حامد زارعی

نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران دارای ظرفیت های بسیار ارزشمندی نظیر زمین، آب، تجهیزات و نیروی انسانی بوده که در صورت توجه به این ظرفیت ها نتایج مطلوبی نصیب مجموعه نیرو خواهد شد. ازاین رو تحقیق حاضر با هدف تبیین چگونگی بهره برداری از ظرفیت های اقتصادی موجود با احداث حوضچه های پرورش آبزیان در اراضی پایگاه دریایی خرمشهر انجام شده است. روش این تحقیق توصیفی با رویکرد آمیخته و جامعه موردمطالعه به تعداد 125 نفر و تعداد 68 نفر به عنوان حجم نمونه انجام شده است. نتایج حاصله گویای این است که مهم ترین منبع جهت به کارگیری و تأمین نیروی انسانی " استفاده از کارکنان بازنشسته با مهارت و تخصص (شیلات) با ضریب تغییرات 0.183 (زیاد و خیلی زیاد)، میانگین 32/4 و اولویت اول" می باشند. از دیدگاه جامعه ی نمونه مهم ترین منبع جهت تأمین تجهیزات و تأسیسات " خرید و استفاده از تجهیزات به روز و نوین با ضریب تغییرات 0.114 (زیاد و خیلی زیاد)، میانگین 59/4 و اولویت اول" و در پایان نیز مهم ترین منبع جهت تأمین اعتبار و سرمایه " تأسیس و ایجاد شرکت تعاونی با عضویت کارکنان داوطلب جهت تأمین منابع مالی موردنیاز با ضریب تغییرات 0.139 (زیاد و خیلی زیاد)، میانگین 56/4 و اولویت اول" می باشند.

پژوهش حاضر به بررسی تأثیر دستکاری سیستم های دخیل بر کنترل پاسچر شناگران با سابقه و مبتدی می پردازد. مطالعه بر روی 80 نفر از شناگران (دختر و پسر) با دامنه سنی 15 تا 20 سال انجام گرفت که به روش نمونه گیری غیرتصادفی هدفدار برای پژوهش انتخاب شده بودند. در این مطالعه برای اندازه گیری کنترل پاسچر از آزمون عملکردی ایستاده تک اندام (SLS) تحت چهار شرایط حسی مختلف (ایستادن روی سطح سخت با چشمان باز، ایستادن روی فوم با هایپراکستنشن سر، ایستادن روی سطح سخت با چشمان بسته و هایپراکستنشن سر، و ایستادن روی فوم با چشمان بسته) استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه، برای بررسی تغییرات بین گروهی؛ و آزمون تعقیبی توکی برای مقایسه های دوبه دو در سطح معناداری (05/0P≤) استفاده شد. نتایج نشان داد سهم سیستم دهلیزی در کنترل پاسچر شناگران باسابقه نسبت به شناگران مبتدی بیشتر است (03/0P=). همچنین تفاوتی در سیستم های بینایی و حس عمقی در شناگران باسابقه نسبت به شناگران مبتدی مشاهده نشد. از این رو می توان نتیجه گرفت که شنا موجب تقویت سیستم دهلیزی می شود.

در سال های اخیر، سهم بخش های پولی و مالی استان تهران در اقتصاد کشور بالاخص صنعت بیمه قابل توجه است، به نحوی که این استان در سال 1388 در بین تمامی استان های کشور دارای بالاترین ضریب نفوذ و بیشترین سهم از کل حق بیمه تولیدی (73/2%، 1/48%) بوده است. در این تحقیق به منظور تبیین اهمیت صنعت بیمه در سطح استان تهران از الگوی داده - ستانده استفاده شده است. ابتدا جدول داده - ستانده سال 1385 استان تهران با استفاده از رویکرد سهم مکانی تعمیم یافته (AFLQij) برآورد شده و اهمیت بخش های مربوط به خدمات مالی به خصوص صنعت بیمه استان برحسب پیوندهای پسین و پیشین در قالب سه رویکرد چنری- واتانابه، راسمیوسن و بردار ویژه مورد سنجش قرار گرفته است. نتایج حاکی از اهمیت بالای صنعت بیمه در اقتصاد استان تهران است. به طوری که در سال 1385، سهم تقاضای نهایی از تولید صنعت بیمه معادل 7/49% بوده که به مراتب در مقایسه با معیار مشابه ملی (76%) کمتر است و نشان دهنده ماندگاری و تنیدگی بالای این بخش در اقتصاد استان است. همچنین، صنعت بیمه استان که جزء زیربخش خدمات مالی محسوب می شود، به عنوان یک بخش کلیدی با ماهیت تولیدی (نه مصرفی) شناسایی شده است.