سیاست های جلوگیری از ادغام اجتماعی مهاجرین افغانستانی در جامعه ایرانی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
اهداف: پژوهش حاضر به بررسی سیاست های مهاجرتی جمهوری اسلامی ایران و تأثیر آن ها بر فرآیند ادغام اجتماعی مهاجرین افغانستانی در جامعه ایرانی می پردازد. هدف اصلی تحقیق، شناسایی سیاست هایی است که دولت ایران از طریق آن ها از ادغام اجتماعی این مهاجرین جلوگیری کرده است. روش مطالعه: این پژوهش از نوع کیفی است و با روش تحقیقی رویکرد نهادی، سیاست های مهاجرتی ایران را از طریق تحلیل منابع کتاب خانه ای و با بهره گیری از ترکیب نظریه های «سیاست های مهاجرتی» و «ادغام اجتماعی گوردون» مورد بررسی قرار می دهد. یافته ها: مهاجرت افغانستانی ها به ایران و حضور مداوم آن ها در طی پنج دهه گذشته، با مسائل مختلفی در حوزه اجتماعی-فرهنگی روبه رو بوده است. ادغام اجتماعی به عنوان فرآیندی که در آن مهاجرین با پذیرش ارزش ها، زبان و ساختارهای جامعه میزبان، به عضوی فعال از این جامعه تبدیل می شوند، یکی از مسائل اساسی در سیاست های مهاجرتی محسوب می شود. با این حال، با وجود اشتراکات فرهنگی و تاریخی میان ایران و افغانستان، فرآیند ادغام اجتماعی مهاجرین افغانستانی در جامعه ایرانی تحقق نیافته است. بررسی سیاست های جمهوری اسلامی ایران، به ویژه پس از دهه هفتاد شمسی، نشان می دهد که دولت ایران نه تنها تمایلی به ادغام اجتماعی این مهاجرین نداشته، بلکه سیاست های اتخاذشده عمدتاً با رویکردی امنیتی طراحی و اجرا شده اند. این سیاست ها به صورت نظام مند از ادغام اجتماعی جلوگیری کرده و منجر به طرد اجتماعی مهاجرین افغانستانی شده اند. نتیجه گیری: یافته های پژوهش نشان می دهد که محدودیت های ناشی از سیاست های مهاجرتی ایران، نه تنها مانع از مشارکت فعال و ادغام مهاجرین افغانستانی در جامعه ایرانی شده، بلکه پیامدهای منفی امنیتی و اجتماعی نیز به همراه داشته است. ازاین رو، بازنگری در این سیاست ها و توجه به ابعاد اجتماعی و انسانی مهاجرت می تواند در بهبود وضعیت مهاجرین و کاهش تبعات منفی این رویکرد مؤثر باشد.Policies Preventing the Social Integration of Afghan Immigrants into Iranian Society
Objectives: This study examines the immigration policies of the Islamic Republic of Iran and their impact on the social integration process of Afghan migrants within Iranian society. The primary objective of this research is to identify the mechanisms and policies through which the Iranian government has systematically hindered the social integration of Afghan migrants. Methods: This qualitative research adopts an institutional approach to analyze Iran’s immigration policies. Utilizing library-based sources, the study integrates theories of "immigration policy" and "Gordon's social integration" to provide a comprehensive examination of the subject. Findings: The migration of Afghans to Iran and their continuous presence over the past five decades have raised numerous socio-cultural challenges. Social integration, defined as the process through which migrants assimilate into the host society by adopting its values, language, and institutional structures, remains a fundamental issue in immigration policy. However, despite significant cultural and historical commonalities between Iran and Afghanistan, the social integration of Afghan migrants into Iranian society has not been realized. A review of the Islamic Republic of Iran’s immigration policies, particularly since the 1990s, indicates that the Iranian state has not only lacked the political will to facilitate integration but has also implemented policies predominantly driven by security-oriented considerations. These policies have systematically obstructed social integration and resulted in the social exclusion of Afghan migrants. Conclusion: The findings of this study reveal that the restrictive nature of Iran’s immigration policies has not only impeded the active participation and integration of Afghan migrants within Iranian society but has also generated negative security and social repercussions. Accordingly, revisiting these policies and incorporating social and humanitarian dimensions into the immigration framework could contribute to improving the conditions of Afghan migrants while mitigating the adverse consequences of the current approach.
تبلیغات
