اقتباس و معنا در انتقال میان فرمی: تحلیل نشانه شناختی فیلم مقیمان ناکجا ساختۀ شهاب حسینی بر اساس نمایشنامه مهمانسرای دو دنیا اثر اریک امانوئل اشمیت (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
فیلم مقیمان ناکجا به کارگردانی شهاب حسینی، با الهام از نمایشنامه مهمانسرای دو دنیا اثر اریک امانوئل اشمیت، نمونه ای از اقتباس وفادارانه در سینمای ایران است. ضرورت این پژوهش از آنجا ناشی می شود که تحلیل اقتباس های سینمایی می تواند به شناخت بهتر از فرایندهای انتقال معنا و بومی سازی متون ادبی در سینما کمک کند. هدف اصلی این مطالعه، بررسی تغییرات ساختاری، روایی و محتوایی این دو اثر در چارچوب نظریه های اقتباس (هاچن، استم و اندرو) و نشانه شناسی (پیرس و متز) است. پرسش های پژوهش عبارت اند از 1. چگونه فیلم مقیمان ناکجا، معنای جدیدی به متن نمایشنامه افزوده است؟ 2. چگونه عناصر بصری و سبک سینمایی فیلم در مقایسه با نمایشنامه تغییر کرده است؟ 3. این تغییرات چه تأثیری بر خوانش مخاطب ایرانی از مفاهیم فلسفی نمایشنامه داشته است؟ روش پژوهش، کیفی و مبتنی بر تحلیل تطبیقی است که از طریق بررسی محتوای دو اثر، شیوه های روایی و بصری و همچنین استفاده از نظریات اقتباس به تحلیل چگونگی دگرگونی معنا در فرایند اقتباس می پردازد. نتایج پژوهش نشان می دهد که فیلم مقیمان ناکجا نه تنها بازنمایی ساده ای از نمایشنامه اشمیت نیست، بلکه با اعمال تغییرات در مفهوم و محتوا و موسیقی بومی شده و استفاده از عناصر بصری منحصربه فرد، خوانشی جدید و بومی از متن اصلی ارائه می دهد.The Adaptation and Meaning in Intermedial Transfer: A Semiotic Analysis of Shahab Hosseini’s Residents of Nowhere Based on Éric-Emmanuel Schmitt’s Hotel of Two Worlds
The film Residents of Nowhere , directed by Shahab Hosseini, is a faithful adaptation of Hotel of the Two Worlds , a play by Éric-Emmanuel Schmitt, making it a notable example of literary adaptation in Iranian cinema. The necessity of this study arises from the fact that analyzing cinematic adaptations can contribute to a better understanding of the processes of meaning transfer and the localization of literary texts in cinema. The main objective of this research is to examine the structural, narrative, and content changes between the two works within the framework of adaptation and semiotic theories. The research questions are as follows: (1) How does the film Residents of Nowhere add new meaning to the original play? (2) How have the film’s visual elements and cinematic style changed in comparison to the play? (3) What impact have these changes had on the Iranian audience’s interpretation of the play’s philosophical concepts? This qualitative study employs a comparative analysis approach, examining the content of both works and their narrative-visual techniques and applying adaptation theories to explore how meaning is transformed in the adaptation process. The findings indicate that Residents of Nowhere is not merely a straightforward representation of Schmitt’s play; rather, through modifications in themes and content, localized music, and unique visual elements, it offers a new and localized interpretation of the original text.
تبلیغات
