مقیاس یادگیری خودراهبر برای دانشجویان: روایی، پایایی و تغییرناپذیری اندازه گیری (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
توانش یادگیری خودراهبر، که در پاسخ به تغییرات سریعِ جوامع مدرن، به مثابه یک مهارتِ بقا، نقش می آفریند، در بسیاری از کشورهای جهان، به عنوانِ یکی از هدف های اصلی آموزشی، تلقی می شود. بنابراین، این پژوهش با هدف تحلیل ویژگی های روان سنجی نسخه فارسی مقیاس یادگیری خودراهبر(Lounsbury & Gibson, 2006) در دانشجویان انجام شد. در این پژوهش پیمایشی توصیفی، 400 دانشجوی کارشناسی دانشگاه شهید بهشتی (200 مرد و 200 زن) با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، انتخاب شدند. دانشجویان به مقیاس یادگیری خودراهبر، مقیاس نظم بخشی انگیزشی (Kim, Brady & Wolters, 2018) و مقیاس پایستگی انگیزشی(Constantin, Holman & Hojbota, 2012) پاسخ دادند. در بخش نخست، نتایج تحلیل مولفه های اصلی، بر ساختار تک عاملی مقیاس، تاکید کرد. در ادامه، در حالی که نتایج تحلیل عاملی تاییدی، ساختار تک عاملی مقیاس را تایید کرد، نتایج تحلیل عاملی تاییدی چندگروهی نیز از هم ارزی جنسیتی ساختار عاملی، حمایت کرد. یافته مربوط به آلفای کرونباخ نیز نشان داد که مقیاس از نظر درونی هماهنگ بود. نتایج مربوط به همبستگی بین یادگیری خودراهبر با نظم بخشی و پایستگی انگیزشی، شواهد متقتنی در دفاع از روایی همگرا مقیاس، فراهم آورد. در مجموع، مطالعه حاضر با تدارک شواهدی در دفاع از روایی و پایانی نسخه فارسی مقیاس یادگیری خودراهبر در دانشجویان نشان داد که مقیاس مزبور برای سنجش یادگیری خودراهبر در بافت دانشگاهی ایران، ابزاری قابل استفاده بود. نتایج این مطالعه، همچنین، موافق با دیگر شواهد تجربی از طریق تاکید بر برخی همبسته های انگیزشی یادگیری خودراهبر مانند نظم بخشی و پایستگی انگیزشی، در گستراندن دامنه موضوعی ایده بسیط یادگیری خودراهبر و خودانگیخته از نقشی بنیادین، برخوردار بود.Self-Directed Learning Scale for university students: Validity, Reliability and Measurement Invariance
The capacity of self-directed learning, which is regarded as a survival skill in response to the rapid change of modern society, is therefore identified as one of the major educational aims in many countries. Therefore, this research was conducted with the aim of analyzing the psychometric properties of the Persian version of the Self-Directed Learning Scale (Lounsbury & Gibson, 2006) in university students. In this descriptive survey research, 400 undergraduate students of Shahid Beheshti University (200 men and 200 women) were selected using available sampling method. Students responded to the self-directed learning scale, the motivational regulation scale (Kim, Brady, & Wolters, 2018) and the motivational persistence scale (Constantin, Holman & Hojbota, 2012). In the first part, the results of principal components analysis emphasized the one-factor structure of the scale. Next, while Confirmatory Factor Analysis (CFA) confirmed the uni-dimensionality of the scale, a multi-group CFA supported the structure as invariant across genders. Besides, the Cronbach's alpha result showed that the scale was internally consistent. Also, the results related to the correlation between self-directed learning with motivational regulation and motivational persistence provided sufficient evidence in defense of the criterion validity of the self-directed learning scale. To conclude, the present study provides reliability and validity evidence for the SDLS, supporting it as a feasible tool in measuring self-directed learning in the university context in Iran. Furthermore, the study expanded the nomothetic span of self-directed learning by establishing its relationships with motivational regulation and motivational persistence.
تبلیغات
