آسیب شناسی دادرسی رسانه ای در نظام حقوقی ایران با نگاهی به مطالعات تطبیقی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
فعالیت رسانه ها به عنوان یکی از ارکان دموکراسی در جوامع دموکراتیک، همان گونه که زمینه ساز تحقق دسترسی شهروندان به اطلاعات است، ممکن است متضمن تضییع حقوق و آزادی ها نیز باشد. ازاین رو دادرسی رسانه ای باید هم از مؤلفه های دادرسی برخوردار باشد و هم به وظیفه رسانه ها برای انتقال اطلاعات و نظارت بر حکومت توجه داشته باشد. پژوهش حاضر در پی پاسخگویی به این سؤال است که نظام قضایی ایران در رسیدگی به دعاوی رسانه ای چه ایراداتی دارد. این پژوهش با اتخاذ روش توصیفی و تحلیلی به بررسی آسیب های ساختاری موجود پرداخته است. این آسیب ها شامل عمومی بودن دادرسی و غلبه نگاه کیفری در دادرسی است؛ نگاهی که وظیفه رسانه برای جریان آزاد اطلاعات را نادیده گرفته و همچون یک مجرم با آن ها برخورد می کند. همچنین حضور هیئت منصفه و نظارت صنفی که بنا بود به تضمین حقوق متهمین این دعاوی کمک کنند، به مرور به فراموشی سپرده شده و خود به ابزاری برای اعمال محدودیت های بیشتر بر رسانه ها بدل شده اند. بررسی مطالعات تطبیقی حاکی از آن است که رفع این آسیب ها در گرو بازنگری در شیوه دادرسی رسانه ای به نحوی است که قضات متخصص و برخوردار از آگاهی نسبت به کارکرد رسانه ها، به این دعاوی رسیدگی نمایند؛ نظر هیئت منصفه به عنوان نهادی که باید به داوری بین آزادی و قدرت بنشیند، در دادرسی اثرگذار باشد؛ و نقش آفرینی حکومت به عنوان نهادی که از بیان آزاد متضرر می شود، در دادرسی به حداقل برسد.Pathology of Media Trial in Iran's Legal System with a Look at Comparative Studies
The activity of the media, as one of the pillars of democracy in democratic societies, as it provides citizens with access to information, may also may lead to violation their rights and freedoms. Therefore, dealing with media claims must have both features of proceedings and at the same time pay attention to the media's duty to transmit information and monitor the government. The current research seeks to answer the question of what flaws the Iranian judicial system has in dealing with media claims. In this regard, this research has examined existing structural deficiencies by employing the descriptive-analytical method. These shortcomings include the public nature of trials and the dominance of a criminal perspective in them; a perspective that ignores the media's duty to provide a free flow of information and treats them as criminals. Also, the presence of juries and the supervision of the trade union, which were supposed to help guarantee the rights of the accused in these claims, have gradually been forgotten and have themselves been transformed into tools for imposing further restrictions on the media. A review of comparative studies indicates that the removal of these pitfalls depends on the revision of the procedure of media trials in such a way that expert judges with knowledge of the functioning of the media handle these claims; the opinion of the jury, as an institution that must arbitrate between freedom and power, is effective in the trial; and the role of the government, as a body that suffers from free expression, is minimized in the trial.
تبلیغات
