تجلی نماد باد و باران در اشعار سمبلیک م. سرشک (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
شاعران فارسی زبان از قدیم با عناصر و مظاهر طبیعت انس و الفت داشته اند. طرز تلقی آنان از طبیعت بسته به فضای حاکم بر جامعه و نوع نگرش و دیدگاه های فردی- شخصیتی آنان و نیز ذهنیت و تجربه های شاعرانه اشان بسیار متفاوت است.گروهی از آنان با طبیعت برخوردی منفعل و توصیفی دارند و گروهی دیگر طبیعت را ابزار و دست مایه ای برای بیان اندیشه های سیاسی- فلسفی- انسانی خود قرار می دهند. م. سرشک نیز در زمره ی شاعرانی قرار می گیرد که از طبیعت به عنوان عاملی برای بیان اندیشه های اجتماعی خود بهره جسته است. زیرا وی به شهادت بخش عظیمی از آثار ش، روحی بی قرار و جانی آگاه و جویای کمال دارد. به دنبال رسالت انسان مدار خود، در برابر جامعه ای که در منجلاب فقر و جهل و فساد و بی عدالتی دست و پا می زند به هر پدیده ای متوسل می شود تا با بیانی غیرمستقیم و سمبلیک زندگی و زیستن را بستاید و با مرگ و تحّملِ بیداد به مبارزه برخیزد. از این رو جریان و جلوه ی طبیعت- که نشانه ی حیات و رویش و دگرگونی است- در آفاق شعر شفیعی به لحاظ ریشه دوانیدن در ژرفای خواست و نیازهای اجتماعی و فرهنگی بسیار تأمّل برانگیز است.The manifestation of the symbol of wind and rain in the symbolic poems of M. Sereshk
Persian-speaking poets have long been familiar with the elements and manifestations of nature. Their approach to nature varies greatly depending on the prevailing atmosphere in society, their individual-personality attitudes and perspectives, and their poetic mentality and experiences. A group of them have a passive and descriptive approach to nature, while another group uses nature as a tool and subject matter for expressing their political, philosophical, and humanistic thoughts. M. Sereshk is also among the poets who have used nature as a factor for expressing their social thoughts. Because, as a large part of his works testify, he has a restless spirit and a conscious soul that seeks perfection. In pursuit of his humanistic mission, he resorts to every phenomenon in the face of a society that is struggling in the mire of poverty, ignorance, corruption, and injustice, to praise life and living with indirect and symbolic expression, and to fight against death and the tolerance of tyranny. Therefore, the flow and manifestation of nature - which is a sign of life, growth, and transformation - in the horizons of Shafi'i's poetry is very thought-provoking in terms of its roots in the depths of social and cultural desires and needs.
تبلیغات
