آرشیو

آرشیو شماره‌ها:
۳۸

چکیده

پژوهش حاضر به بررسی تغییرات درزمانی نظام واکه ای زبان فارسی از ایرانی باستان به فارسی میانه، فارسی دری و به فارسی امروز، توصیف چگونگی رخداد آنها و تحلیل چرایی وقوع آنها در چارچوب نظریه بهینگی پرداخته است. این تغییرات از نوع نظام مند مستقل از بافت هستند که در قالب جابه جایی های زنجیری در فضای واکه ای شکل گرفته اند و نتیجه آنها ایجاد نظام واکه ای متقارن تر به لحاظ تمایزهای کیفی واکه های ساده و ازمیان رفتن نقش واجی واکه های مرکب و واکه های بلند بوده است. این تحولات در نظریه بهینگی با تعامل محدودیت ها توجیه می شود. برون داد نهایی این تعامل در هر دوره (گونه) زبانی واکه بهینه آن دوره است که برای گویشور آن منطبق بر درون داد است و تا زمانی که تغییر واکه ای دیگری ایجاد نشود، در واجگان وی باقی می ماند. تغییر جدید با تغییر در مرتبه محدودیت ها بازنمایی می شود و به بازسازی درون داد می انجامد. تحلیل مراحل میانی تغییرات واکه ها مانند تغییرات واکه های مرکب نیز در رویکرد زنجیره گزینه ها در این نظریه ممکن است.

Chain Shifts in Persian Vowel System:an Optimality Theoretic account

This research investigates diachronic changes of Persian vowel system from Old Iranian to Middle Persian, to Dari and to Present Day Persian, describes how they have occurred and analyzes why they have happened in the framework of Optimality Theory (OT). The changes are regular and context free, formed in a chain shift fashion resulting in a more symmetrical vowel system in terms of the qualitative distinctions of simple vowels and also in elimination of the phonemic role of Persian diphthongs and long vowels. These changes are explained through constraints interaction whose final output in each language period (variation) is the optimal vowel of that period and corresponds to the input for its speaker and remains in his lexicon until another vowel change occurs. New changes are represented by constraints reranking and result in input restructuring. Also, the intermediate stages of gradual vowel changes are explained in OT with candidate chains.

تبلیغات