ارائه خدمات بر اساس تعرفه، عامل هزینه ها و نحوه تخصیص آن از عوامل کلیدی مدیریت هزینه بیمارستان ها محسوب می شود. در این پژوهش محقق به دنبال تعیین بهای تمام شده خدمات واحد تالاسمی در روشهای هزینه یابی سنتی و هزینه یابی برمبنای فعالیت زمانگرا می باشد. داده ها بدست آمده از طریق مورد کاوی در بیمارستان دولتی ولی عصر(ع) نورآباد ممسنی در سال 1400 انجام شد. براساس اطلاعات به دست آمده از 3 مرکز فعالیت عملیاتی، تشخیصی و پشتیبانی عمومی می باشد. یافته های پژوهش بیانگر تفاوت مقداری بین بهای تمام شده واحد تالاسمی بر مبنای هزینه یابی سنتی و زمانگرا بوده و نیز حاکی از وجود ظرفیت بلا استفاده در واحد تالاسمی است. بیمارستان ها و مراکز درمانی می توانند با استفاده از روش هزینه یابی بر مبنای فعالیت زمانگرا به هزینه های واقعی برسند تا افزون بر جلوگیری از زیان های حاصل هزینه یابی اشتباه با دست یافتن به ظرفیت بلا استفاده و استفاده از آن به کاهش هزینه ها و افزایش کارایی برسند.
