اثربخشی آموزش راهبرد کودکان خوشبخت بر مهارت والدگری، علاقه اجتماعی، استقلال و احساس تعلق کودکان 12-10 ساله (مقاله پژوهشی وزارت بهداشت)
درجه علمی: علمی-پژوهشی (وزارت بهداشت)
آرشیو
چکیده
مقدمه: با توجه به جایگاه کودکان در زندگی این پژوهش با هدف اثربخشی آموزش راهبرد کودکان خوشبخت بر مهارت والدگری، علاقه اجتماعی، استقلال و احساس تعلق کودکان انجام گرفت. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با گروه آزمایش و کنترل، پیش آزمون-پس آزمون و دوره پیگیری 45 روزه بود. جامعه آماری والدین کودکان 12-10 ساله شهر اصفهان مراجعه کننده به مراکز مشاوره فعال بود. به شیوه نمونه گیری در دسترس تعداد 40 والد انتخاب شدند که به صورت تصادفی در دو گروه (20 نفر) آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه والدگری آلاباما فرایک، علاقه اجتماعی کودکان علیزاده و همکاران، استقلال عاطفی استنبرگ وسیلوربرگ، احساس تعلق پارکر و همکاران بود. گروه آزمایش طی 10 جلسه 60 دقیقه ای آموزش راهبرد کودکان خوشبخت اسکوفیلد و ویور را دریافت کردند و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از تحلیل واریانس با اندازه های مکرر با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 26 استفاده شد. یافته ها: بین میانگین نمرات مهارت والدگری و مؤلفه های آن، بین میانگین نمرات علاقه اجتماعی و مؤلفه های آن (مسئولیت پذیری، ارتباط با مردم، جرئت، احساس برابری)، بین میانگین نمرات استقلال کودکان و مؤلفه های آن (فردیت، عدم وابستگی، والدین غیرایده آل و درک والدین) و بین میانگین نمرات احساس تعلق و مؤلفه های آن (مراقبت و حمایت افراطی) در مراحل پژوهش و تعامل اثر زمان و عضویت گروهی رابطه معناداری وجود دارد. بحث: به طورکلی نتایج نشان می دهد که آموزش راهبرد کودکان خوشبخت می تواند مداخله ای مناسب برای تقویت استقلال، حس تعلق، علاقه اجتماعی و بهبود مهارت والدگری باشد. درنهایت آموزش راهبرد کودکان خوشبخت به عنوان رویکردی نوین موجب تغییر در متغیرهای پیشایندی پژوهش می شود. ازاین رو لازم است به طور ویژه متغیرهای فوق درزمینه بهبود شرایط کودکان موردتوجه محققین و پژوهشگران قرار گیرد.تبلیغات
