تفاوت نحوه بهره برداری از اراضی کشاورزی توسط کشاورزان ساکن و غیرساکن (مورد مطالعه: روستاهای بخش چندار شهرستان ساوجبلاغ) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
گسترش مهاجرت روستا - شهری و حفظ ارتباط مهاجرین با زادگاه خود و بهره برداری از اراضی کشاورزی موروثی در روستاها، سبب شکل گیری پدیده کشاورزان غیرساکن در روستاها شده است؛ مهاجرانی که در شهرها ساکن اند و از اراضی کشاورزی خود در روستاها بهره برداری می نمایند. به نظر می رسد که در نحوه بهره برداری از اراضی کشاورزی این مهاجران با کشاورزانی که در روستا ساکن اند، تفاوت قابل توجهی وجود دارد. هدف اصلی این اثر، شناخت این تفاوت ها است. این پژوهش با روش توصیفی - تحلیلی انجام پذیرفته است. از دو واحد تحلیل روستا و کشاورز (ساکن و مهاجر) استفاده شد. جامعه آماری این تحقیق تمامی کشاورزان ساکن و غیرساکن 16 روستای منتخب بخش چندار شهرستان ساوجبلاغ است. تعداد نمونه ها 396 نفر (سرپرست خانوارهای کشاورز ساکن170 و غیرساکن 226 نفر) با استفاده از فرمول کوکران تعیین و در بین روستاها به شیوه وزنی و درون روستاهای منتخب با شیوه تصادفی ساده انتخاب شدند. داده های موردنیاز با استفاده از آمار و اطلاعات کشور و اطلاعات تکمیلی موردنیاز ازطریق تکمیل سه پرسش نامه روستا، خانوار کشاورز ساکن و خانوار کشاورز مهاجر، مصاحبه و مشاهده جمع آوری شد. نتایج تحقیق نشان داد کشاورزان ساکن نسبت به کشاورزان مهاجر نقش آفرینی بالاتری دارند. با وجود فاصله نسبتاً کوتاه روستاهای موردمطالعه تا شهرهای محل سکونت کشاورزان غیرساکن، و امکان تردد مهاجرین در تعطیلات پایان هفته، در انجام فعالیت های اساسی و ضروری کشاورزی، تفاوت محسوسی بین کشاورزان ساکن و مهاجر وجود ندارد اما در امور مراقبت و سرکشی، کشاورزان ساکن بیش از کشاورزان مهاجر از اراضی کشاورزی و به ویژه باغی خود مراقبت می نمایند.The Differences in Agricultural Land Exploitation by Resident and Non-resident Farmers (Case Study: Villages of Chendar District of Savojbolagh County)
The expansion of rural-urban migration and maintaining the connection of immigrants with their hometowns and the exploitation of inherited agricultural lands has caused the phenomenon of non-resident farmers; immigrants who live in cities and use their agricultural lands in villages. It seems that there is a significant difference in the way these immigrants use the agricultural land and the resident farmers in the villages. The purpose is to recognize these differences. This research was been done using the descriptive-analytical method. Two analysis units of village and (resident and migrant) farmer were used. The statistical population of this research is all resident and non-resident farmers of 16 selected villages of Chendar District of Savojbolagh County. The sample consisted of 396 people (170 residents and 226 non-resident heads of farmer households) which were determined using Cochran and were selected among villages by weight method and within selected villages by simple random sampling method. The required data were collected by using national statistics and the supplementary information required by completing three questionnaires of the village, resident and immigrant farmer household; interview and observation. The results showed that resident farmers play a greater role than migrant farmers. Despite the relatively short distance between the studied villages and the cities of the non-resident farmers, and the possibility of migrants traveling on weekends, to perform necessary agricultural activities, there is no noticeable difference between residents and migrants, but in matters of care and recalcitrance, resident farmers take more care of their agricultural lands and especially their gardens than migrants.
تبلیغات
