جایگاه فطرت الهی در تجربه دینی در منظر آیت الله جوادی آملی (مقاله پژوهشی حوزه)
درجه علمی: علمی-پژوهشی (حوزوی)
آرشیو
چکیده
یکی از راه های ویژه برای ارتباط بین حق و خلق، بحث «فطرت الهی» انسان است. قبول این دیدگاه می تواند مباحث مطرح در بحثِ تجربه دینی را دچار تحولاتِ درخور توجهی نماید. از این رو، در این مقاله سعی می شود با بیان چیستی و انواع تجربیات دینی، بالخصوص دیدگاه استاد آیت الله جوادی آملی از فطرت الهیِ انسان؛ به بررسی چگونگی مصداق پذیری این دیدگاه در ذیل انواع تجربیات دینی اهتمام ورزیده شود. همچنین با این بررسی، چراییِ وجودِ فطرت نیز تبیین می شود. با انجام این بررسی به روش تحلیلی – اسنادی و با تطبیق صورت گرفته شده بین تجربیات دینی و فطرت الهی از منظر استاد جوادی آملی، مشخص می شود؛ فطرت در دیدگاه ایشان، از مصادیق تجربه دینی و از انواع آن بوده و با توجه به نوع نگاه ایشان در این باره، در ذیل تجربیات عرفانی چه در معنای عام و چه در معنای خاص آن قرار می گیرد.Examining the validity of divine nature for religious experience in the perspective of Ayatollah Javadi Amoli
One of the special ways to communicate between the right and creation is the discussion of the "divine nature" of man. Therefore, in this article, we try to express the nature and types of religious experiences, especially Ayatollah Javadi Amoli's view of the divine nature of man; Care should be taken to examine how this point of view can be validated under various religious experiences. With the investigation done by the analytical-documentary method, and with the comparison made between religious experiences and divine nature from his point of view, it is clear that the nature that is presented from the perspective of Ayatollah Javadi is one of the examples of religious experience and one of its types. According to his view on this matter, it is placed under mystical experiences, both in its general sense and in its specific sense.
تبلیغات
