نحوه ی بازنمایی زنان در آثار عکاسان خبری ایران پسا انقلاب: تحلیل گفتمان انتقادی آثار کریستین اسپنگلر و ژیل پرس (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
زنان ایرانی در بحبوحه ی انقلاب نمود زیادی در تصاویر و عکس های ثبت شده از این واقعه داشتند؛ امری که تا قبل از آن کمتر دیده شده بود. حضور زنان محجبه با آن پوشش خاص و متفاوت در وقایع انقلاب و اعتراضات، برای عکاسان علی الخصوص عکاسان غیرایرانی جالب توجه بود. این مقاله با استفاده از روش تحلیل گفتمان انتقادی نورمن فرکلاف به بازنمایی زنان در ایران پساانقلاب در آثار عکاسی ژیل پرس و کریستین اسپنگلر می پردازد. این پژوهش از طریق بررسی دقیق عناصر بصری و متون پیرامونی به دنبال کشف و آشکارسازی گفتمان نهفته در این عکس ها است. روش فرکلاف با تکیه بر طیفی از عناصر بصری و متنی، تجزیه وتحلیل جامعی از انتخاب های خلاقانه عکاسان و گفتمان های زیربنایی آن ها را امکان پذیر می کند. مقاله ی حاضر با بررسی روایت بصری ثبت شده توسط این عکاسان، ادعا می کند که تصاویر آن ها بینش منحصربه فردی در مورد ماهیت چندوجهی بازنمایی زنان در ایران پساانقلاب را ارائه می دهد. نتایج تحقیق حاکی از آن است که این دو عکاس غیرایرانی رویکردهای متمایزی را در ثبت پیچیدگی وضعیت زنان در حین انقلاب و پس از آن اتخاذ کرده و دیدگاه های متنوعی را نشان می دهند. ثانیاً، تجزیه وتحلیل استفاده عکاسان از روش های بصری، نمادگرایی و تکنیک های کادربندی برای انتقال روایت های خاص و برانگیختن پاسخ های منطقی خاص را آشکار می کند.. یافته های پژوهش نشان می دهد در حالیکه در عکس های اسپنگلر نوعی همدلی با زنان ایرانی وجود داشته و آن ها را به رغم نوع پوشش شان، سوژه هایی کنشگر به تصویر می کشد، عکس های پرس بیشتر بر انفعال و به حاشیه رانده شدن زنان تاکید دارد.“Representation of Women in the Works of Iranian Post-Revolution News Photographers: A Critical Discourse Analysis Of the Works of Christine Spengler and Gilles Peress
During the Iranian revolution, women played a significant role in the images and photographs captured during this event, which was less common before. The presence of veiled women, with their distinct and different attire, during the revolution and protests was particularly intriguing for photographers, especially non-Iranian photographers. This article employs Norman Fairclough’s critical discourse analysis method to explore the representation of women in post-revolutionary Iran through the works of photographers Gilles Peress and Christine Spengler. The research aims to uncover and reveal the hidden discourse within these photographs by closely examining visual and textual elements. Fairclough’s approach allows for a comprehensive analysis of the photographers’ creative choices and the underlying discourses. The present study claims that the images captured by these photographers offer unique insights into the multifaceted nature of women’s representation in post-revolutionary Iran. The findings indicate that these two non-Iranian photographers adopt distinct approaches in capturing the complexity of women’s situations during and after the revolution, reflecting diverse perspectives. Furthermore, the analysis of the photographers’ use of visual techniques, symbolism, and framing methods highlights their ability to convey specific narratives and evoke particular logical responses. These techniques contribute to the formation of interpretations and viewers’ understanding of the post-revolutionary conditions. Additionally, the precise analysis of the photographs sheds light on the discursive mechanisms surrounding women’s presence during the Iranian revolution. The research findings suggest that while Spengler’s photographs exhibit a form of empathy with Iranian women, portraying them as active subjects despite their attire, Peress’s images tend to emphasize passivity and marginalization of women.
تبلیغات
