حجیت ید در صورت انکار ذوالید (بررسی اختلاف آرای دادگاه ها) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
مطابق قاعده ی ید هر آنچه تحت ید فردی باشد آن شیء متعلق به اوست، اما گاهی مال مسروقه یا مواد مخدر در ملک و تحت استیلای فردی یافت می شود که او منکر تعلق داشتن آن به خود است، از این رو این مسئله قابل طرح است که آیا با وجود انکار ذوالید می توان شیء تحت استیلا را متعلق به او دانست؟ و آیا می توان به سبب استیلای ذو الید مسئولیتی را بر عهده او اثبات کرد؟ نویسنده پس از تتبع در ادله و آرای فقها به شیوه ی تحلیلی- توصیفی و بررسی آرای دادگاه ها بر آن است که روایات دال بر اعتبار ید اطلاق داشته و شامل حالت انکار ذو الید نیز می شود، همچنین بنای عقلا بر حجیت ید است مگر اینکه قرینه ای بر خلاف آن قائم شود، نهایت امر اینکه در حالت انکار ذوالید میان قاعده ید و اصل صحت تعارض به وجود می آید که اصل صحتِ جاری در قول ذو الید تاب مقاومت در برابر اماریت ید را نخواهد داشت، مگر اینکه به واسطه ی استیلای دیگران بر ملک فرد، استیلای مالک فاقد اعتبار گردد؛ از این رو در اموری که صرف استیلای فرد مُثبت مسئولیت اوست ذو الید به سبب ید داشتن مسئول شناخته می شود، اما در خصوص جرایم منحصراً بایستی از ادله اثبات آنها استفاده کرد و ذو الید به صرف استیلا مجرم محسوب نمی شود.The reason for the possession if the possessor denies it and the possibility of proving liability for possession
According to the Yad qaede, whatever is in a person's possession belongs to him, but whether if the possessor denies it can what is in his possession belong to him or not? And in this case, can a person be held responsible for his occupation? The issue discussed in the present study is that the author, after searching the arguments and opinions of the jurists in an analytical-descriptive manner and examining the opinions of the courts, believes that The reasons for the Yad qaede is absolute and in the possessor denies it there was also an argument against him, and the principle of correctness that prevails in the word of the possessor cannot be resisted, unless due to the possession of another person's property, the possession of the owner has no positive value; Therefore, in matters where the possession of a person proves responsibility the possessor is held undertaking for his possession, but in the case of crimes, the evidence of them must be used exclusively and the possessor is not considered guilty.
تبلیغات
