تأملی بر الگوی فرایندیِ مواجهه با مسئله ی وضعیت جامعه شناسی در ایران (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
مشارکت کنندگان دانشگاهی، الگویی متناقض را در مواجهه با مسئله وضعیت جامعه شناسی در ایران، در پیش گرفته اند. آنان بنا بر غلبه نظریه های برساختگرا در فضای آکادمیک، از حیث توصیفی، به برساختی بودن مسئله مذکور اذعان دارند و از حیث شناختی، بنا بر ملاحظاتی چون امکان تشدید ناتوانی سوژه، از ناحیه نسبی گرایی رویکرد برساختی، به سمت رویکرد انتقادی، چرخشی شناختی می کنند؛ اما از حیث رفتاری و عاطفی، به سبب تجربه مداخله بلوک های قدرت در ایده علم بومی، نه تنها به تاسیس جامعه شناسی بومی رغبتی ندارند بلکه بنا بر رویکردی اثباتی-انتقادی، راه حل را در تطبیق با یک جامعه شناسیِ از پیش مقرر و معیارین جستجو می کنند. بنا برتحقیق حاضر و تحلیل فرایندِ نظریه زمینه ای سیستماتیک، این دوگانگی و چرخش از رویکرد برساختگرا به انتقادی، و سپس به پوزتیویستی، بیش از آنکه گویای ضعف نظری مشارکت کنندگان باشد، تابعی از اقدامی سیاست ورزانه و پراگماتیستی، برای نقد محافظه کارانه قدرت در ایران است. گو آنکه اتخاذ این الگوی متناقض می تواند از طریق تشدید عدم پایبندی به سنت های فکری و پارادایمی، به بازتولیدِ وضعیتِ حال حاضرِ جامعه شناسی در ایران بینجامد.Reflection on the Process Model of Dealing with the Problem of Sociology Condition in Iran
Academic participants given the dominance of constructivist theories in academia, they use constructivism to describe this problem And because of the possibility of exacerbating the subject's disability by relativism of the constructivist approach, they make a cognitive turn towards the critical approach, but behaviorally and emotionally, due to the experience of the intervention of power blocs in the idea of indigenous science, they turn to a positivist approach and adapt the solution to a predetermined and standard sociology. According to the process analysis of the systematic grounded theory, this dichotomy and shift from a constructivist to a critical, and then a positivist, approach is more a function of a political and pragmatic move to conservatively critique power in Iran. But the adoption of this paradoxical model can lead to the reproduction of the current state of sociology in Iran by intensifying the lack of adherence to intellectual traditions and paradigms
تبلیغات
