پدیدارشناسی کاربردی: چرا نادیده انگاری اپوخه (مقاله پژوهشی حوزه)
درجه علمی: علمی-پژوهشی (حوزوی)
آرشیو
چکیده
این پرسش که آیا پژوهش و تحلیل دقیق پدیدارشناختی ما را ملزم به استفاده و اجرای اپوخه و تحویل می کند، هنوز در چارچوب فلسفه پدیدارشناختی بحث نشده است. این پرسشی است که غالبا در تحقیقات کیفی نیز با شور و حرارت مطرح شده است. به ویژه آمدئو جورجی اصرار نموده است که هیچ تحقیق علمی نمی تواند مدعی وضعیت پدیدارشناختی شود مگر اینکه با گونه استفاده و اجرای اپوخه و تحویل مستحکم شده باشد. جورجی تا حدی این ادعا را بر اساس ایده های استوار می سازد که در تالیفات روان شناسی پدیدارشناختی هوسرل پی افکنده می شوند. در مقاله حاضر ایده های هوسرل را مورد بحث قرار می دهم و استدلال خواهم نمود، در حالی که اپوخه و تحویل برای پدیدارشناسی استعلایی حیاتی محسوب می شوند، (اما) مساله ی بسیار پرسش برانگیز اینست که آیا آن ها برای کاربردهای غیر فلسفی پدیدارشناسی نیز همین گونه تعیین کننده اند.Applied phenomenology: why it is safe to ignore
The question of whether a proper phenomenological investigation and analysisrequires one to perform the epoché and the reduction has not only been discussedwithin phenomenological philosophy. It is also very much a question that has beenhotly debated within qualitative research. Amedeo Giorgi, in particular, has insistedthat no scientific research can claim phenomenological status unless it is supportedby some use of the epoché and reduction. Giorgi partially bases this claim on ideasfound in Husserl’s writings on phenomenological psychology. In the present paper, Idiscuss Husserl’s ideas and argue that while the epoché and the reduction are crucialfor transcendental phenomenology, it is much more questionable whether they arealso relevant for a non-philosophical application of phenomenology
تبلیغات
