین أشطر القصیده. إن المنهج الذی استفاد به البحث التوصیفی والتحلیلی.

إن الزیاده ظاهره لغویه رائعه تشمل الاسم والفعل والحرف فیتوصّل الباحث عبر البحث عن أسبابها وأغراضها إلی نتائج بالغه الأهمیه فی اللغه العربیه. إن الحروف الزائده فی الکتابه حروف تکتب فی الخط ولا یلفظ بها وتبین مدی روعه اللغه وحیویتها. وقد أشارت هذه المقاله فی المقدمه إلی سابقه البحث وأهمیته بعد أن ألقت الضوء علی الزیاده فی مداخل المعاجم والاصطلاح ثم تناولت مواضع زیاده الحروف فی رسم المصحف وکشفت عن أسبابها وأغراضها فی رسم عثمان طه اعتماداً علی المنهج الوصفی والتحلیلی. وقد تعرّض رسم القرآن لظاهره الزیاده مما دعا البعض إلی زعم الخطأ فی رسمه إلا أن هذه الدراسه أثبتت أن کتابه القرآن علی الأغلب تأثّرت بأسباب لغویه تأریخیه بما فیها المبدأ التمییزی، والتأثّر بالخطوط القدیمه والظواهر الصوتیه والموسیقیه وتأثیر القراءات القرآنیه وتطبیق أصول رسم الخط وأصل التشبیه وزیاده المعنی.