خوانش اگزیستانسیالیستی نمایشنامه «افول» اثر اکبر رادی با تمرکز بر آرای اروین یالوم (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
الگوی روان تحلیلی وجودی، به دغدغه ها و مسائل وجودی خصوصاً مسئله تقابلی وجود/عدم وجود با تأکید بر مسئله مرگ می پردازد که درواقع نحوه پاسخ به این مسائل وجودی، کنش ها، روابط، روایت ها، جریانات و طرح واره های زندگی آدمی را تعیین می کند. روایت ها، عناصر نمایشی و الگوهای داستانی از ظرفیت ها و مفاهیم وجودی ریشه می گیرند که در بستر خوانش روان تحلیلی وجودی واجد بررسی هستند. به نظر می رسد نمایشنامه افول در تمامی سطوح روایتی و عناصر داستانی خود، اساساً درامی اگزیستانسیالیستی است. این مقاله سعی دارد تا با توجه به نظریات فلسفه وجودی خصوصاً نظریات روان تحلیلی وجودی و رویکرد اگزیستانسیالیستی اروین یالوم، در اصل روابط اشخاص نمایش، طرح، رویدادها و رخداد اصلی نمایشنامه، کنش ها و واکنش های شخصیت ها را مورد واکاوی قرار دهد. سؤال اساسی پژوهشی این است که در نمایشنامه افول اثر اکبر رادی، تعارض های بنیادین وجودی و مسئله وجود / عدم وجود به عنوان یک ابرروایت، رخداد اصلی و امر واقع، چگونه روابط بین اشخاص داستان، کنش ها و واکنش های آنها، کشمکش درام و طرح و سایر عناصر درام را تحت تأثیر قرار می دهد؟ در مسیر پژوهشی مقاله، فرض این است که تظاهرات وجودی و نحوه واکنش به مسائل و بحران های وجود، اساسی ترین روایت در نمایشنامه های اکبر رادی به عنوان پدر نمایشنامه نویسی نوین ایران است که این الگوی روایتی در محور نتایج در موقعیت های داستانی، وضعیت های نمایشی، روابط شخصیت ها، کنش ها و واکنش های جامعه نمایشی و کشمکش های اصلی نمایشنامه افول قابل ردیابی است. ازاین رو این مقاله مبتنی بر منابع کتابخانه ای، نخست کارکرد مباحث اگزیستانسیالیستی و اصول و زوایای دید و روایتی وجودی را در روابط، کنش ها، واکنش ها، کشمکش ها و بحران های اساسی زیسته آدمی مطرح می کند، سپس با روش توصیفی _ تحلیلی به خوانش وجودی از نمایشنامه افول می پردازد.An existential reading of the play Decline by Akbar Radi based on the theories of Ervin Yalom
The existential psychoanalytic model addresses existential concerns and issues, particularly the existence/non-existence dichotomy with an emphasis on the issue of death. The way of responding to these existential issues determines the actions, relationships, narratives, currents, and schemas of human life. Narratives, dramatic elements, and story patterns stem from existential concepts that can be examined within the framework of existential psychoanalytic reading. The play "Decline" suggests to be an existentialist drama throughout its narrative structure and story elements. This article attempts to analyze the relationships of the characters in the play, the plot, the events and main occurrences of the play, and the actions and reactions of the characters, with particular attention to existential philosophy, especially existential psychoanalytic theories and Irvin D. Yalom's existentialist approach. The main question here is how the fundamental existential conflicts and the issue of existence/non-existence as a metanarrative, main event, and reality in Akbar Radi’s "Decline"; influence the relationships between the characters, their acts and reacts, the conflict, the plot and other elements. Assumptively, existential manifestations and the way of reacting to existential issues and crises are the fundamental narrative in Akbar Radi's plays, as he is considered the father of modern Iranian playwriting. This narrative pattern can be traced in the story situations, dramatic settings, character relationships, actions and reactions of the dramatic society, and the main conflicts of the play "Decline". Therefore, this article, based on library resources, first discusses the function of existentialist topics and the principles and perspectives of existentialism in human relationships, actions, reactions, conflicts, and fundamental crises of human life. Then, it employs a descriptive-analytical method to interpret the existential reading of the play "Decline".
تبلیغات
