معرفت شناسی بدن مند؛ رهیافتی نوین برای شناخت روابط بین الملل (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
از حدود یک دهه پیش این پرسش مطرح شده است که علوم اعصاب شناختی چطور می تواند به مطالعه دانش روابط بین الملل کمک کند. چطور دانشی که نگاهی کل گرایانه به جهان دارد می تواند از روش های اثبات گرایانه و فردگرایانه علوم اعصاب اجتماعی بهره بگیرد؟ به نظر می رسد تا زمانی که درک درستی از ابعاد معرفت شناختی علوم اعصاب اجتماعی و پارادایم های حاکم بر آن و نیز نسبت آن با معرفت شناسی در روابط بین الملل نداشته باشیم نمی توانیم از این دانش برای مطالعه سیاست جهانی بهره بگیریم. در این پژوهش به دنبال پاسخ به این پرسش بوده ایم که معرفت شناسی بدنمند چه تاثیری بر نظریه روابط بین الملل بر جای گذاشته است؟ فرضیه ای که در پاسخ به این پرسش ارائه داده ایم این است که بدنمندی به عنوان یکی از پارادایم های جدید معرفت شناسی در علوم شناختی با رد دوگانه پنداری دکارتی و قرار دادن تجربیات بیناذهنی اجتماعی بدنمند در کانون شناخت شیوه های تازه ای برای مطالعه امر بین الملل معرفی می کند و ضمن دوری جستن از تقلیل گرایی، فردگرایی و اثبات گرایی، امکان مطالعه نقش متقابلاً قوام دهنده و علی بدن- فرهنگ را در تکوین ساختارهای بین المللی فراهم می سازد. یافته های حاصل از این مطالعه نظری نشان می دهد که بازتاب این معرفت شناسی را می توان در نسل جدید نظریه های فمینیستی ، چرخش کرداری و پسااستعماری روابط بین الملل، چشم اندازی نوین برای فهم پدیده های بین المللی مشاهده کرد.Embodied Epistemology as an Approach to the Study of International Relations
The question of how cognitive neuroscience can be helpful in studying International Relations has been discussed for almost a decade. How can positivist and individualistic methodologies be used with the knowledge that has a holistic viewpoint of the world? In order to apply this knowledge to studying world politics, it seems that we must first understand the epistemological dimensions of social neuroscience and the paradigms that govern it, as well as how these relate to epistemologies in international relations. In this article, we demonstrate how embodiment, as one of the new paradigms of cognitive sciences that reject Cartesian dualism and place bodily experiences at the center of knowledge, introduces new ways to study international relations that avoid reductionism and individualism. Using this framework, it is also possible to analyze how body-culture contributes to the development of international structures as both constitutive and causal mechanisms. The new generation of feminist theories, as well as the Practice and Postcolonial theories of International Relations, have taken this epistemology into account, which has provided a new angle on understanding international phenomena.
تبلیغات
