نومنطقه گرایی و سرمایه داری رفاقتی در جغرافیای سیاسی غرب آسیا (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
جغرافیای سیاسی خاورمیانه به لحاظ ساختار اقتصادسیاسی، به گونه ای است که زداینده مفهوم منطقه از ادبیات این پهنه جغرافیایی است. در ادبیات نو منطقه گرائی ماهیت عملکرد اقتصادسیاسی و پیامدهای حاکم بر آن، اهمیت بسیار زیادی در پذیرش یا عدم پذیرش مجموعه کشورها بعنوان هم منطقه دارد. اغلب کشورهای غرب آسیا بن مایه ها و عملکرد اقتصاد سیاسی شان به صورت غیر رقابتی بوده و ماهیتی رفاقتی و گلخانه ای دارد که در اصطلاح به آن سرمایه داری دیاسپورا یا دستچین می گویند. چنین مدلی از اقتصاد سیاسی تبعات منع از برسمیت شناختن منطقه بودگی برای این خطه جغرافیایی را بهمراه دارد. در این راستا مقاله درصدد پاسخ به این سوال اصلی است که نظر به تحولات نوپدید در ادبیات نومنطقه گرائی، ماهیت اقتصاد سیاسی خاورمیانه چه تاثیری در به چالش کشیدن هم منطقه بودن کشورهای خاورمیانه دارد؟ فرضیه مقاله با استفاده از روش های تحلیل و تبیین براین باور است که ذیل ادبیات جدید نومنطقه گرائی، اقتصاد سیاسی خاورمیانه در قالب سرمایه داری رفاقتی از اواخر دهه ۱۹۷۰ تاکنون، تحت عنوان آزادسازی در عمل با شاخص هایی چون تصرف مقرراتی، خصوصی سازی به نفع موسسات مالی بین المللی، بخشش های مالیاتی و برخورداری از وام های سهل الوصول برای بنگاه های متصل سیاسی، مجوزهای واردات و صادرات، قراردادهای تدارکاتی و بهره مندی از انحصارات به نفع اقلیت حاکم را دارد که در نهایت منجربه تمرکزیابی گسترده در لفافه تمرکززدایی وحکمرانی خوب، بازتولید فساد و زائل شدن مفهوم همتائی جغرافیائی در خاورمیانه می شود.Neo-regionalism and crony capitalism in the political geography of West Asia
The political geography of the Middle East in terms of economic and political structure is such that it removes the concept of the region from the literature of this geographical area. In the literature of new regionalism, the nature of economic and political performance and its governing consequences are very important in accepting or not accepting a group of countries as a co-region. Most of the countries of West Asia are non-competitive in terms of their political economy and have a friendly and greenhouse nature, which is called diaspora or hand-picked capitalism. Such a model of political economy has the consequences of not recognizing the region of existence for this geographical region. In this regard, the article seeks to answer the main question that according to recent developments in the literature of neo-regionalism, what effect does the nature of the political economy of the Middle East have on challenging the co-regionality of the countries of the Middle East? The hypothesis of the article, using the methods of analysis and explanation, is to believe that under the new literature of neo-regionalism, the political economy of the Middle East in the form of crony capitalism from the late 1970s until now, under the title of liberalization in practice with indicators such as regulatory capture, privatization for the benefit International financial institutions have tax amnesties and access to easy loans for politically connected companies, import and export licenses, procurement contracts and the benefit of monopolies for the benefit of the ruling minority,
تبلیغات
