آرشیو

آرشیو شماره ها:
۸۲

چکیده

با پذیرش تسری شرایط صحت عقد در ماده 190 ق. م به ایقاعات و همچنین با نظر داشت ملاک ماده 191، فسخ و رجوع با وجود قصد و رضای ابراز شده شکل می گیرد؛ یعنی از جمع اراده باطنی و ظاهری. از آنجایی در عقود به جهت ضرورت قبول، إخبار ایجاب امری بدیهی می نماید؛ حکم مسئله در مورد ایقاعاتی مانند فسخ نکاح و رجوع که تاثیر مستقیم در حقوق و تکالیف دیگری دارند، چگونه است؟ به عبارت دیگر؛ در این مقال در صدد بررسی این سوال هستیم؛ هرگاه یکی از زوجین نکاح را فسخ کند بدون اینکه طرف مقابل را از آن آگاه سازد و یا زنی نسبت به فدیه رجوع کند بدون اینکه به زوج اطلاع دهد و حق زوج نسبت به رجوع از بین برود و یا اینکه مردی در مدت عده رجوع نماید و لیکن همسرش مطلع نگردد این سوال مطرح است آیا می توان چنین ایقاعاتی را موثر دانست یا تاثیر آن وابسته به إخبار می باشد؟ در پژوهش حاضر بر اساس مطالعه توصیفی و تحلیلی مبتنی بر اصول و قواعد فقهی خواهیم گفت؛ اگرچه إخبار در شکل گیری ایقاع به عنوان عمل حقوقی یک جانبه نقشی ندارد و لیکن در تاثیرگذاری آن دخالت دارد.

the effect of informing on termination of marriage and return

Based on extending conditions of validity of a contract (Article 190 of the Civil Code) to unilateral legal acts and also the criterion considered Article 191, termination of marriage and return to it, are formed with the expressed intention and consent; That is, the inner and outer will both. In contracts the announcement of the offer seems obvious; but in unilateral legal acts such as termination of marriage and return to it, what is the rule? In this article, we examine this question; Whenever one of the spouses terminates the marriage without informing the other party or returning to the redemption (fedyah) by wife without informing the other, and the time expires, are these unilateral legal acts valid or its effect depends on the information? In this analytical study based on the principles of jurisprudence, we conclude that although notification has no role in the conclusion of unilateral legal act, it does play a main role in its effectiveness

تبلیغات